«Καθαρότητα σώματος, καί ψυχῆς τήν λαμπρότητα,
κτησαμένη πάντοτε ὤφθης ἄμωμος»
(στιχ. Ἐσπερινοῦ)
Ἀγαπητοί μου Πατέρες καί Ἀδελφοί,
Παιδιά μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπημένα,
Ἴσως τήν πιό λαοφιλῆ Ἁγία τοῦ γένους μας, τιμᾶ σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας στό πρόσωπο τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς. Ἡ Ἁγία Παρασκευή γεννήθηκε στήν Ρώμη ἀπό γονεῖς εὐσεβεῖς χριστιανούς, τόν Ἀγάθωνα καί τήν Ἱππολύτη καί ἄθλησε στά χρόνια τοῦ αὐτοκράτορος Ἀντωνίνου (138 – 161 μ.Χ). Μετά τόν θάνατό τους καί σέ πολύ νεαρή ἡλικία τῶν εἴκοσι ἐτῶν, ἀφοῦ διαμοίρασε τά ὑπάρχοντά της στούς φτωχούς καί ἀπόρους, περιεβλήθη τό μοναχικό σχῆμα. Περιδιάβαινε τήν Ρώμη καί τά περίχωρα αὐτῆς, ἐνῶ ξεκίνησε ἱεραποστολικές ἐξορμήσεις, γιά νά κηρύξει τό Εὐαγγέλιο, ὄχι μόνο στήν Σικελία, ἀλλά καί στήν Καλαβρία, στήν Ἀπουλία καί στήν Καμπανία.
Τό κήρυγμά της προσείλκυσε πολλούς εἰδωλολάτρες πού βαπτίζονταν χριστιανοί. Ὅταν πληροφορήθηκε ὁ αὐτοκράτορας τήν θεοφιλῆ δράση της, διέταξε τήν σύλληψη καί τήν προσαγωγή ἐνώπιόν του. Κατ’ ἀρχάς μέ ἤπια λόγια προσπάθησε νά πείσει τήν Παρασκευή νά ἀρνηθεῖ τόν Χριστό, προσέκρουσε ὅμως στήν ἐπίμονη ἄρνησή της καί διέταξε νά ἀρχίσουν τά βασανιστήρια, ὅπως νά τῆς τοποθετήσουν πυρωμένη περικεφαλαία ἐπάνω στό κεφάλι της, νά τῆς κατακάψουν μέ ἀναμμένες λαμπάδες τά χέρια, νά τήν ρίξουν μέσα στόν λέβητα πού ἦταν γεμᾶτος μέ καυτό ἔλαιο καί πίσσα.
Καί ἡ Παρασκευή βγῆκε ἀπό τά βασανιστήρια σώα, ὅμως ἔπαθαν τοῦ αὐτοκράτορος οἱ ὀφθαλμοί. Ἡ Παρασκευή, στήν χριστιανική μεγαλοψυχία της, θεράπευσε ἀμέσως τόν αὐτοκράτορα καί αὐτός εὐγνωμονώντας την, τήν ἄφησε ἐλεύθερη. Τότε ἡ Παρασκευή μετέβη σέ ἄλλη πόλη, ὅπου κηρύττοντας τόν θεῖο λόγο συνελήφθη ἀπό τόν ἄρχοντα Ἀσκληπιό καί ἐρρίφθη ὡς τροφή στόν δράκοντα πού φώλιαζε ἔξω ἀπό τήν πόλη. Ἡ Παρασκευη μέ μόνο τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ φόνευσε τό θηρίο καί μέ τό θαῦμα αὐτό ἔγινε πρόξενος μεταστροφῆς πλήθους εἰδωλολατρῶν, μεταξύ τῶν ὁποίων ἦταν καί ὁ ἴδιος ὁ Ἀσκληπιός. Ὅταν ἀφέθηκε καί πάλι ἐλεύθερη, μετέβη σέ ἄλλη πόλη, ὁ ἄρχοντας ὅμως τῆς ὁποίας, ὁ Ταράσιος, τήν συνέλαβε καί ἀφοῦ τήν βασάνισε σκληρά, τήν θανάτωσε, ἀφοῦ ἀπέκοψε τήν τίμια κεφαλή της.
Ἡμέρα Παρασκευή γεννήθηκε ἡ Ἁγία, γι’ αὐτό καί ὀνομάσθηκε ἀπό τούς γονεῖς Παρασκευή. Καί «Παρασκευή» ἀπεδείχθη. Σέ ὅλη της τήν ζωή ἀπό μικρή ἡλικία, δέν ἔκανε τίποτε ἄλλο ἀπό τό νά ἐτοιμάζεται, νά παρασκευάζεται γιά τήν ἄλλη, τήν θεία καί ἀτελεύτητη ζωή τοῦ Οὐρανοῦ, ἰδιαιτέρως φυλάσσοντας τόν ἑαυτό της καθαρό ἀπό κάθε ἁμαρτία. Γιʼ αὐτό καί δέν ἐπεδίωκε νά στολίζεται μέ κοσμικό τρόπο ἀλλά μέ τίς ἀρετές τοῦ Χριστοῦ. Ὅπως ἔλεγε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, «ἡ ἁγία Παρασκευή ὡς σκουλαρίκια εἶχε τά ὦτα της ἀνοικτά διά νʼἀκούῃ τάς ἁγίας Γραφάς… Ὡς δακτυλίδια τούς κόμβους τῶν δακτύλων της ἀπό τάς πολλάς μετανοίας ὅπου ἔκαμνεν. Ὡς φόρεμα τήν ἐντροπήν ὅπου εἶχεν εἰς τόν ἑαυτόν της καί ὁ φόβος Θεοῦ ὁποῦ τήν ἐσκέπαζεν. Ἔτσι ἐστολίζετο ἡ Ἁγία».
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς λέγει, πώς τό σῶμα ἀνήκει στόν Θεό καί δέν εἶναι προορισμένο γιά τίς σαρκικές ἁμαρτίες καί τήν ἀνηθικότητα. «Οὐκ οἴδατε ὅτι τὸ σῶμα ὑμῶν ναὸς τοῦ ἐν ὑμῖν Ἁγίου Πνεύματός ἐστιν;» (Α΄ Κορ. 6, 19). Ἕνα ἀπό τά ἁμαρτήματα τοῦ καιροῦ μας εἶναι ἡ ἔντονη σαρκικότητα, πού καταστρέφει τόν ἄνθρωπο καί ἰδιαίτερα τό σῶμα του. Σήμερα ὅλα αὐτά δικαιολογοῦνται ἀπό τόν κόσμο, ἀλλά ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι σαφής «Βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι» (Α΄ Κορ. 6, 10). Δέν κατηγοροῦμε τό σῶμα, ἀλλά τήν ἁμαρτωλή προαίρεση τοῦ ἀνθρώπου. Δέν καταγγέλουμε τήν σάρκα, ἀλλά τό σαρκικό φρόνημα.
Ἄς εἶναι ἡ Ἅγία Παρασκευή πρότυπο, ἀρωγός καί πρέσβειρα στόν ἀγῶνα μας κατά τῶν παθῶν, ὥστε μέ τήν χάρι τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ νά καθαρίσουμε τό σῶμα μας ἀπό πάσης ἀκαθαρσίας καί ἄς γίνει δοχεῖο τῆς χάριτός Του. Ἀμήν.
Μὲ ὅλη μου τὴν πατρικὴ ἀγάπη,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ
† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ