«Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἕνεκεν» - Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος

 

  γιος ωάννης Χρυσόστομος παρακινε σέ δοξολογία πρός τόν Θεό πρό πάντων για τά δυσάρεστα

 

«…Μο ναπτέρωσες πολύ τό κουράγιο καί μ κανες νά σκιρτ πό χαρά γιατί, φο μο νήγγειλες τά δυσάρεστα, πρόσθεσες τή φράση, πού πρέπει νά λέμε σ λα σα συμβαίνουν: «Δόξα τ Θε πάντων νεκεν» (δηλ. Δόξα στον Θεό για όλα)

        

Αύτή φράσις εναι θανατηφόρον πλήγμα διά τόν διάβολον· ξαλείφει τήν ταραχήν καί φέρνει γαλήνη ες τήν ψυχήν.

 

Εναι πολύ μεγάλη γι’ ατόν πού τήν λέει σέ κάθε κίνδυνο, προϋπόθεση σφάλειας κι εχαρίστησης.

 

Γιατί μόλις τήν παγγείλει κανείς, μέσως διασκορπίζεται τό σύννεφο τς λύπης. Μήν παύσεις νά τήν λές καί νά σκες καί τούς λλους σ’ ατό.

 

τσι καί φουρτούνα πού μς βρκε, κι ν κόμη γίνει μεγαλύτερη, θά μεταβληθε σέ γαλήνη. τσι κι σοι δοκιμάζονται θά πάρουν μεγαλύτερη μοιβή παράλληλα πρός τήν παλλαγή τους πό τά δεινά.

 

Ατή φράση νέδειξε τόν ώβ νικητή, ατή φράση τρεψε σέ φυγή τόν διάβολο, κι φο τόν γέμισε πό ντροπή τόν κανε νά ναχωρήσει, ατή εναι ξάλειψη κάθε ταραχς…»

 

«Δόξα τ Θε πάντων νεκεν»

(ναπέμπετε δόξα στόν Θεό γιά λα!)

πόσπασμα πό τήν 193 πιστολή το γίου ωάννου Χρυσοστόμου

 


 

 

 

Τόν τρισμακάριστον καί παμμακάριστον γιον ωάννην τόν Χρυσόστομον διάφοροι Πατέρες, τόν νόμασαν:

«Τό νέον σκεος τς κλογς».

« μέγας τς οκουμένης διδάσκαλος».

« τρισμακάριστος νθρωπος».

« τς κκλησίας διδάσκαλος».

« νέος ωάννης Θεολόγος».

« τς κκλησίας φωστήρ καί ποιμήν...

« τς θείας εσπλαγχνίας μιμητής κα γγυητής».

« ληθής το Θεο νθρωπος καί γνήσιος κρυξ τς μετανοίας».

«Τό στόμα το Χριστο καί στόμα το Παύλου»· καί κατά τόν συλλογισμόν καί τό κοινόν πόφθεγμα, πού λέγει: «άν τό στόμα το Χριστο εναι τό στόμα το Παύλου, τό στόμα το Χρυσοστόμου εναι Χριστο καί Παύλου». Καί κατά τόν γιο Νικόδημον τόν γιορείτην γιος ωάννης Χρυσό-στομος «εναι διδάσκαλος τν διδασκάλων».

 


 

 

κ τς ερς Μονς