Στην περιοχή της Μεσσαράς στην Κρήτη, υπήρξαν στο διάβα των αιώνων άνθρωποι ταπεινοί και με καρδιά γεμάτη από φλογερή αγάπη προς τον Χριστό και το Ευαγγέλιό Του ακολούθησαν το δρόμο της ασκητικής ζωής στην έρημο των βράχων και των σπηλαίων, μακριά από τον κόσμο. Μία τέτοια μορφή υπήρξε ο όσιος Μεθόδιος, ο οποίος καταγόταν από το Ρέθυμνο και κατέφυγε στον τρόπο ασκήσεως του αναχωρητισμού, ζώντας την γνήσια και καθαρή μορφή του μοναχισμού.
Έζησε στα χρόνια της Αραβοκρατίας και είχε Γέροντα τον Ευθύμιο που ασκήτευσε στα βουνά της Νηβρύτου στις νοτιοανατολικές πλαγιές του Ψηλορείτη. Εκεί κατέφυγε και ο όσιος Μεθόδιος και ασκήτευσε με αδιάλειπτη προσευχή, καρτερική υπομονή, εγκράτεια και πραότητα. Για άγνωστους λόγους έφυγε και εγκαθίσταται σε σπηλιά που βρίσκεται στο βόρειο τμήμα του χωριού, όπου και διήγαγε τον ασκητικό του βίο με νηστεία, αγρυπνία, προσευχή μέχρι την Κοίμησή του.
Στην Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου κοντά στο χωριό Ζαρός, σώζεται σήμερα Ναός, προς τιμήν του Οσίου Μεθοδίου της Νηβρύτου. Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, και συγκεκριμένα γύρω στο 1866, οι Τούρκοι έκαψαν τα 15 σπίτια του χωριού, καθώς και την Εκκλησία του Αγίου Μεθοδίου.
Στη συνείδηση του ευσεβούς λαού ο όσιος Μεθόδιος τιμάται ως Άγιος. Και υπολογίζεται ότι έζησε περίπου γύρω στις αρχές του 18ου αιώνα (1700-1730).
Ο Όσιος Μεθόδιος με την ζωή του δόξασε τον Θεό και μεγάλυνε το όνομά Του. Πλήρης ημερών εξεδήμησε προς τον Κύριον, όπως ποθούσε από παιδί. Η μνήμη του τιμάται στις 25 Ιουνίου, στο χωριό Νήβρυτο. Η ανακομιδή των λειψάνων του θα πρέπει να έγινε γύρω στα 1866, λίγο πριν δηλαδή από τη βεβήλωση του χωριού και της Εκκλησίας από τους Τούρκους. Τα λείψανα του Αγίου μεταφέρθηκαν στην Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Επανωσήφη, όπου βρίσκονται έως σήμερα και ένα τμήμα φυλάσσεται στο Ναό του Αγίου στη Νήβρυτο και στη Μονή Καλυβιανής.
Ένα μικρό απότμημα λειψάνου σήμερα υπάρχει και στην Ιερά Μονή Κατερινούς.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ α. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Τῶν Ὁσίων τοὺς τρόπους, ἐκμιμησάμενος, ἐν τῇ Νηβρύτῳ μετῆλθες, ἀσκητικὴν βιοτήν, καὶ μετέστης πρὸς σκηνὴν ἀχειροποίητον, ἔνθα Χριστοῦ ἀξιωθείς, τῆς παραστάδος εὐκλεῶς, Μεθόδιε θεομάκαρ, ἐκ τῶν λειψάνων σου βλύζεις, ἡμῖν ἀπαύστως χάριν ἄφθονον.
Κοντάκιον. Ἦχος πλ α΄. Μιμητὴς ὑπάρχων.
Τὰ τῆς γῆς ἡδέα ἀπαρνησάμενος, τοῦ Κυρίου ὀπίσω κατηκολούθησας, καὶ ἀσκήσας ἐν κόσμῳ καθάπερ ἄσαρκος, τοῖς χοροῖς τῶν Ἀγγέλων συνήφθης Ὅσιε, ἐνεργῶν ξενοτρόπως, ἡμῖν νῦν ἐν θαύμασι· διὸ πάντες Μεθόδιε, ὕμνοις σε γεραίρομεν.
Ὁ Οἶκος
Ἐγκρατείας τοῖς ὅπλοις, κατ’ ἐχθρῶν θριαμβεύσας, θεόθεν ἀμοιβὰς ἐκομίσω, καὶ τῶν θαυμάτων τὴν ἰσχύν, δι’ ἧς ἀεὶ ἐνεργεῖς τὰ παράδοξα, πρὸς σωτηρίαν Ὅσιε, τῶν πόθῳ σοι βοώντων ταῦτα·
Χαῖρε γηΐνων ὁ ὑπερόπτης· χαῖρε Ὁσίων ὁ συμπολίτης.
Χαῖρε ὁ βιώσας ἐν κόσμῳ ὡς ἄσαρκος·
χαῖρε ὁ ἀσχύνας ἐχθρὸν παναλάστορα.
Χαῖρε ἄμπελος πολύφορος βιοτῆς ἀσκητικῆς·
χαῖρε δένδρον ὡραιόκλαδον γεωργίας μυστικῆς.
Χαῖρε ὅτι Ἀγγέλων τὴν ζωὴν ἐμιμήσω·
χαῖρε ὅτι τὰ κάλλη τῆς Ἐδὲμ ἐθεάσω.
Χαῖρε τῆς Κρήτης βλάστημα ἔνθεον·
χαῖρε Νηβρύτου καύχημα τίμιον.
Χαῖρε λαμπὰς μοναζόντων φωσφόρος·
χαῖρε φωστὴρ εὐσεβῶν φωτοβόλος.
Χαίροις πάτερ Μεθόδιε.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς