Ύμνος στον Άγιο Συμεών τον Θεοδόχο -
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Όταν ο χειμώνας συνάντησε την άνοιξη
ο πρεσβύτης Συμεών ευτύχησε:
Συνάντησε τον Έναν, τον πολυαναμενόμενο,
Αυτόν για τον οποίον οι προφήτες προφήτευσαν,
την Κιβωτό όλων των ουράνιων θησαυρών,
τον είδαν τα μάτια του Συμεών, ως Βρέφος αρτιγέννητο.
Ο Συμεών τότε προφήτευσε και είπε:
«Νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλον σου, Δέσποτα-
Ἰδού Αὐτός κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν».
Έτσι μίλησε το πνεύμα –
η προφητεία του δίκαιου πρεσβύτη εκπληρώθηκε:
Ο Ιησούς έγινε το μέτρο και ο κανόνας, η πηγή της ευτυχίας,
της ειρήνης και της χαράς,
αλλά και σημείον αντιλεγόμενον: ο στόχος
αντιπαλοτήτων και φιλονικιών.
Άλλον άνθρωπο ανιστά και άλλον ανατρέπει Εκείνος.
Τον Παράδεισο και τον Άδη Εκείνος ανοίγει στους ανθρώπους.
Ας επιλέξει ο καθένας ό,τι λέει η καρδιά του.
Στον Παράδεισο με τον Χριστό!
Αυτή είναι η επιθυμία της καρδιάς μας.
Μιλώντας ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος για την εξάπλωση του εορτασμού των Χριστουγέννων, είπε τα εξής: «Τα μεγαλοπρεπή δένδρα όταν φυτευτούν στο έδαφος, φθάνουν σε μεγάλο ύψος και γίνονται κατάφορτα με καρπούς, έτσι συμβαίνει και με αυτήν την ημέρα.» Αυτό συμβαίνει την ημέρα της Υπαπαντής του Κυρίου μας. Στην αρχή αυτή η ημέρα γιορταζόταν από τους Χριστιανούς, αλλά η επίσημη γιορτή ξεκίνησε τον καιρό του μεγάλου αυτοκράτορα Ιουστινιανού. Κατά τη περίοδο της βασιλείας του, ένας μεγάλος λοιμός αποδεκάτισε τον πληθυσμό της Κωνσταντινούπολης και των γύρω περιοχών, με αποτέλεσμα να χάνουν τη ζωή τους καθημερινά περίπου πέντε χιλιάδες ή και περισσότεροι άνθρωποι. Ταυτόχρονα, ένας φοβερός σεισμός έγινε στην Αντιόχεια. Βλέποντας ο αυτοκράτορας την αδυναμία του ανθρώπου να αποτρέψει αυτές τις συμφορές, αφού συμβουλεύτηκε τον πατριάρχη, όρισε μια περίοδο νηστείας και προσευχής σε ολόκληρη την αυτοκρατορία. Ανήμερα στην εορτή της Υπαπαντής, διοργάνωσε μεγάλες λιτανείες σε όλες τις πόλεις και τα χωριά, με την ελπίδα να δείξει ο Πανοικτίρμων Κύριος την ευσπλαχνία Του στον λαό Του. Πραγματικά, ο Κύριος τους σπλαχνίστηκε, η επιδημία και οι σεισμοί σταμάτησαν αμέσως. Αυτό συνέβη κατά το έτος 544 μ.Χ. Μετά από αυτό άρχισε να εορτάζεται η εορτή της Υπαπαντής σαν μία μεγάλη εορτή του Κυρίου. Το δέντρο, αναπτύχθηκε στον καιρό του και άρχισε να δίνει άφθονους καρπούς.
ΠΗΓΗ: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ο Πρόλογος της Αχρίδας,
Μήνας Φεβρουάριος, εκδ. Άθως.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς