Η Χάρη του Χριστού και η χάρη της μετανοίας μας αγγίζει και μαλακώνει την ψυχή μας. Αυτό χρειαζόμαστε. Γιατί μετάνοια σημαίνει να ξαναβρώ τον Θεό μου. Να ξαναβρώ τον Θεό μου, αλλά να ξαναβρώ και τον αδελφό μου. Όπως ο Άσωτος.
Και αμαρτία σημαίνει να χάσω τον Θεό μου και τον αδελφό μου. Και να γίνω απολωλός πρόβατο. Ο Χριστός μας ήλθε στη γη «ζητῆσαι καὶ σῶσαι τὸ ἀπολωλός», όπως ο Ίδιος μας είπε.
Κι από τότε, στους αιώνας των αιώνων ψάχνει το απολωλός πρόβατο. Τον καθένα μας προσωπικά. Με τόση στοργή. Με τόση αγάπη. Και με τέτοια φροντίδα, που μας αφήνει άφωνους.
Ακόμη και τους Αγγέλους. Ακόμη και τους φοβερούς δαίμονας. Με την τόση αγάπη, που δείχνει στους αμαρτωλούς ανθρώπους.
Φροντίζει ο Κύριος!
Φροντίζει ο Κύριος. Εμείς αμελούμε πολλές φορές και ραθυμούμε και αδιαφορούμε, Τον πολεμάμε και κάποτε, αλλά Εκείνος βρίσκει τρόπους και μας ελεεί.
Και μας ξυπνάει από τον ύπνο της ραθυμίας και της αμελείας.
Μας ευλογεί με το δεξί Του χέρι, με τα ελέη Του και τα αγαθά Του, και θέλει μ’ αυτό να μας συγκινήσει και να μας φροντίσει. Κι αν όμως με αυτό δεν βγαίνει ή εμείς χρειαζόμαστε άλλον τρόπο, τότε χρησιμοποιεί και το αριστερό Του χέρι ο Χριστός μας, που είναι το χέρι της παιδαγωγίας.
Και ο Κύριος τι κάνει; Παιδεύει καθέναν που αγαπά και μαστιγεί καθέναν που παραδέχεται.
ΠΗΓΗ: Από το «Ημερολόγιο 2022, Αφιερωμένο στον Γέροντα Ανανία Κουστένη με αποσπάσματα από τους Λόγους του». (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς