Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ
Πρός τό χριστεπώνυμον πλήρωμα
τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Ἀγαπητοί μου πατέρες καί ἀδελφοί,
παιδιά μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπημένα
Εὑρισκόμενοι ὅλοι μας στό λίκνο τοῦ νέου ἔτους, ὅσο διαφορετικές προσωπικότητες καί ἄν εἴμαστε, προσδοκοῦμε, ἐλπίζουμε καί ὀνειρευόμαστε ἔναν εὐήμερο καί δημιουργικό χρόνο. Τήν ἴδια στιγμή ἀποχαιρετοῦμε τόν παλαιό χρόνο μέ συναισθήματα χαρμολύπης γιά ὅσα μᾶς προσέφερε ἤ μᾶς στέρησε. Τά συναισθήματά μας αὐτά διαρκοῦν μόνο λίγες ὧρες ἤ ἡμέρες, ὅσο καί τά φῶτα τῶν ἑορτῶν. Γρήγορα ἐπανερχόμαστε στήν καθημερινή σκληρή πραγματικότητα, μέσα στήν ὁποία χάνεται ἡ ζωογόνος ἐλπίδα μας.
Καί πῶς νά μή χάνεται ἡ ἐλπίδα μας μέ τόσα πού συμβαίνουν γύρω μας; Ἡ κοινωνία μας χαρακτηρίζεται ἀπό τήν βία, τήν ἐγκληματικότητα καί γενικότερα τήν ἀπαξία τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου. Μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος ἐπιστημονικά καί τεχνολογικά νά ἔφτασε ψηλά, ὅμως δέ διαπίστωσε τήν μικρότητά του καί ὅλα τά θυσίασε στόν βωμό τοῦ προσωπικοῦ του συμφέροντος. Μπορεῖ οἱ ἀνθρώπινες ἀνακαλύψεις καί ἐφευρέσεις νά ἀποτέλεσαν ὁρόσημα στήν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας, ὡστόσο ὁ ἄνθρωπος παρασύρθηκε ἀπό τήν ἀνοδική του πορεία, ξεχνώντας τήν «θεία καταγωγή» του. Τόν συνεπῆρε ἡ ἐφήμερη κοσμική δόξα, ὅπως αὐτή προβάλλεται ἀπό τά διάφορα μέσα κοινωνικῆς δικτύωσης, καί δυστυχῶς, λησμόνησε ὅτι "γενέσθαι καὶ Θεὸς καὶ ἄγγελος καὶ Θεοῦ τέκνον τὴν ἐξουσίαν αὐτὸς ἐγκεχείρισται" (Ἱερός Χρυσόστομος, Εἰς Πραξ., ὁμιλ. ΛΒ',3, ΕΠΕ 16Α,260-262).
Πράγματι, οἱ συνθῆκες στήν σημερινή κοινωνία θέτουν διάφορα ἐμπόδια στήν ἐπικοινωνία Θεοῦ καί ἀνθρώπων. Ἡ ἀτομο - κρατία καί ἡ κοινωνική ἀδικία διαστρεβλώνουν τήν σχέση μεταξύ δημιουργημάτων καί, κατ' ἐπέκτασιν, μέ τόν ἴδιο τόν Δημιουργό. Χάνοντας ὁ ἄνθρωπος τήν ἀνθρωπιά του ἀδυνατεῖ νά δεῖ τόν συνάνθρωπο. Ἀντί στό πρόσωπο τοῦ "ἄλλου" νά ἀντικρίσῃ τόν ἀδελφό, βλέπει τόν ἐχθρό, τόν ἀνταγωνιστή, ἀκόμη καί τόν «ψυχρό ἐκτελεστή». Δέν ἰσχύει ἡ σοφή πατερική ρήση: «Εἶδες τόν ἀδελφόν σου, εἶδες τόν Κύριόν σου», ἀλλά μεταλλάσσεται: «Εἶδες τόν ἀδελφόν σου, εἶδες τόν ἐχθρό σου». Ἑπομένως, ἐδῶ πρέπει νά συναισθανθοῦμε ὅτι ἡ εὐθύνη τῆς ἀλληλεγγύης καί τῆς ἀλληλοβοήθειας ξεκινᾶ ἀπό ἐμᾶς, τόσο ὡς μεμονωμένα πρόσωπα ὅσο καί ὡς ἐκκλησιαστικό σῶμα.
Σήμερα Πρωτοχρονιά παντοῦ ἀκούγονται εὐχές ἐλπιδοφόρες. Παντοῦ κυριαρχοῦν προγράμματα γιά τήν καινούργια χρονιά. Ἴσως γίνονται σχέδια καί ὄνειρα γιά τό τί μπορεῖ να πραγματοποιηθῆ τὀν νέο χρόνο. Ὅμως ὅσο καλές καί εὐχάριστες καί ἄν διατυπώνονται οἱ διάφορες εὐχές, σημασία ἔχει ὁ πνευματικός προσανατολισμός τους.
Δέν περιμένουμε ὡς ὀρθόδοξοι χριστιανοί ἡ νέα χρονιά νά φέρη «τύχη», ἀλλά νά ἀναζωογονήσουμε τήν ἐλπίδα μας γιά τόν Θεό. «Ἡ ἐλπίς μου ὁ Πατήρ, καταφυγή μου ὁ Υἱός, σκέπη μου τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, Τριὰς ἁγία, δόξα σοι». (εὐχή ἁγίου Ἰωαννικίου). Ναι! Ἡ ἀληθινή μας ελπίδα γιά τήν πνευματική ἀλλαγή τῶν πάσης φύσεως καταστάσεων δέν εἶναι μία ἀπρόσωπη θεότητα ἤ «μία εἰμαρμένη» τῆς ἀρχαιότητας, ἀλλά ὁ Τριαδικός Θεός, ὁ ὁποῖος «τὴν σάρκα περιτέμνεται, ὁ τὸν Νόμον πληρώσας, ὡς βρέφος ὀκταήμερον, τῶν αἰώνων ὁ Κτίστης» (Ἐξαποστειλάριο 1ης Ἰανουαρίου). Ἐξάλλου ὁ κυβερνήτης τῆς ζωής μας καί ὁ ἀλάνθαστος πλοηγός τῆς πορείας μας εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Ὁ Χριστός, λοιπόν, δέν μᾶς ξυπνάει μόνο τήν ποθητή ἐλπίδα, ἀλλά εἶναι ὁ Ἴδιος ἡ προσωποποιημένη ἐλπίδα μέσα ἀπό τήν ὅλη ἐπίγεια καί σταυροαναστάσιμη πορεία Του.
Καί ἐμεῖς χρεωστικά τό νέο ἔτος πού ἀνοίγεται ἄς ἐγκαταλείψουμε τό «χθές», νά δουλέψουμε τό «σήμερα» καί νά ἐργασθοῦμε τό «αὔριο». Ἡ τελμάτωση στήν ὁποία ὡς κοινωνία ἔχουμε περιέλθει θά ἀνατραπῆ ἀποκλειστικά καί μόνο, ἐάν ἐμεῖς ξεκινήσουμε νά εἴμαστε καλύτεροι ἀπό χθές. Τήν προκοπή στήν ζωή μας δέν θά τήν φέρη κάτι μαγικό ἤ κάτι «τυχερό», ἀλλά ὁ δικός μας συνεχής πνευματικός ἀγώνας. Τήν πραγματική εὐτυχία δέν θά τήν βροῦμε στήν ἐφήμερη καί πρόσκαιρη κοσμικότητα, ἀλλά μέσα στήν καθημερινή ἀγαπητική ἔκφραση καί συμπαράσταση γιά τόν διπλανό μας, στή βελτίωση τοῦ ἑαυτοῦ μας καί στήν βιωματική ἐμπειρία μιᾶς ζωντανῆς καί λυτρωτικῆς σχέσης μέ τόν Θεό. Ὡς ἀληθινά τέκνα τοῦ Θεοῦ ὀφείλουμε, λοιπόν, νά λειτουργοῦμε «ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρόν» (Ἐφεσ. ε',16), ἐφαρμόζοντας τό θέλημα τοῦ Θεοῦ στό «σήμερα», μήν παραθεωρώντας τό «παρελθόν» οὔτε παραβλέποντας τό ἐλπιδοφόρο «μέλλον».
Ὁ Θεός «μεθ' ὑμῶν πάσας τὰς ἡμέρας» τοῦ νέου ἔτους 2023!
Καλή καί εὐλογημένη ἡ νέα χρονιά!
Μέ πατρικές εὐχές
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ
† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ