Συναξάριον
Τῇ Παρασκευῇ τῆς Διακαινησίμου, ἑορτάζομεν τὰ ἐγκαίνια τοῦ Ναοῦ τῆς ‘Υπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν καὶ Θεομήτορος, τῆς Ζωηφόρου Πηγῆς, ἔτι δὲ καὶ μνείαν ποιούμεθα τῶν ἐν τούτῳ τελεσθέντων ὑπερφυῶν θαυμάτων παρὰ τῆς Θεομήτορος.
Στίχοι. Μάννα, Σιλωάμ, καὶ Στοὰν Σολομῶντος Πηγὴν
Κόρη σὴν ἐμφανῶς πᾶς τις βλέπει.
Ταῖς τῆς σῆς Μητρὸς πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς.
Του Ναού αυτού της Ζωηφόρου Πηγής τελέσθηκαν τα εγκαίνια την Παρασκευή της Διακαινησίμου Εβδομάδος. Η Εκκλησία παρέλαβε ευσεβοφρόνως να εορτάζει προς τιμήν της Θεοτόκου την εορτή της Ζωοδόχου Πηγής. Η εορτή αυτή είναι αφιερωμένη στα πλήθη των θαυμάτων, που η Παναγία μας ως αναβλύζουσα Πηγή προσφέρει διαχρονικά στη ζωή των ανθρώπων. Η πλούσια υμνολογία της ακολουθίας της Εορτής αναφέρεται στα πάμπολλα θαύματα σε πιστούς ανθρώπους που κατέφυγαν στην Θεοτόκο Ζωοδόχο Πηγή και ιάθηκαν.
Απολυτίκιο Ζωοδόχου Πηγής
Ὁ Ναός Σου Θεοτόκε, ἀνεδείχθη παράδεισος, ὡς ποταμούς ἀειζώους ἀναβλύζων ἱάματα ὦ προσερχόμενοι πιστῶς, ὡς Ζωοδόχου ἐκ Πηγῆς, ρῶσιν ἀντλοῦμεν καὶ ζωὴν τὴν αἰώνιον, πρεσβεύεις γάρ Σύ τῷ ἐκ Σοῦ τεχθέντι, Σωτῆρι Χριστῷ σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν.
(=Ὁ Ναός σου Θεοτόκε, ἀνεδείχθη παράδεισος, στὸν ὁποῖο προστρέχουν οἱ πιστοί στή Ζωοδόχο σου Πηγή, πού ἀναβλύζει ἰάματα ὡς ποταμοί ἀείζωοι, ἀντλοῦμε δύναμη καί αἰώνια ζωή, γιατί Ἐσύ πρεσβεύεις στόν Υἱό πού γέννησες, τόν Σωτήρα μας Χριστό νά σώσει τίς ψυχές μας.)
Από τον Εσπερινό της Ζωοδόχου Πηγής
Ξένα καὶ παράδοξα, τῶν οὐρανῶν ὁ Δεσπότης, ἐπὶ σοὶ τετέλεκε, καταρχὰς Πανάμωμε· καὶ γὰρ ἄνωθεν, ἐμφανῶς ἔσταξεν, ὑετὸς καθάπερ, ἐν τῇ μήτρᾳ σου Θεόνυμφε, Πηγὴν δεικνύων σε, σύμπαν ἀγαθὸν ἀναβλύζουσαν, πλημμύραν τε ἰάσεων, τὰς εὐεργεσίας προρρέουσαν ἅπασιν ἀφθόνως, τοῖς χρῄζουσι τὴν ῥῶσιν τῶν ψυχῶν, καὶ τήν ὑγείαν τοῦ σώματος, ὕδατι τῆς χάριτος.
(=Παράξενα καί παράδοξα πράγματα ἔκανε σ’ ἐσένα, Παναμόλυντη, ὁ Κύριος τῶν οὐρανῶν ἀπό τήν ἀρχή· Γιατί ἀπό ψηλά ἔσταξε φανερά ὡς βροχή στή μήτρα σου ὁ Χριστός, Νύμφη τοῦ Θεοῦ, ἀναδεικνύοντάς σε Πηγή, πού ἀναβλύζεις κάθε ἀγαθό καί πλημμύρα θεραπειῶν, καί χύνεις ἄφθονα τίς εὐεργεσίες σέ ὅλους πού ἔχουν ἀνάγκη, δηλαδή τήν εὐρωστία τῶν ψυχῶν καί τήν ὑγεία τοῦ σώματος μέ τό νερό τῆς χάρης.)
Δόξα Πατρί… Τίς λαλήσει τὰς δυναστείας σου, Πηγὴ; ἥτις ἐξ ἀκενώτων θαυμάτων πλημμυροῦσα, πολλὰ καὶ ὑπὲρ φύσιν ἐνεργεῖς διὰ ἰάσεων. Βαβαὶ τῶν μεγαλείων, ὧν τοῖς πᾶσιν ἐπιρρέεις! οὐ μόνον γὰρ νοσήματα χαλεπὰ ἀπήλασας, τῶν προσιόντων μετὰ πόθου, ἀλλὰ καὶ τὰ τῶν ψυχῶν πάθη ἐκπλύνεις καθαρίζουσα πανάσπιλε· σὺν πᾶσι βραβεύουσα καὶ μέγα ἔλεος.
(=Ποιός μπορεῖ νά διηγηθεῖ τίς δυνάμεις σου, Πηγή, ἡ ὁποία πλημμυρισμένη ἀπό ἀνεξάντλητα θαύματα ἐνεργεῖς πολλά καί ὑπερφυσικά μέ τίς θεραπεῖες; Θαυμάζουμε τά μεγαλεῖα σου, τά ὁποῖα περιχύνεις ἐπάνω σέ ὅλους! Γιατί ὄχι μόνο ἀπομάκρυνες ἀσθένειες δύσκολες αὐτῶν πού σέ πλησιάζουν μέ πόθο, ἀλλά πλένεις καλά καί τά πάθη τῶν ψυχῶν καθαρίζοντάς τα, Πάναγνη, δίνοντας μαζί μέ ὅλα ὡς βραβεῖο καί τό μέγα ἔλεος!)
Μεγαλυνάριο
Ὕδωρ τό ζωήρρυτον τῆς Πηγῆς, Μάννα τό προχέον, τόν ἀθάνατον δροσισμόν, τό νέκταρ τό θεῖον, τήν ξένην ἀμβροσίαν, τό μέλι τό ἐκ πέτρας πίστει τιμἠσωμεν.
(=Τό νερό τῆς Πηγῆς, πού ρέει γεμάτο ζωή, τό Μάννα πού χύνει μπροστά μας τήν ἀθάνατη δροσιά, τό θεϊκό νέκταρ, τήν παράξενη ἀμβροσία, τό μέλι πού πήγασε ἀπό τήν πέτρα, ἄς τά τιμήσουμε μέ πίστη.)
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς