Ο όσιος Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης, όσους λίγους μπορούσε να δεχθεί, τους συμπεριφερόταν με πολλήν αγάπη και τους ανέπαυε βαθύτατα. Τα τελευταία χρόνια που ήταν αναγκασμένος να βρίσκεται για πολλές ώρες στο κρεβάτι, τους δεχόταν εκεί. Έβαζε τα χέρια του πάνω στο κεφάλι τους, ενώ γονάτιζαν μπρος στο κρεβάτι του, και προσευχόταν περίπου έτσι.
«Ὁ Θεός ὁ αἰώνιος, τὸ ἄναρχον, τὸ ἀτελεύτητον, τὸ ἀνεξιχνίαστον, τὸ ἀκατάληπτον, τὸ ἀμετάβλητον. Ὁ Θεός, ὁ Παράκλητος, τὸ Πνεῦμα τῆς παρακλήσεως, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀγάπης, τὸ Πνεῦμα τῆς εἰρήνης, τὸ Πνεύμα της γλυκύτητος, τὸ Πνεῦμα τῆς ὑπομονῆς, τὸ Πνεῦμα τῆς ἐπιεικείας, τὸ Πνεῦμα τῆς μακροθυμίας. Οἰκτίρμων καὶ Ἐλεήμων, Μακρόθυμος καὶ Πολυέλεος. Ἐμεῖς τὰ ἁμαρτωλά Σου παιδιά, στὸ Ὄνομά Σου εἴμεθα βαπτισμένοι.
Εἰ καὶ ἁμαρτωλοί ἐσμέν, πάντως παιδιά Σου εἴμεθα. Σὲ παρακαλοῦμεν, ταῖς πρεσβείαις τῶν Ἁγίων στεῖλε μία ἀκτίνα τοῦ θείου Σου πυρός καὶ κάψε μας, πυρπόλησέ μας. Ἔλα μέσα στὴν ψυχή μας καὶ κάνε φωλιά.
Βοήθησέ μας, φώτισέ μας, ἵνα Σε ἀκολουθήσωμε, ἵνα Σε ἀναπαύσωμε, ἵνα Σε εὐαρεστήσωμε. Ἵνα μία ἡμέρα ἀπολαύσωμε καὶ ἐμεῖς οἱ ἁμαρτωλοί καὶ ἀχάριστοι ἄνθρωποι τὰ ἀνεκλάλητα καὶ ἀνεκδιήγητα ἀγαθά, τὰ ὁποῖα ἡτοίμασε ἡ πατρική Σου ἀγάπη γιὰ μᾶς τοὺς ἁμαρτωλούς. Ὄτι αἰνετόν καὶ ὑπερύμνητον ὑπάρχει τὸ Ὄνομά Σου εἰς τοὺς ἀπεράντους καὶ ἀτελευτήτους αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν».
ΠΗΓΗ: Από το βιβλίο: Γέροντας Ἐφραίμ Κατουνακιώτης. Ἔκδοση Ἱ. Ἡσυχ. «Ἅγιος Ἐφραίμ», Κατουνάκια Ἁγίου Ὄρους 2000, σελ. 134.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς