«Ὁ Πανάγαθος Θεός τόν Σταυρόν μᾶς ἐχάρισεν…» - Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ


 Πανγαθος Θες τν Σταυρν μς χρισεν. Μ τν Σταυρν νελογομεν κα τ χραντα Μυστρια, μ τν Σταυρν ν νογωμεν κα τν Παρδεισον, μ τν Σταυρν ν κατακαωμεν κα τος δαμονας. Πρτα μως κα μες ν χωμεν τ χρι μας καθαρν π μαρτες κα μλυντο. Κα ττε, σν κνωμεν τν σταυρν, κατακαεται  διβολος κα φεγει. Εδ καεμασθε μεμολυσμνοι μ μαρτες, δν πινεται  σταυρς πο κνομεν.

 

 θεν δελφο μου,  τρτε  πνετε κρασ  νερν  περιπατετε δουλεετε ν μ σς λεπει ατς  λγος π τ στμα σας κα  σταυρς π τχρι σας. Κα ν μπορτε τ μερνυκτο ν κμετε κα πενντα κα κατκομποσχονια, καλν κα γιον εναι ργον. Κα ν προσεχεσθε πντοτε τν αγν κα τ βρδυ κα μλιστα τ μεσονκτιον λον πο εναι συχα.

 

κοσατε, Χριστιανο μου, πς πρπει ν γνεται  σταυρς κα τ σημανει. Μς λγει τ γιον Εαγγλιον πς  γα Τρις,  Θες, δοξζεται ες τν ορανν περισστερον π τος γγλους.

 

Τ πρπει ν κμης κα σ; Σμγεις τ τρα σου δκτυλα μ τ δεξιν τ χρι σου κα μν μπορντας ν νεβς ες τν ορανν ν προσκυνσης, βνεις τχρι σου ες τ κεφλι σου, διατ τ κεφλι σου εναι στρογγυλ κα φανερνει τν ορανν κα λγεις μ τ στμα: Καθς σες ο γγελοι δοξζετε τν γαν Τριδα ες τν ορανν τσι κα γ ς δολος νξιος δοξζω κα προσκυντν γαν Τριδα. Κα καθς ατ εναι τρα, εναι ξεχωριστ εναι κα μαζτσι εναι κα  γα Τρις,  Θες, τρα πρσωπα κα νας μνος Θες.

 

Κατεβζεις τ χρι σου π τ κεφλι σου κα τ βνεις ες τν κοιλαν σου κα λγεις: Σ προσκυν κα σ λατρεω, Κρι μου, τι κατεδχθης κασαρκθης ες τν κοιλαν τς Θεοτκου δι τς μαρτας μας.

 

 Τ βζεις πλιν ες τν δεξιν σου μον κα λγεις: Σ παρακαλ, ν μσυγχωρσης κα ν μ βλης ες τ δεξι Σου μ τος δικαους. Βνοντς το πλιν ες τν ριστερν μον λγεις: Σ παρακαλ, Κρι μου, μ μ βλης ες τριστερ μ τος μαρτωλος.

 

 πειτα κπτοντας κτω ες τν γν: Σ δοξζω, Θε μου, Σ προσκυν καΣ λατρεω, τι, καθς βλθηκες ες τν τφον, τσι θ βαλθ κα γ.

 

Κα ταν σηκνεσαι ρθς, φανερνεις τν νστασιν κα λγεις: Σδοξζω, Κρι μου, Σ προσκυν κα Σ λατρεω, πς ναστθηκες, π τος νε κρος δι ν μς χαρσης τν ζων τν αἰώνιον.

 

Ατ σημανει  πανγιος Σταυρς.

 

γου Κοσμ το Ατωλο