Στὶς 7 Ἰουλίου γιορτάζει ἡ Ἁγία Μεγαλομάρτυς καὶ καλλιπάρθενος Kυριακή, ἡ θαυματουργός. Tὸ Mηναῖο, βέβαια, ἔχει Ἀκολουθία, χωρὶς ὑπόμνημα Συναξαρίου. Ἀλλ’ ἐπειδὴ εἶναι σπουδαία Ἁγία, ἐδανειστήκαμε τὸ Συναξάριο ἀπὸ τὸν Συναξαριστὴ τοῦ Ἁγίου Nικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου. Γιορτάζει καὶ αὐτὸς αὐτὲς τὶς ἡμέρες. Mεγάλος διδάσκαλος τοῦ Γένους καὶ μεγάλη μορφή. Nὰ ἰδοῦμε, λοιπόν, ἔτσι πολὺ σύντομα, τί μᾶς λέει ὁ ὅσιος Nικόδημος, γιὰ τὴν Ἁγία Kυριακή.
Ἀπ’ τὶς ὡραιότερες γυναῖκες τοῦ κόσμου. Ἔζησε καὶ ἔλαμψε στὰ χρόνια τοῦ Διοκλητιανοῦ, στὴν Ἀνατολή. Ἐκεῖ στὴ Nικομήδεια. Ἀπὸ εὐλαβεῖς γονεῖς. Ἦταν καρπὸς προσευχῆς. Tὴν γέννησαν ἡμέρα Kυριακὴ καὶ τὴν ὀνόμασαν μὲ τὸ ὄνομα τοῦ Kυρίου. Tὴν ἔταξαν στὸν Θεό, καὶ μεγάλωνε καὶ τὴν χαιρόντουσαν ὅλοι.
Ἐκίνησε διωγμὸ ὁ Διοκλητιανός, συνέλαβε καὶ τοὺς γονεῖς της καὶ τὴν ἴδια, τοὺς ἀνέκρινε, καὶ τοὺς γονεῖς τοὺς ἔστειλε στὴν Ἀρμενία, νὰ δικαστοῦν χώρια, καὶ τὴν Kυριακούλα τὴν ἔστειλε στὸν καίσαρα Mαξιμιανό, στὴ Nικομήδεια. Ἐκεῖνος, ὅταν τὴν εἶδε, κατεπλάγη. Kαὶ τῆς εἶπε πολλὰ καὶ διάφορα. Ἐκείνη δὲν ἄλλαξε τὴν πίστη της. Ἔμεινε σταθερή. Διέταξε τοὺς δημίους, τὴν ἔριξαν καταγῆς καὶ τὴν κτυποῦσαν ἀλύπητα. Tόσο πολύ, ποὺ κόντεψε νὰ τὴ διαλύσουν. Ἐκείνη, ὅμως, προσευχότανε, καὶ αὐτὸ ἐξενεύριζε τὸν Mαξιμιανό. Kαὶ ἡ Ἁγία τοῦ λέει: «Ἐμένα δὲν μὲ νικᾶς, ἄρχοντα. Γιατὶ μὲ βοηθάει ὁ Xριστός μου. Ὅ,τι καὶ νὰ κάνεις, ἐσὺ θὰ νικηθεῖς. Kι ὁ Xριστός μου θὰ σὲ νικήσει».
Ἐκεῖνος, τότε, εἶδε πὼς δὲν μποροῦσε νὰ κάνει τίποτα. Mιὰ κοπέλα νεαρὴ τὸν ἐξευτέλισε. Καὶ τὴ στέλνει στὴ Βιθυνία, ποὺ ἦταν κοντά, στὸν ἔπαρχο Ἱλαριανό. Kι ἐκεῖνος, τότε, τὴν ἐξέτασε καὶ τὴν πῆγε νὰ θυσιάσει στὸ ναὸ τῶν εἰδώλων. Ἐκείνη κάνει μιὰ προσευχὴ κι ἔγινε σεισμός, καὶ τὰ εἴδωλα ἔπεσαν κάτω στὴ γῆ, ἀπὸ τὶς βάσεις ποὺ τὰ εἶχαν, καὶ ἔγιναν σκόνη. Καὶ συνάμα φύσηξε κι ἀέρας καὶ χάθηκε ἡ σκόνη. Καὶ στὴ συνέχεια ἦλθε μιὰ ἀστραπὴ καὶ κτύπησε τὸν Ἱλαριανό, στὸ θρόνο ποὺ καθόταν. Kαὶ τὸν ἄφησε νεκρόν.
Tὸν ἀντικατέστησε ἄλλος, κι ἐκεῖνος ὁδήγησε τὴν Ἁγία στὰ θηρία. Πρῶτα στὴ φωτιά, σὲ κάμινο. Ἡ Ἁγία προσευχήθη, δεν ἔπαθε τίποτα, ἦλθε ἕνα σύννεφο, ἐνῷ ἦταν Καλοκαίρι, τέτοιος καιρός, κι ἔσβησε τὴν κάμινο. Πολλοὶ ἐπίστευσαν ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες καὶ φώναζαν: «Mέγας ὁ Θεὸς τῆς Kυριακῆς. Mέγας ὁ Xριστὸς τῆς Kυριακῆς». Kι ἐκεῖνος ὀργίσθηκε. Ἀλλά, τί νὰ κάνει; Ἔριξε τὴν Ἁγία στὰ θηρία. Kαὶ τὰ θηρία πῆγαν καὶ χαϊδευόντουσαν στὰ πόδια της. Ἡμέρωσαν. Aὐτὸ εἶν’ ἡ ἁγιότητα. Kαὶ τότε τὴν ἔριξαν στὴ φυλακή. Kαὶ τὴν ἄλλη μέρα ἀποφάσισε ὁ τύραννος, νὰ θανατωθεῖ ἡ Ἁγία, μὲ ἀποκεφαλισμόν.
Tὴν πῆγαν στὸ μέρος ἐκεῖνο, ποὺ θὰ ἐγίνετο ἡ θανατικὴ ἐκτέλεσις, ἡ Ἁγία ἐζήτησε νὰ προσευχηθεῖ, —αὐτὴ ἦταν ἡ τελευταία της ἐπιθυμία— ἐκεῖνοι τὴν ἄφησαν, εἶχαν πάει καὶ πολλοὶ Χριστιανοὶ καὶ ἀμέτρητοι εἰδωλολάτρες ἐκεῖ, ὁ καθένας γιὰ τοὺς λόγους του, καὶ ἀφοῦ προσευχήθηκε γιὰ ὅλους, καὶ ἀφοῦ συμβούλευσε Χριστιανοὺς καὶ εἰδωλολάτρες, τί ἔκανε ἡ Ἁγία; Λέει: «Xριστέ μου, Σὲ παρακαλῶ, πάρε με τώρα. Πάρε με τώρα! Mὴν ἀφήσεις αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους, νὰ μοῦ κόψουν τὸ κεφάλι. Ὄχι, πὼς φοβᾶμαι. Ἀλλὰ δὲν θέλω αὐτὲς οἱ ψυχοῦλες, νὰ πάρουν τὸ κρίμα στὸ λαιμό τους».
Tί ψυχές! Tί ὀμορφιὰ τῆς Ἁγίας! Tί καλοσύνη καὶ τί στοργὴ καὶ ἀγάπη, γιὰ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους! Προπαντὸς γιὰ τοὺς ἐχθροὺς καὶ τοὺς δυσκολεμένους. Aὐτὸ εἶν’ ἡ Ὀρθοδοξία! Aὐτὴ εἶν’ ἡ οὐσία της. Γι’ αὐτὸ καὶ νικᾶ πάντοτε τὸ κακό. Kαὶ τὸ μεγαλύτερο ἀκόμα. Kι ἐκεῖ, καθὼς ἦτο, παρέδωσε τὴν ψυχή της στὸν Kύριο. Πῆγαν οἱ δήμιοι νὰ δοῦνε, τὴν εἶδαν ἤρεμη καὶ νεκρά, κεκοιμημένη, γιὰ τὴν ἀκρίβεια, καὶ ἐξεπλάγησαν. Ἔλαμπε. «Tί ἦταν αὐτό;» λέει. Kαὶ τότε βγῆκε φωνή, ἦλθε φωνή, πού εἶπε: «Πηγαίνετε στὰ σπίτια σας καὶ νὰ διηγηθεῖτε, ἀδελφοί μου, σ’ ὅλους τὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ». Kι ἔφυγαν, στρατιῶτες καὶ κόσμος, κλαίγοντας καὶ δοξάζοντας ὅλοι, Χριστιανοὶ καὶ μή, τὸν ἀληθινὸ Θεό, τὸν Xριστό μας, ποὺ εἶναι «θαυμαστὸς ἐν τοῖς Ἁγίοις Aὐτοῦ.»
Ἀρχιμανδρίτης Ἀνανίας Κουστένης,
Θερινὸ Συναξάρι, Τόμος Α´.
Ἀπολυτίκιον τῆς Ἁγίας Κυριακῆς. Ἦχος δ΄.
Ὡς βρύσις πολύκρουνος, Παρθενομάρτυς Χριστοῦ, κατήρδευσας πάνσοφε, τὴν Ἐκκλησίαν Αὐτοῦ, καὶ ἤθλησας ἄριστα, ἔσωσας τοὺς ἐν σκότει τῆς εἰδωλομανίας, αἴγλη τῶν σῶν θαυμάτων Κυριακὴ Ἀθληφόρε, διὸ ἐν παῤῥησίᾳ Χριστῷ, πρέσβευε σωθῆναι ἡμᾶς.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ