«δουλεύσατε τῷ Κυρίῳ ἐν φόβῳ
καὶ ἀγαλλιᾶσθε αὐτῷ ἐν τρόμῳ».
(Ψαλ. 2,11)
Ο προφήτης του Θεού λέει αυτά τα λόγια στους βασιλείς και στους δικαστές της γης, επειδή τείνουν να υπερηφανεύονται και να γοητεύονται από τη δύναμη και τον πλούτο που τους δόθηκαν. Ω! εσείς βασιλείς και κριτές – σβώλοι σκόνης κάτω από τα πόδια του Θεού – μην ξεχνάτε ότι δεν είστε παρά μόνο υπηρέτες του Θεού, μισθωτές από σήμερα έως αύριο! Τι σκέφτεται ένας μισθωτός, σκάβοντας όλη την ημέρα στον αγρό; Την αμοιβή που θα λάβει το βράδυ. Για ποιο πράγμα υπερηφανεύεται ο ενοικιαστής; Όχι για τον κόπο του, αλλά μάλλον για την αμοιβή του. Για ποιο πράγμα χαίρεται ο μισθωτός; για το έργο του, τον ιδρώτα του ή για την αμοιβή του; Φυσικά, για την αμοιβή του.
Ω! βασιλείς και δικαστές, η υπηρεσία που προσφέρετε στο χωράφι αυτής της ζωής είναι η εργασία ενός μισθωτού. Γι’ αυτό, με φόβο να δουλεύετε για τον Κύριό σας, ο οποίος σας προσέλαβε: γιατί δεν ξέρετε πώς ο Κύριός σας θα αξιολογήσει την εργασία σας στο τέλος ή τι μισθό θα σας αποδώσει. Να δουλεύετε με μεγάλη ταπείνωση, λέγοντας στον εαυτό σας: ότι δούλοι αχρείοι εσμεν (Λουκάς 17:10). Είτε θα λάβετε ανταμοιβή ή τιμωρία όταν κατεβείτε στον τάφο και έρθετε ενώπιον του Βασιλέως και Κριτή, είναι αβέβαιο. Επομένως, ο θείος φόβος πρέπει να γεμίζει όλες τις ημέρες της υπηρεσίας σας.
Αγαλλιάσθε αυτώ εν τρόμω. Αγαλλιάσθε με μια καθαρή και αγία χαρά, όπως οι άγγελοι αγάλλονται εν τω ζώντι και απροσίτω Θεώ. Η χαρά του Παραδείσου ευωδιάζει με την καθαρότητα και αγιότητα, ενώ η χαιρεκακία του άδη συνοδεύεται από ξέφρενα γέλια. Επομένως, η χαρά του Παραδείσου είναι αιώνια, ενώ τα γέλια του αδη μετατρέπονται σε οργή και στεναγμούς.
Δουλεύσατε τω Κυρίω ἐν φόβω, διότι ο Κύριος είναι δίκαιος, και αγαλλιάσθε αυτώ εν τρόμω, διότι ο Κύριος είναι εκλεκτός και άγιος.
Ω Κύριε και Θεέ μας – δίκαιε και ύψιστε, παντοδύναμε και άγιε – όλη η ζωή μας στη γη είναι διακονία δι’ Εσέ και αγαλλίαση εν Σοι. Εάν δεν υπηρετούμε Εσένα, υπηρετούμε την καταστροφή μας, και αν δεν αγαλλόμεθα με Εσένα, αγαλλόμεθα με τα δικά μας πονηρά έργα. Σε προσκυνούμε και Σε ικετεύουμε: ικάνωσέ μας, ώστε η διακονία μας να καθοδηγείται από τον φόβο του Θεού και η αγαλλίαση μας να εξαγνίζεται από τον τρόμο ενώπιόν Σου!
Ότι Σοι πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
ΠΗΓΗ: (Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ο Πρόλογος της Αχρίδος, Οκτώβριος, εκδ. Άθως,)
http://prologue.orthodox.cn/October3.htm
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς