Από τον βίο της αγίας Ταϊσίας - Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

 

 

Στίχοι: κ το ρύπου σμηχθεσα τς σωτίας,

Φαιδρά πρόσεισι τ Θε Tαϊσία.

 


 
 

 

Ω, αν επενδύαμε την ίδια προσπάθεια στις ψυχές μας, όση επενδύουμε στο σώμα μας! Ω, αν ποθούσαμε να είμαστε κεκοσμημένοι με αρετές ενώπιον του Θεού και των ενδόξων αγγέλων Του, τόσο όσο επιθυμούμε να καλλωπίζουμε, την εξωτερική μας εμφάνιση με τα φθαρτά και μάταια εξωτερικά στολίδια!

 

Στην αρχή, τόσο η Πελαγία όσο και η Ταϊσία, γνώριζαν μόνο τα σώματά τους, ενώ οι ψυχές τους ήταν σκλάβες δεμένες στη φυλακή του σώματος. Και οι δύο ήταν στολισμένες μόνο με ματαιοδοξία: ντύνονταν ματαιόδοξα, στολίζονταν ματαιόδοξα, περιβάλλονταν με ματαιοδοξία και κολακεύονταν με ματαιοδοξία.

 

Αλλά τι ξαφνική αλλαγή! Τι θεϊκή εξέλιξη των γεγονότων στη ζωή τους! Πιο θαυμάσιο από το να μπολιάζεται μια αγριομηλιά και να αρχίζει να βγάζει γλυκούς καρπούς· ή αν ένα φουσκωμένο, δύσοσμο έλος γινόταν ξαφνικά με διαυγές, καθαρό πόσιμο νερό.

 

Όταν ο επίσκοπος Νόννος, συνοδευόμενος και από άλλους επισκόπους, είδε για πρώτη φορά την αμαρτωλή Πελαγία με την εξωτερική της λαμπρότητα, ντυμένη με τα πιο ακριβά ρούχα, στολισμένη με δαχτυλίδια, κολιέ και άλλα στολίδια, αρωματισμένη και περιτριγυρισμένη από δούλους – ο Επίσκοπος Νόννος άρχισε να κλαίει , και είπε στους συντρόφους του:

«Στ’ αλήθεια, έμαθα πολλά από αυτήν τη γυναίκα. Ο Κύριος θα την θέσει ενώπιον της Φοβερής Του Κρίσης και θα μας ελέγξει μέσω αυτής. Πόσες ώρες περνάει αυτή η γυναίκα στο δωμάτιό της για να λούζεται, να ντύνεται, να στολίζεται και να κοιτάζει τον εαυτό της στον καθρέφτη – και για τι; Μόνο και μόνο για να φανεί πιο όμορφη στους άντρες.

 

Και εμείς, που έχουμε τον αθάνατο Νυμφίο στον ουρανό, δεν προσπαθούμε να στολίσουμε τις ψυχές μας με μετάνοια· δεν σπεύδουμε να τις λούσουμε με τα δάκρυα της μετανοίας και να τις ντύσουμε με την ομορφιά των αρετών, ώστε να παρουσιαστούν πιο όμορφες μπροστά στα μάτια του Θεού!»

 

ΠΗΓΗ: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Αχρίδος»

http://prologue.orthodox.cn/October8.htm

 



 

κ τς ερς Μονς