Εορτάζουμε την μνήμη του αγίου ενδόξου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Ιωάννου του Θεολόγου. Βέβαια η αλήθεια είναι ότι και οι τέσσαρες Ευαγγελιστές είναι Θεολόγοι. Αλλά κατ’ εξοχήν είναι ο άγιος Ιωάννης, και γι’ αυτό η Εκκλησία σ’ αυτόν έδωσε πρώτα τον τίτλο του Θεολόγου.
Εορτάζουν επίσης σήμερα και όλοι οι περί την Θεολογίαν ενασκούμενοι. Γι’ αυτό και επικαλούμαστε ιδιαιτέρως τις πρεσβείες του αγίου Ιωάννου του Θεολόγου για όλους τους θεολόγους της Πατρίδος μας, να τους χαριτώνει πλουσίως ο Θεός και να τους δίνει τον φωτισμό του Παναγίου Του Πνεύματος, ώστε η θεολογία τους να είναι, κατά τον άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο, όχι Αριστοτελική, αλλά βιωματική, θεολογία κατά τον τρόπον, (*) των αλιέων Θεολόγων, που είναι ο τρόπος της μυστικής Θεολογίας και της απορρήτου ενώσεως με τον Θεό και της ελλάμψεως του νου και της καρδίας των θεολογούντων από το άκτιστο Φως της Αγίας Τριάδος.
Εορτάζουν όμως και οι Μοναχοί σήμερα, διότι, εκτός του ότι και οι Μοναχοί πρέπει να έχουν την θεολογία εν τη πράξει, ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος είναι και αυτός εκ των παρθενευόντων εν τη Καινή Διαθήκη μαζί με τον Τίμιο Πρόδρομο.
Αυτά τα δύο χαρίσματα, της Θεολογίας και της Παρθενίας, τα έλαβε ο άγιος Ιωάννης από τον Κύριο για την πολλή αγάπη και τον θείο έρωτα τον οποίο είχε στην καρδιά του. Προσέφερε όλον τον εαυτό του στον Θεό, όλον τον νεανικό του ενθουσιασμό, όλη του την ύπαρξη. Και ο Θεός του χάρισε αυτά τα δύο πολυτιμότατα δώρα, της Παρθενίας και της Θεολογίας.
Ως Μοναχοί και ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί προσεγγίζοντας την σεπτή μορφή του αγίου Ιωάννου του Θεολόγου αισθανόμαστε – κυρίως εκ της αναγνώσεως του ιερού Ευαγγελίου του και των Επιστολών του – πόσο καρδιακή ένωση είχε με τον Θεό και πόσο μυστική σχέση και συνάφεια είχε με τον Σωτήρα Χριστό. Και αυτό είναι κάτι που ιδιαιτέρως ενδιαφέρει τους Μοναχούς, διότι και οι Μοναχοί δεν θέλουν μία εξωτερική σχέση με τον Χριστό, μία ηθική σχέση με τον Χριστό, αλλά θέλουν μία όντως καρδιακή και ερωτική σχέση με τον Χριστό.
Ζητούμε λοιπόν σήμερα την ευλογία του αγίου Ιωάννου του Θεολόγου και για μας. Και να μας αξιώνει ο Θεός, υπερβαίνοντες την φιλαυτία μας, η οποία είναι το εμπόδιο στο να ζήσουμε το πλήρωμα του θείου έρωτος, και εμείς αυτόν τον σκοπό να έχουμε: να αγαπήσαμε τελείως τον Θεό και εν τω Θεώ να αγαπήσουμε και τους αδελφούς μας.
(*) Βλ. «Αλιευτικώς αλλ’ ουκ Αριστοτελικώς», Αγ. Γρηγορίου Θεολόγου, Λόγος ΚΓ’ «Ειρηνικός γ’», PG 35 1164C.
ΠΗΓΗ: Από το βιβλίο: † Αρχιμανδρίτου Γεωργίου, Ομιλίες σε Εορτές Αγίων (των ετών 1981-1991) Β’. Έκδ. Ι.Μ. Οσίου Γρηγορίου, Άγιον Όρος 2016, σελ. 17.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος β’.
Ἀπόστολε Χριστῷ τῷ Θεῷ ἠγαπημένε, ἐπιτάχυνον, ῥῦσαι λαὸν ἀναπολόγητον, δέχεταί σε προσπίπτοντα, ὁ ἐπιπεσόντα τῷ στήθει καταδεξάμενος· ὃν ἱκέτευε, Θεολόγε, καὶ ἐπίμονον νέφος ἐθνῶν διασκεδάσαι, αἰτούμενος ἡμῖν εἰρήνην, καὶ τὸ μέγα ἔλεος.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς