Ο Άγιος Γρηγόριος υπήρξε σπουδαίος ποιητής με εξαιρετική αίσθηση του λόγου. Χρησιμοποίησε την τονική ρυθμοποιία και έγραψε 19.000 περίπου προσωδιακούς στίχους.
«Ἠράσθης τῆς ὄντως, σοφίας Θεοῦ, καὶ τῶν λόγων τὸ κάλλος ἠγάπησας, καὶ πάντων προτετίμηκας, τερπνῶν τῶν ἐπὶ γῆς·…»
(Κανών β’, ᾨδὴ ε’)
Θʹ. Περί αρετής.
Αν ταπεινοφρονείς, έχεις γίνει του Χριστού πλάσμα
και πνοή και σεβαστό μέρος εκείνου που σ’ έπλασε˙
είσαι ουράνιος κι επίγειος, Θεός που έγινες και είσαι έργο αΐδιο,
με του Χριστού τα πάθη βαδίζοντας σε άφθαρτη δόξα.
Γι’ αυτό μη χαρίζεσαι στο σώμα, να μην αγαπάς
τα περιττά της ζωής αυτής αλλά να το κάνεις ωραίο ναό.
Ο θνητός είναι ναός του μεγάλου Θεού που τον έπλασε
και κινείται από τη γη και βαδίζει πάντα προς τον ουρανό.
Αυτόν εγώ παρακαλώ να τον διατηρείς ευωδιαστό
με κάθε πράξη σου και λόγο και να έχει πάντα μέσα το Θεό,
άριστο πάντοτε, πραγματικό όχι φαινομενικό.
Μη κοκκινοβαμμένο, πολύχρωμο καράβι, που αστράφτει
από ψεύτικη ομορφιά, μη ρίξεις στην πλάτη της θάλασσας
αλλά καλοκάρφωτο, καλοτάξιδο, στέρεα δεμένο
από τα Χέρια του ναυπηγού, που πετάει γοργά στα κύματα.
ΠΗΓΗ: PG 37, Τομή β’. Έπη ηθικά, στιχ. 678 – 679.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς