Ο μακάριος Δαβίδ, στολισμένος με πολλές αρετές και χαρίσματα του Παναγίου Πνεύματος επιτελούσε στη ζωή του πολλά θαύματα και κατόρθωνε να βοηθάει πνευματικά. Όταν κάποτε ο Όσιος Δαβίδ χρειάστηκε να περάσει από την Αταλάντη στις Ροβιές της Β. Εύβοιας, παρακάλεσε εκεί ένα βαρκάρη να τον περάσει απέναντι. Ο βαρκάρης τον είδε ρακένδυτο και αρνήθηκε.
Ο Όσιος χωρίς να γογγύσει έβγαλε το τριμμένο ράσο του, το άπλωσε πάνω στο νερό της θάλασσας, έκανε το σημείο του Σταυρού, προσευχήθηκε και ανέβηκε επάνω του και ω του θαύματος, άρχισε να ταξιδεύει! Βλέποντας ο βαρκάρης τον Όσιο να ταξιδεύει επάνω στο ράσο του μονολόγησε: «Να, αυτός είναι ο καλόγερος, που μου είπε να τον πάρω. Αυτός είναι άγιος!».
Και άρχισε αμέσως να φωνάζει από μακριά: «έλα, παππού μου, να σε πάρω, έλα…».
Ο Άγιος άκουσε την φωνή του βαρκάρη, τον ευλόγησε και συνέχισε να ταξιδεύει με τον θαυμαστό αυτό τρόπο…
Όταν έφτασε σε βαθιά γεράματα, με θεία αποκάλυψη προείδε την κοίμησή του και ανάγγειλε σε όλους τους συνασκητές του πατέρες ότι μετά από τρεις ημέρες πρόκειται να φύγει από την παρούσα ζωή κατά το θειο θέλημα.
Την τρίτη ημέρα κάλεσε κοντά του όλους τούς πατέρες και τούς είπε: «Πατέρες, αδελφοί και τέκνα μου! Πρόκειται να πορευθώ προς τον Κύριο μου ο οποίος με προσκαλεί. Εσείς γνωρίζετε τούς κανόνες της μοναχικής ζωής. Ακολουθείστε τους λοιπόν και μην αμελείτε· να είστε πάντοτε αφοσιωμένοι, με την ψυχή και το νου σας, στην ιερά προσευχή· να δοξολογείτε τον Δεσπότη Χριστό, τον γλυκύτατο Ιησού και Σωτήρα του παντός, ενώ μεταξύ σας να έχετε την αγάπη του Θεού, ώστε να εκπληρώνεται ο λόγος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού: Όπου είναι συναγμένοι δύο ή τρεις στο όνομά μου, εκεί είμαι κι εγώ ανάμεσα τους (Ματθ. 18, 20).
Να σκέπτεσθε διαρκώς τον θάνατο και να θυμάστε πάντοτε τα κάλλη του νοητού παραδείσου. Να αποφεύγετε τούς πονηρούς λογισμούς και να εξομολογείστε μόνο σε δοκιμασμένους πνευματικούς, ώστε να διορθώνετε τούς πονηρούς λογισμούς και να έχετε την ουράνια χάρη. Να αποφεύγετε τη φιλία του κόσμου, να έχετε ταπείνωση, πραότητα, υπακοή και να καταγίνεσθε με την ανάγνωση και τη μελέτη των θείων Γραφών.
Να ελεείτε όσους έχουν ανάγκη και προπαντός να εκτιμάτε την πνευματική πτώχεια. Να υπομένετε κάθε θλίψη και στενοχώρια, να πενθείτε και να κλαίτε για τα πλημμελήματά σας και πάντοτε να γρηγορείτε στους πόνους, τούς κόπους και τις κακουχίες, για να απολαύσετε εκείνη την ανεκλάλητη χαρά, εννοώ την ουράνια Βασιλεία».
Αυτές και άλλες παρόμοιες νουθεσίες είπε ο ιερός πατέρας στους αδελφούς. Έπειτα άρχισε να αναπέμπει ύμνους και δοξολογίες στον πανοικτίρμονα Θεό, λέγοντας: «Ευλογημένος είσαι, Δημιουργέ του ουρανού και της γης, Θεέ πολυέλεε, πού καταδέχθηκες να σταυρωθείς για να σώσεις την χαμένη ανθρώπινη φύση, σύ Πανάγιε Βασιλιά, ως πολυεύσπλαχνος και ευσυμπάθητος Θεός συγχώρεσέ με και παράβλεψε τα πταίσματά μου, ενίσχυσέ με δε να παραστώ ακατάκριτος στο φοβερό σου βήμα».
Μόλις είπε την ευχή αυτή έστρεψε το βλέμμα του προς τους μοναχούς και τους είπε: «Ιδού, αδελφοί μου, ήλθε ο Δεσπότης Χριστός». Και αμέσως παρέδωσε την αγία του ψυχή στα χέρια του ζώντος Θεού, ήταν η 1η Νοεμβρίου.
Οι μοναχοί καταλήφθηκαν από βαθιά λύπη και θρηνούσαν απαρηγόρητα, γιατί στερήθηκαν τον κοινό πατέρα και διδάσκαλό τους. Έπεφταν πάνω στο άγιο λείψανό του και το καταφιλούσαν με δάκρυα και μεγάλη ευλάβεια, γιατί δεν έλπιζαν ότι θα ξανάβλεπαν τον θείο και ιερό Δαβίδ, τον κοινό πατέρα και προστάτη των ψυχών τους. Κατόπιν ενταφίασαν όλοι μαζί το άγιο λείψανο του με ιερές υμνολογίες και ακολουθίες, ενώ έκαναν κοινή προσευχή πάνω από τον τάφο του.
Αλλά και μετά την κοίμησή του ο άγιος επιτελούσε τόσα θαύματα, ώστε πλήθη ανθρώπων προσέρχονταν με ευλάβεια στη θεία σορό του και θεραπεύονταν από ποικίλες νόσους. Και μέχρι σήμερα προστρέχουν στην Ιερά Μονή του οι χριστιανοί από πολλά μέρη, με πόθο και ευλάβεια, και απολαμβάνουν ιάσεις από την τιμία του κάρα, εκ της οποίας η σιαγόνα είναι ξεχωρισμένη. Όπου μάλιστα προσκαλείται ευλαβικά η τιμία κάρα και η σιαγόνα, εκεί αρρώστιες θεραπεύονται, δαιμόνια εκδιώκονται, πάθη ποικίλα ιατρεύονται, σμήνη καταστροφικών ακριδών απομακρύνονται.
ΠΗΓΗ: Ο Όσιος Δαβίδ, ὁ «Γέρων», ὁ ἐν Εὐβοία, ὁ θαυματουργός, Ἔκδ. Ι.ΜΟΝΗΣ ΟΣΙΟΥ ΔΑΒΙΔ ΓΕΡΟΝΤΟΣ, Λίμνη Εὐβοίας 1996 (ἀποσπάσματα).
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ'. Θείας πίστεως.
Μέγαν εὕρατο, Εὐβοία κλέος, τόν πανένδοξον, Δαβίδ τόν θεῖον, ὡς ἱερᾶς ἀρετῆς καταγώγιον, καί τοῦ Χριστοῦ ὁπαδόν ἀληθέστατον, καί ταῶν Ὁσίων ἁπάντων ἐφάμιλλον. Διό Πάτερ Ὅσιε, Χριστόν τόν Θεόν ἱκέτευε, δωρήσασθε ἡμῖν τό μέγα ἔλεος.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς