«…Αὕτη δὲ ἐκ τοῦ ὑστερήματος αὐτῆς
ἅπαντα ταὸν βίον ὅν εἶχεν ἔβαλε» (Λουκ. 21, 4)
– Γέροντα, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέει: «Ἱλαρὸν δότην ἀγαπᾷ ὁ Θεός» ( Β´ Κορ. 9, 7). Ἐγὼ πιέζω τὸν ἑαυτό μου, γιὰ νὰ δώσω ἢ νὰ κάνω κάποιο καλό.
– Εἴμαστε παιδιὰ τοῦ Θεοῦ καὶ εἶναι καθῆκον μας νὰ κάνουμε τὸ καλό, γιατὶ ὁ Θεὸς εἶναι ὅλος ἀγάπη. Εἶδες ἡ χήρα ποὺ φιλοξένησε τὸν Προφήτη Ἠλία; Ὁ Προφήτης Ἠλίας ἐξαιτίας τῆς ἀνομβρίας εἶχε καταφύγει στὸν χείμαρρο Χορράθ. Μόλις ξεράθηκε καὶ αὐτὸς ὁ χείμαρρος, ὁ Θεὸς τὸν ἔστειλε στὰ Σαρεπτὰ τῆς Σιδωνίας, γιὰ νὰ τὸν διατρέφη μία χήρα. (Βλ. Γ´ Βασ. 17, 1-24).
Εἰδωλολάτρις ἦταν, ἀλλὰ τί ἀγάπη εἶχε μέσα της! Ὅταν ὁ Προφήτης πῆγε καὶ τῆς ζήτησε ψωμί, τοῦ εἶπε: «Ἔχουμε λίγο λάδι καὶ ἀλεύρι· αὐτὰ θὰ φάω μὲ τὰ παιδιά μου καὶ μετὰ θὰ πεθάνουμε». Δὲν τοῦ εἶπε: «Δὲν ἔχουμε νὰ σοῦ δώσουμε». Καὶ ὅταν ὁ Προφήτης, γιὰ νὰ δοκιμάση τὴν προαίρεσή της, τῆς εἶπε νὰ φτιάξη ψωμὶ πρῶτα γιὰ ἐκεῖνον καὶ μετὰ γιὰ τὰ παιδιά της, ἡ καημένη ἀμέσως τοῦ ἔφτιαξε (Γ´ Βασ. 17, 12-13). Ἂν δὲν εἶχε μέσα της ἀγάπη, θὰ ἔβαζε λογισμούς. «Δὲν φθάνει ποὺ τοῦ λέω ὅτι ἔχουμε λίγο, θὰ ἔλεγε, ζητάει νὰ φτιάξω πρῶτα γιὰ ἐκεῖνον!». Φάνηκε ἡ προαίρεσή της, γιὰ νὰ ἔχουμε ἐμεῖς παραδείγματα. Ἀλλὰ ἐμεῖς διαβάζουμε Ἁγία Γραφή, διαβάζουμε τόσα καὶ τόσα, καὶ τί κάνουμε;
Θυμᾶμαι, καὶ στὸ Σινᾶ τὰ Βεδουϊνάκια (ὁ Γέροντας ἀναφέρεται στὴν ἐποχὴ ποὺ ἔμεινε στὸ Σινᾶ (1962-1964), ποὺ δὲν ἤξεραν τίποτε ἀπὸ Εὐαγγέλιο, ἂν τοὺς ἔδινες κάτι, ἀκόμη καὶ πολὺ λίγο νὰ ἦταν, θὰ τὸ μοιράζονταν μεταξύ τους καὶ θὰ ἔπαιρναν ὅλα ἀπὸ λίγο. Καὶ ἂν γιὰ τὸ τελευταῖο δὲν ἔμενε τίποτε, θὰ τοῦ ἔδιναν τὰ ἄλλα ἀπὸ τὸ δικό τους.
Ὅλα αὐτὰ νὰ τὰ παίρνετε σὰν παράδειγμα καὶ νὰ ἐξετάζετε τὸν ἑαυτό σας, γιὰ νὰ βλέπετε ποῦ βρίσκεσθε. Ἂν ἐργάζεται ἔτσι κανείς, ὠφελεῖται ὄχι μόνον ἀπὸ τοὺς Ἁγίους καὶ ἀπὸ τοὺς ἀγωνιστές, ἀλλὰ ἀπὸ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους. Σκέφτεται: «Αὐτὸ τὸ φιλότιμο τὸ ἔχω ἐγώ; Πῶς θὰ κριθῶ;». Γιατὶ ὁ καθένας μας μόνος του θὰ κριθῆ ἀπὸ τὸν καλύτερό του.
Ἀξία ἔχει νὰ δίνουμε ἀπὸ τὸ ὑστέρημά μας, εἴτε πρόκειται γιὰ κάτι πνευματικὸ εἴτε γιὰ κάτι ὑλικό. Ἔχω, ἂς ὑποθέσουμε, τρία μαξιλάρια. Ἂν δώσω τὸ ἕνα ποὺ μοῦ περισσεύει, δὲν ἔχει ἀξία. Ἐνῶ, ἂν δώσω αὐτὸ ποὺ χρησιμοποιῶ γιὰ προσκέφαλο, αὐτὸ ἔχει ἀξία, γιατὶ ἔχει θυσία. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ Χριστὸς εἶπε γιὰ τὴν χήρα: «Ἡ χήρα ἡ πτωχὴ αὕτη πλεῖον πάντων ἔβαλεν...» (Λουκ. 21, 3)
Ἡ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ ἀγάπη, ἡ μακροθυμία· δὲν ἔχει καμμιὰ σχέση μὲ τὴν ἀνθρώπινη δικαιοσύνη. Αὐτὴν τὴν δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ πρέπει νὰ ἀποκτήσουμε.
ΠΗΓΗ: Ἁγίου Παΐσιου τοῦ Ἁγιορείτου, ΛΟΓΟΙ Ε΄ «Πάθη καὶ Ἀρετές», ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ ἙΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ, ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, 2010, σ. 115.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς