«Τήν ἐν πρεσβείαις ἀκοίμητον Θεοτόκον
καί μεσιτείαις ἀμετάθετον ἐλπίδα..»
Αυτό είναι το κοντάκιο της εορτής και θα ήθελα να σας το εξηγήσω, επειδή οι περισσότεροι δεν καταλαβαίνουν καλά την αρχαία γλώσσα. Η Υπεραγία Θεοτόκος προσεύχεται άγρυπνα για το γένος των ανθρώπων και εμείς έχουμε αμετάθετη, σταθερή ελπίδα για την προστασία της και τις πρεσβείες της ενώπιον του Υιού της. Ο θάνατος και ο τάφος δεν μπόρεσαν να την κρατήσουν υπό την εξουσία τους.
Από την Ιερά Παράδοση γνωρίζουμε ότι μετά την κοίμηση της Παναγίας όλοι οι απόστολοι με έναν τρόπο θαυμαστό συγκεντρώθηκαν στην Ιερουσαλήμ. Έλειπε μόνο ο απόστολος Θωμάς, ο οποίος ήλθε μετά από λίγες μέρες και με δάκρυα στα μάτια ζήτησε να του δείξουν τον τάφο της Θεοτόκου. Απεκύλισαν τον λίθο από τον τάφο της στον κήπο της Γεθσημανή, όπου είχαν βάλει το σώμα της, σύμφωνα με το δικό της θέλημα, αλλά το σώμα δεν το βρήκαν μέσα. Ο τάφος και ο θάνατος δεν την κράτησαν, γιατί ήταν η Μητέρα του Αρχηγού της ζωής, ο οποίος ενοίκησε στην αειπάρθενη μήτρα της και μετά την κοίμησή της την οδήγησε στην αιώνια ζωή.
Θα ήθελα να συγκεντρώσουμε την προσοχή μας σ’ αυτά τα τελευταία λόγια. Ο θάνατος της Θεοτόκου ήταν μία μακαρία κοίμηση, με την οποία Αυτή σύμφωνα με τον αψευδή λόγο του Υιού και Θεού της πέρασε απ’ ευθείας από τον θάνατο στη ζωή. Διότι ο Κύριος είπε: «Ἀμήν ἀμήν λέγω ὑμῖν, ὅτι ὁ τὸν λόγον μου ἀκούων καὶ πιστεύων τῷ πέμψαντί με, ἔχει ζωήν αἰώνιον καὶ εἰς κρίσιν οὐκ ἔρχεται, ἀλλά μεταβέβηκεν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν» (Ἰω. 5:24).
Ο θάνατος των δικαίων είναι ένα απ’ ευθείας πέρασμα από τη ζωή, μέσα σ’ αυτό το γήινο σώμα, στην αιώνια ζωή, στην Βασιλεία του Θεού. Αυτό το γνωρίζουμε επίσης και από την παραβολή του Κυρίου μας Ιησού Χριστού για τον πλούσιο και τον φτωχό Λάζαρο: «Ἐγένετο δὲ ἀποθανεῖν τὸν πτωχὸν καὶ ἀπενεχθῆναι αὐτὸν ὑπὸ τῶν ἀγγέλων εἰς τὸν κόλπον Ἀβραάμ· ἀπέθανε δὲ καὶ ὁ πλούσιος καὶ ἐτάφη. Καὶ ἐν τῷ ᾅδῃ ἐπάρας τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ, ὑπάρχων ἐν βασάνοις, ὁρᾷ τὸν Ἀβραὰμ ἀπὸ μακρόθεν καὶ Λάζαρον ἐν τοῖς κόλποις αὐτοῦ» (Λουκ. 16:22-23). Αμέσως μετά τον θάνατο άρχισε για τον Λάζαρο η μακαρία αιώνια ζωή και για τον πλούσιο τα βάσανα της κολάσεως.
Από την Αποκάλυψη του Ιωάννη, γνωρίζουμε ότι υπάρχει θάνατος πρώτος και θάνατος δεύτερος. Ο πρώτος θάνατος είναι ο φυσικός, αυτός ο θάνατος με τον οποίο τελειώνει η ζωή του κάθε ανθρώπου. Για τους δικαίους υπάρχει μόνο αυτός ο πρώτος θάνατος, που για πολλούς από τους αγίους είναι μία μακαρία κοίμηση. Τους αμετανόητους αμαρτωλούς και βλάσφημους περιμένει ο φοβερός δεύτερος πνευματικός θάνατος, μετά την δίκαιη κρίση του Χριστού κατά την Δευτέρα Παρουσία του.
Θα μου πείτε: «Αλλά και οι δίκαιοι δεν θα παρουσιαστούν στην κρίση;» Ασφαλώς, ναι. Αλλά γι’ αυτούς η κρίση αυτή δεν θα είναι κρίση αλλά πανηγύρι, γιατί σύμφωνα με τον λόγο του Χριστού ο δίκαιος «εἰς κρίσιν οὐκ ἔρχεται». Πριν ακόμα πει την απόφασή του ο Χριστός θα ξεχωρίσει τα πρόβατα από τα κατσίκια. Τα πρόβατα, δηλαδή τους δικαίους, θα τα τοποθετήσει στα δεξιά του και θα τους πει: «Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπό καταβολῆς κόσμου» (Ματθ. 25:34). Και τα κατσίκια, δηλαδή οι αμετανόητοι αμαρτωλοί, θα καταδικαστούν και θα υποστούν τον δεύτερο θάνατο. Για το βαθύτερο αυτό μυστήριο έλεγε ήδη ο σοφός Σολομών: «Δικαίων δὲ ψυχαὶ ἐν χειρὶ Θεοῦ, καὶ οὐ μὴ ἅψηται αὐτῶν βάσανος. ἔδοξαν ἐν ὀφθαλμοῖς ἀφρόνων τεθνάναι, καὶ ἐλογίσθη κάκωσις ἡ ἔξοδος αὐτῶν καί ἡ ἀφ᾿ ἡμῶν πορεία σύντριμμα, οἱ δέ εἰσιν ἐν εἰρήνῃ. Δικαίων ψυχαί εν χειρί Θεού και ου μη άψηται αυτών βάσανος.» (Σ.Σολ. 3:1-3).
Ο δε θείος Παύλος λέει το εξής: «Ἐμοὶ γὰρ τὸ ζῆν Χριστὸς καὶ τὸ ἀποθανεῖν κέρδος. εἰ δὲ τὸ ζῆν ἐν σαρκί, τοῦτό μοι καρπὸς ἔργου, καὶ τί αἱρήσομαι οὐ γνωρίζω. συνέχομαι δὲ ἐκ τῶν δύο, τὴν ἐπιθυμίαν ἔχων εἰς τὸ ἀναλῦσαι καὶ σὺν Χριστῷ εἶναι. πολλῷ γὰρ μᾶλλον κρεῖσσον·τὸ δὲ ἐπιμένειν ἐν τῇ σαρκὶ ἀναγκαιότερον δι’ ὑμᾶς.» (Φιλ. 1:21-24).
Ω, πόσο θαυμαστός είναι αυτός ο λόγος του αποστόλου: «Ἐμοί γὰρ τό ζῆν Χριστός, καὶ τὸ ἀποθανεῖν κέρδος». Ας τον μιμηθούμε εμείς όπως αυτός μιμήθηκε τον Χριστό. Ας είναι και η δική μας η ζωή όλη εν Χριστώ, και ο θάνατος για μας χαρά και κέρδος. Και να μη μας συμβεί αυτό που λέει ο Ψαλμωδός: «Θάνατος ἁμαρτωλῶν πονηρός» (Ψαλμ. 33:22).
Ας είναι και για μας τους χριστιανούς ο θάνατος μία μακαρία κοίμηση και ένα ανώδυνο πέρασμα από τον θάνατο στη ζωή. Ας μη μας φοβίζει η φοβερή Κρίση, διότι μόνο για τους αμετανόητους αμαρτωλούς, τους άνομους και τους βλάσφημους αυτή είναι φοβερή. Και σε μας τους χριστιανούς στο τέλος του λόγου του για τα σημεία της Δευτέρας του Παρουσίας ο Υιός του Θεού είπε: «Ἀρχομένων δὲ τούτων γίνεσθαι, ἀνακύψατε και ἐπάρατε τάς κεφαλάς ὑμῶν, διότι ἐγγίζει ἡ ἀπολύτρωσις ὑμῶν» (Λουκ. 21:28).
Ας ζούμε όλοι μας έτσι ώστε να μην υποστεί κανείς τον φοβερό δεύτερο θάνατο. Αμήν.
ΠΗΓΗ: Από το βιβλίο: Αγίου Λουκά Αρχιεπισκόπου Κριμαίας, Λόγοι και ομιλίες, τόμος Γ’. Εκδόσεις «Ορθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη 2003, σελ. 90.
Κοντάκιον Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου
«Τήν ἐν πρεσβείαις ἀκοίμητον Θεοτόκον καί μεσιτείαις ἀμετάθετον ἐλπίδα, τάφος καὶ νέκρωσις οὐκ ἐκράτησεν· ὡς γάρ ζωῆς Μητέρα, πρὸς τὴν ζωήν μετέστησεν, ὁ μήτραν οἰκήσας ἀειπάρθενον».
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς