Ἡ ἀπόκτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος
εἶναι ὁ σκοπὸς τῆς ζωῆς μας
Ὁ πάτερ Σεραφεὶμ μ᾿ ἔβαλε νὰ καθίσω δίπλα του, ἀπάνω σ᾿ ἕνα κομμένο δέντρο, σ᾿ ἕνα ξέφωτο μέσα στὸ δάσος. Ὕστερα μου εἶπε: Ὁ Θεός μου φανέρωσε πὼς στὰ παιδικὰ χρόνια σου ἤθελες νὰ μάθης ποιὸς εἶναι ὁ σκοπὸς τῆς χριστιανικῆς ζωῆς.
Σὲ συμβουλεύανε νὰ πηγαίνης στὴν ἐκκλησία, νὰ κάνης τὴν προσευχή σου στὸ σπίτι, νὰ δίνης ἐλεημοσύνη καὶ νὰ κάνης ὅλα τὰ καλὰ τὰ ἔργα, γιατὶ σ᾿ αὐτὰ βρίσκεται ὁ σκοπὸς τῆς χριστιανικῆς ζωῆς. Μὰ δὲν σὲ ἱκανοποιούσανε αὐτὰ μονάχα. Λοιπόν σου λέγω πὼς ἡ προσευχή, ἡ νηστεία, οἱ ἀγρυπνίες καὶ κάθε ἄλλο χριστιανικὸ ἔργο εἶναι πολὺ καλά. Ἀλλὰ ὁ σκοπὸς τῆς ζωῆς μας δὲν εἶναι νὰ κάνουμε μονάχα αὐτὰ τὰ ἔργα, ἐπειδὴ αὐτὰ εἶναι τὰ μέσα ποὺ χρειάζονται γιὰ νὰ φθάσουμε στὸ σκοπὸ τῆς χριστιανικῆς ζωῆς.
Ὁ ἀληθινός προορισμός τοῦ χριστιανοῦ εἶναι νά ἀποκτήσουμε τό Ἅγιον Πνεῦμα. Γνώριζε πώς κανένα καλό ἔργο δέν φέρνει τούς καρπούς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἂν δέν γίνεται γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Σκοπός τῆς ζωῆς μας εἶναι μονάχα ἡ ἀπόκτηση τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
- Ἐγὼ τότε τὸν ρώτησα: «Τί ἐννοεῖς, πάτερ, λέγοντας ἀπόκτηση; Δὲν καταλαβαίνω καθαρά». Ὁ Ἅγιος μου εἶπε: «Ἀποκτῶ εἶναι τὸ ἴδιο μὲ τὸ κερδίζω. Ξέρεις τί θὰ πῆ κερδίζω χρήματα. Ἀποκτῶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα εἶναι τὸ ἴδιο πράγμα. Στὴ ζωή, οἱ συνηθισμένοι ἄνθρωποι ἔχουνε γιὰ σκοπὸ νὰ κερδίσουνε χρήματα, καὶ κεῖνοι ποὺ στέκονται πιὸ ψηλὰ στὴν κοινωνία, θέλουν νὰ κερδίσουν τιμὲς καὶ δόξα.
Τό νά ἀποκτήση κανένας τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶναι σάν νά κερδίζη ἕνα αἰώνιο ἀπόκτημα, τήν αἰώνια ζωή, ἕνα θησαυρό πού δέν καταστρέφεται κι᾿ οὔτε χάνεται ποτέ. Κάθε καλὸ ἔργο, ποὺ κάνουμε γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, μᾶς δίνει τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀλλὰ περισσότερο ἀπ᾿ ὅλα μας δίνει αὐτὴ τὴ χάρη ἡ προσευχή, γιατὶ ὁ καθένας μπορεῖ νὰ προσευχηθῆ, πλούσιος ἢ φτωχός, ἄρχοντας ἢ χωριάτης, δυνατὸς ἢ ἀδύνατος, γερὸς ἢ ἄρρωστος, ἐνάρετος ἢ ἁμαρτωλός.
Λοιπὸν ἂς συνάξουμε τὸ θησαυρὸ τῆς θεϊκῆς εὐσπλαχνίας. Ἕνας ἄνθρωπος ποὺ ζητᾶ νάβρη τὴ σωτηρία του καὶ ποὺ μετανοεῖ γιὰ τὶς ἁμαρτίες του, μπορεῖ μὲ τὶς καλὲς πράξεις νὰ ἀποκτήση τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, ποὺ ἐργάζεται μέσα μας καὶ μᾶς εἰσάγει στὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Μ᾿ ὅλα τὰ πεσίματά μας, μ᾿ ὅλο τὸ σκοτάδι ποὺ περιζώνει τὴν ψυχή μας, ἡ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ποὺ μᾶς δόθηκε μὲ τὸ βάπτισμα, δὲν παύει νὰ λάμπη μέσα στὴν καρδιά μας μὲ τὸ φῶς τῆς μετανοίας.
Αὐτό τό φῶς τοῦ Χριστοῦ σβήνει ὅλα τά σημάδια πού ἀφήσανε τά παλιά ἁμαρτήματά μας καί μᾶς ντύνει μ᾿ ἕνα μανδύα ἄφθαρτον πού εἶναι καμωμένος ἀπό τή χάρη.
- Τοῦ λέγω: «Πάτερ μου, μοῦ μιλᾶς γιὰ τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἀλλὰ πὼς μπορῶ νὰ τὴ δῶ; Τὰ καλὰ τὰ ἔργα τὰ βλέπουμε, μὰ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα πὼς μπορεῖ νὰ τὸ δὴ κανένας; Πῶς μπορῶ νὰ γνωρίσω ἂν βρίσκεται ἢ δὲν βρίσκεται μέσα μου;»
- Ὁ Ἅγιος μου ἀποκρίθηκε: «Ὅταν κατεβαίνη τὸ Ἅγιον Πνεῦμα ἐπάνω στὸν ἄνθρωπο καὶ εἰσχωρεῖ μέσα του, ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου γεμίζει ἀπὸ μία χαρὰ ἀνέκφραστη, γιατὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα μεταμορφώνει σὲ χαρὰ ὅ,τι ἀγγίξει. Φανερώνεται σὰν ἕνα ἀνιστόρητο φῶς σ᾿ ἐκείνους ποὺ ἐκδηλώνεται ἡ θεϊκὴ ἐνέργεια. Οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι γνωρίσανε μὲ τὶς αἰσθήσεις τους τὴν παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος».
- Τότε τὸν ρώτησα: «Πῶς θὰ μπορέσω νὰ τὸ δῶ κι ἐγὼ μὲ τὰ μάτια μου;» Ἀπάνω σ᾿ αὐτά, ὁ πάτερ Σεραφεὶμ ἔβαλε τὰ χέρια του στοὺς ὤμους μου καὶ μοῦ εἶπε:
«Τέκνον μου, βρισκόμαστε κι οἱ δυό μας μέσα στο Ἅγιον Πνεῦμα… Γιατί δέν θέλεις νά μέ κοιτάξης;»
- «Πάτερ μου, τοῦ εἶπα, δέν μπορῶ νά σέ κοιτάξω. Τά μάτια σου βγάζουνε ἀστραπές. Τό πρόσωπό σου ἔχει γίνει πιό ἀστραφτερό ἀπό τόν ἥλιο, καί τά μάτια μου θαμπώσανε ἀπό τό φῶς».
-«Μή φοβᾶσαι, τέκνο τοῦ Θεοῦ, εἶπε ὁ γέροντας. Κι ἐσύ εἶσαι ὁλόφωτος ὅπως εἶμαι ἐγώ. Γιατί βρίσκεσαι μέσα στό Ἅγιον Πνεῦμα. Ἀλλιῶς δέν θά μποροῦσες νά μέ δῆς μέ τήν ὄψη πού μέ έβλέπεις...» Ἔσκυψε ἀπάνω μου καί μοῦ εἶπε σιγανά στό αὐτί: «Εὐχαρίστησε τὸν Ὕψιστο γιὰ τὴν ἄπειρη καλοσύνη Του. Προσευχήθηκα μυστικὰ στὸν Κύριο καὶ εἶπα μέσα μου: Κύριε, ἀξίωσέ τον νὰ ἰδῆ καθαρὰ μὲ τὰ σωματικὰ μάτια του τὴν ἐπιφοίτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματός Σου, ποὺ τὴ φανερώνεις στοὺς δούλους σου ὅποτε καταδέχεσαι νὰ παρουσιασθὴς μέσα στὸ μεγαλοπρεπὲς φῶς τῆς δόξης Σου». Κι᾿ ὅπως βλέπεις, ὁ Κύριος ἀμέσως δέχθηκε τὴν προσευχὴ τοῦ τιποτένιου Σεραφείμ.
Πόση εὐγνωμοσύνη πρέπει νὰ χρωστοῦμε στὸ Θεὸ γιὰ τοῦτο τὸ ἀνείπωτο δῶρο ποὺ μᾶς ἔδωσε! Μήτε οἱ Πατέρες τῆς ἐρήμου δὲν ἀξιώνονταν πάντα νὰ δοῦνε τέτοια φανερώματα τῆς ἀγαθότητός Του. Λοιπόν, τέκνον μου, κοίταξέ με ἐλεύθερα. Μή φοβᾶσαι, ὁ Κύριος εἶναι μαζί μας».
ΠΗΓΗ: Ἀπο τὸ βιβλίο τοῦ Ἀρχιμ. Ἰουστίνου Πόποβιτς,
«Ὅσιος Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ» – Διάλογος μὲ τὸν Μοτοβίλωφ
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς