Περί ἐλεημοσύνης - Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης

 

 Ἀτνισε τν δελφν σου μ γπη κα οκτιρμος κα βοθησ τον πρθυμα. Εναι μλος το Χριστο κα δικ σου «λλλων μλη σμν» (φ. 4, 25), εναι νας το γου Πνεματος. Θες τν γαπ κα τν πολπτεται πως κα σνα.

 

Δν δνεις τποτε τ ληθιν δικ σου. Δνεις ,τι νκει στν Θεν, στ πενμενα παιδι το Θεο!

 

Δν εσαι τποτε λλο παρ οκονμος κα διαχειριστς τς Θείας περιουσας. Ν θεωρς τν αυτ σου ταπειν πηρτη τν «λαχστων» δελφν το Κυρου!

 

Ν μ δδης στος λλους νλογα μ τν ξα τους, λλ νλογα μ τς νγκες τους.

 

λεημοσνη κνει καλ, πρν π λα, στν διο τν λεμονα!

 

ληθιν λεμων εναι ποιος λα τ ναγκαλζεται κα δν φνει κανναν νθρωπον ξω π τν καρδι του!

 

Πς εναι δυνατν ξως, «μετ πστεως κα γπης», ν δεχθς μσα σου τ Σμα το Χριστο, ταν περιφρονς κα δν γαπς τ μλη Του;

 

λοι ο Χριστιανο εναι μλη το Χριστο, νμεσ τους κα πτωχς. γπα τ μλη Του, χε συμπθεια γι ατ κα Κριος θ σ ξιση τ πλοσιο λες Του…!

 

Κνε τ καλ κμη κα στος χαρστους κα τος κακος, στε ν εσαι γνσιο παιδ το ψστου…

 

Τ εναι ψευδς εγνωμοσνη στν Θε;

 

Τ ν εχαριστ κανες τν Θε μονχα μ τ χελη γι τ γαθ πο λαβε κα ν χρησιμοποι ατ τ γαθ μονχα γι τν αυτ του, χωρς ν νοιζεται γι τν πλησον του…

 

Τ ν τς κνη Θες τς εχαριστες μας, ταν δεχνουμε χαριστα στν πρξι; ταν δν δνουμε στος λλους π κενα πο μς δνει;

 

Θεα σοφα, τλος, εναι ν μ σωρεουμε πλοτη γι τν αυτ μας, λλ ν δνουμε στν φτωχ, στε ν θησαυρζουμε θησαυρος συλτους κα φθρτους στν οραν, πως λγει τ Εαγγλιο. (Λουκ. 12, 33)

 

Κριε, δδαξ με ν κτελ τ ργα τς γπης πρς τν πλησον μ προθυμα κα χαρ κα ν πιστεω τι προσφροντας στος λλους δν χνω, λλ κερδζω… Κριε, δξου τς προσφορς μου στ πρσωπο τν πτωχν…

 

Ν εσαι ζηλωτς τς γπης! λα θ παρλθουν, γπη μως θ μενη, στν αἰῶνα, πως κα Θες, πο εναι γπη!

 

ΠΗΓΗ: γου ωννου τς Κρονστνδης, ν Χριστ Ζωή, πιδίωξις τας γιότητος, κδότης Περοβόλι της Παναγίας, Δεκέμβριος 2003.

 


 

 

 κ τς ερς Μονς