Σήμερα, αγαπητοί μου, εορτάζει ο μεγαλομάρτυς άγιος Δημήτριος. Επειδή ο άγιος Δημήτριος έκανε και κάνει πολλά θαύματα, θα διηγηθώ τώρα δύο από τα θαύματά του.
Το πρώτο θαύμα. Η Θεσσαλονίκη και ολόκληρη η Μακεδονία μας ήταν σκλάβα. Πόσα χρόνια; Πεντακόσια χρόνια ήταν σκλαβωμένη η Μακεδονία μας! Μετά από πεντακόσια χρόνια σκλαβιάς όλοι νόμιζαν, ότι ποτέ πια η Μακεδονία δεν θα ελευθερωθεί. Αλλά ήρθε η αγία ημέρα της 26ης Οκτωβρίου 1912. Τα παιδιά της Ελλάδος, αξιωματικοί και στρατιώτες, πέρασαν πάνω από τη Λάρισα και τον Όλυμπο και σαν αετοί πέταξαν στα ψηλά βουνά της Μακεδονίας. Πέρασαν τον Αλιάκμονα, τον Αξιό, πέρασαν όλα αυτά τα μέρη. Έτσι, στις 25 Οκτωβρίου ο Ελληνικός στρατός ήταν έξω από τη Θεσσαλονίκη· και την ημέρα του αγίου Δημητρίου, 26 Οκτωβρίου του 1912, τα ελληνικά στρατεύματα μπήκαν μέσα στην πόλη! Η συγκίνηση όλων δεν περιγράφεται. Έψαλαν το απολυτίκιο του αγίου Δημητρίου, το «Τη υπερμάχω στρατηγώ τα νικητήρια…», το «Χριστός ανέστη…», και αντηχούσαν δρόμοι και πλατείες, βουνά και λαγκάδια. Πάνω στο Λευκό Πύργο ύψωσαν την ελληνική σημαία· και πήγαν αμέσως στρατιώτες στον Άγιο Δημήτριο, γονάτισαν και προσευχήθηκαν στο Θεό. Αυτό είναι το ένα θαύμα, που, την ημέρα της εορτής του, ο άγιος Δημήτριος βοήθησε κ’ ελευθερώθηκε η Θεσσαλονίκη, η ωραία πρωτεύουσα της Βορείου Ελλάδος.
Το άλλο θαύμα το γράφει το μηναίο. Σήμερα την ημέρα της μνήμης του, ο άγιος Δημήτριος έσωσε την πόλη. Τη μεγάλη πόλη, την Κωνσταντινούπολη, την έσωσε από σεισμό. Κίνδυνος είναι και οι βάρβαροι εχθροί, διότι μπορεί ν’ αφαιρέσουν την ελευθερία και να φέρουν τη σκλαβιά. Αλλά υπάρχει και άλλο πιο μεγάλο κακό, ο σεισμός, που μπορεί αμέσως όχι πλέον να σκλαβώσει αλλά να καταστρέψει και ν’ αφανίσει μια πόλη. Πέντε δευτερόλεπτα να βαστάξει, δεν μένει τίποτα όρθιο. Δεν ξέρω εσείς πώς αισθάνεσθε.. Εγώ ένα βράδυ, στις δύο η ώρα τη νύχτα, ξύπνησα έντρομος· σείστηκε όλη η γη. Αισθάνομαι και προφητεύω και λέω, ότι ο σεισμός είναι προοίμιο της μεγάλης τιμωρίας. Προοίμιο· διότι φύγαμε από το Θεό. Μικροί και μεγάλοι, νέοι και ασπρομάλληδες γέροντες, λαϊκοί και κληρικοί, ιερείς και επίσκοποι, γραμματισμένοι και αγράμματοι, άνδρες, γυναίκες, παιδιά, όλοι ανεξαιρέτως, φύγαμε από το Θεό. Και ο Θεός, που κυβερνάει το σύμπαν, σείει τη γη.
Ο σεισμός δεν είναι, όπως λένε, ανεξέλεγκτο φυσικό φαινόμενο· τα φυσικά φαινόμενα τα εξουσιάζει «ὁ ἐπιβλέπων ἐπί τὴν γῆν καὶ ποιῶν αὐτήν τρέμειν, ὁ ἁπτόμενος τῶν ὀρέων καὶ καπνίζονται» (Ψαλμ. 103:32). Αιτία των σεισμών, όπως λέει ο ιερός Χρυσόστομος, είναι η οργή του Θεού· αιτία δε της οργής του Θεού είναι τα αμαρτήματά μας. Κι αν δεν υπήρχαν μερικά νήπια, μικρά παιδάκια, αθώα αγγελούδια που τα κρατούν στην αγκαλιά, κι αν δεν υπήρχαν κάποιοι ασκητές επάνω στο Άγιον Όρος, κι αν δεν υπήρχαν λίγοι άνθρωποι δίκαιοι, η Γη θα καταστρεφόταν εξ ολοκλήρου. Λίγα δευτερόλεπτα και δεν μένει όρθιο τίποτα. Ωραία σπίτια και πολυκατοικίες διά μιας όλα γίνονται ερείπια.
Ο σεισμός είναι οργή Θεού. Και έρχεται σεισμός μεγάλος, λέει το Ευαγγέλιο και η Αποκάλυψις, που θα γκρεμιστεί το ένα δέκατο των σπιτιών (βλ. Αποκ. 11:13), και θ’ ανοίξουν τα μνήματα και οι τάφοι· θα γίνουν μεγάλα πράγματα. Οι άπιστοι δεν πιστεύουν· εμείς πιστεύουμε στη Γραφή, στο Ευαγγέλιο, πιστεύουμε στους προφήτες και στα ιερά βιβλία της πίστεώς μας, αυτό που είπε ο Χριστός· θα γίνουν σεισμοί (βλ. Ματθ.24:7·Μαρκ.13:8), μεγάλοι σεισμοί (Λουκ. 21:11). Σεισμοί παγκόσμιοι, που θα ταράξουν την υδρόγειο σφαίρα. Οι μικροί λοιπόν σεισμοί, που κάθε τόσο τρομάζουν τους ανθρώπους, είναι προοίμιο ότι «ἔρχεται ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ» (Εφ.5:6. Κολ.3:6). Ένας τέτοιος σεισμός, φρικώδης σεισμός, έγινε στην Κωνσταντινούπολη στα παλιά τα χρόνια, επί Λέοντος του Σοφού (886-912 μ.Χ.)· ταράχτηκε η πόλη, γκρέμισαν σπίτια, παλάτια, εκκλησίες. Και σώθηκαν τότε με την προσευχή και τις πρεσβείες του αγίου Δημητρίου. Έτσι σήμερα γιορτάζομε δύο γεγονότα, δύο θαύματα· το ένα ότι ο άγιος Δημήτριος ελευθέρωσε τη Θεσσαλονίκη από τους κατακτητές, και το άλλο ότι έσωσε την Κωνσταντινούπολη από το φρικτό σεισμό.
Σήμερα είμαστε άραγε άξιοι νέων θαυμαστών επεμβάσεων των αγίων; Είμαστε άξιοι βοηθείας και σωτηρίας από τις απειλές είτε των νεοβαρβάρων της Δύσεως και της Ανατολής είτε από θεομηνίες που μας επισκέπτονται για να μας συνετίσουν; Αμάρταναν και οι παλαιοί, αλλ’ εκείνοι μετανοούσαν και επέστρεφαν στο Θεό. Εμείς μένουμε στις αμαρτίες αμετανόητοι, ασεβείς και άπιστοι. Φύγαμε, αγαπητοί μου, από το Θεό· δυστυχώς φύγαμε… Και γι’ αυτό σεισμός μεγάλος θα σείσει την ανθρωπότητα και δεν θα μείνει σπίτι όρθιο· διότι τα σπίτια αυτά είναι χτισμένα με κλοπές, αδικίες, κομπίνες, διάφορα αμαρτωλά τεχνάσματα. Με πόνο και δάκρυα λέω σε όλους· να μιμηθούμε τον άγιο Δημήτριο. Να ξυπνήσουμε από τον ύπνο της αμαρτίας· να κοιτάξουμε την πίστη μας, την πίστη των πατέρων μας. Γιατί θα γίνουν πολλά στον κόσμο. Και σπίτια θα χαθούν, και άνθρωποι, και ψυχές· και τα χρήματα θα χάσουν την αξία τους – θα γίνουν πλατανόφυλλα, και πείνα και δυστυχία μεγάλη θα πέσει, που δεν τη φαντάζεστε. Γιατί όλοι αφήσαμε το Θεό και φύγαμε μακριά Του.
Ας ακούσουμε τον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, που μας συμβουλεύει και λέει· Παιδιά μου και εγγόνια μου, θα ‘ρθουν χρόνια δύσκολα. Μη φοβηθείτε όμως. Όλα να τα χάσετε, μη λυπηθείτε. Ένα να κρατήσετε. Ποιο; Το διαμάντι· τ’ άλλα είναι χαλίκια. Χαλίκια είναι όλα τα εγκόσμια. Διαμάντι είναι η πίστη μας η ορθόδοξη! Αμαρτωλοί είμαστε, ασεβείς να μη γίνουμε. Όλα κι αν τα χάσουμε, η πίστη να μείνει, να υπάρχει. Δύο πράγματα μας χρειάζονται, λέει ο άγιος Κοσμάς· Χριστός και ψυχή! Αυτά τα δύο, όλος ο κόσμος να πέσει επάνω μας, δεν μπορεί να μας τα πάρει.
Εσείς, παιδιά του μαρτυρικού μας έθνους, παιδιά της Ελλάδος, παιδιά της Μακεδονίας, του Πόντου, της Μικράς Ασίας, κλείστε τ’ αυτιά σας, μην ακούτε τους απίστους και αθέους. Κρατήστε την πίστη των πατέρων σας.
ΠΗΓΗ: Από το φυλλάδιο ΚΥΡΙΑΚΗ, αριθμός 1206,
26 Οκτωβρίου 2015, Φλώρινα.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς