«Θαυμαστός ὁ Θεός ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ».
«Κατά τις ημέρες που ήμουν εφημέριος στην Εκκλησία των αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού (του Μετοχίου του Παναγίου Τάφου στην Αθήνα), πολλά θαύματα έκαναν οι άγιοι Ανάργυροι, από τα οποία θα διηγηθώ μερικά προς δόξαν των αγίων Αναργύρων.
*Στη Νεάπολη των Αθηνών κάποια γυναίκα μέσης ηλικίας ήταν επί έξι μήνες στο κρεβάτι παράλυτη. Με φώναξαν, και αμέσως μόλις έψαλα γι’ αυτήν αγιασμό και έβαλα επάνω της το κουτί, στο οποίο υπάρχουν τα άγια λείψανα του αγίου Παντελεήμονος και του αγίου Κοσμά, σηκώθηκε και έγινε εντελώς υγιής.
*Μία κόρη που λεγόταν Άννα από τη Νάξο έμενε στην Αθήνα ως υπηρέτρια σε διάφορες καλές οικογένειες. Τότε που τη γνώρισα ήταν είκοσι ετών.
Μία μέρα, ενώ διάβαζα τον Εσπερινό στην Εκκλησία των αγίων Αναργύρων, ήρθε στην Εκκλησία και μετά τον Εσπερινό μου είπε: «Πάτερ Ιωακείμ, κινδυνεύει η τιμή μου· είμαι υπηρέτρια σε μία καλή οικογένεια και ο ίδιος ο κύριός μου επιβουλεύεται την τιμή μου. Αχ! Τι να κάνω; Να παντρευόμουν να ησυχάσω».
Της λέω: «Κάνε τρεις μετάνοιες μπροστά στην εικόνα των αγίων Αναργύρων». Έκανε και της είπα: «Προσκύνησε την εικόνα και κάνε άλλες τρεις μετάνοιες». Προσκύνησε και έκανε και τις τρεις μετάνοιες. Τότε της είπα: «Πήγαινε και μέσα σε δεκαπέντε μέρες θα παντρευτείς».
Και έτσι έγινε· δεν πέρασαν δεκαπέντε μέρες και παντρεύτηκε με έναν καλοκάγαθο νέο που λεγόταν Λάζαρος. Απέκτησε παιδιά και ζει ακόμη στην Αθήνα με τα παιδιά της.
*Μία μέρα ήρθε μία κόρη έως 24 ετών από το Άργος μαζί με τους δύο αδελφούς της που ήταν έμποροι και αρκετά ευκατάστατοι. Μου λέει η κόρη: «Πάτερ Ιωακείμ, ήρθα σ’ εσένα γιατί αποφάσισα ν’ αυτοκτονήσω, επειδή εγώ γίνομαι αιτία να υποφέρουν οι νέοι αυτοί, οι αδελφοί μου».
«Τι συμβαίνει;» ρώτησα. «Στην πατρίδα μας υπάρχει η συνήθεια τα αγόρια να μην παντρεύονται αν πρώτα δεν παντρευτούν τα κορίτσια. Λοιπόν έως τώρα έχω αρραβωνιαστεί τέσσερις φορές και την τελευταία στιγμή διαλύεται ο γάμος. Δεν γνωρίζω τι συμβαίνει· μου έχουν κάνει τίποτε; Άκουσα ότι οι άγιοι Ανάργυροι είναι θαυματουργοί και ήρθα εδώ, γιατί με ζητά και άλλος νέος που μένει στην Αθήνα, αλλά δεν δίνουμε λόγο, γιατί θα χαλάσει και αυτό το συνοικέσιο».
«Α!» είπα εγώ, «τώρα που ήρθατε στους αγίους Αναργύρους θα γίνει ό,τι ποθείτε». Αυτά είπα και διάβασα αγιασμό, ενώ συγχρόνως η κόρη κρατούσε το κουτί στο οποίο υπήρχαν τα άγια λείψανα.
Μετά τον αγιασμό τους είπα: «Πηγαίνετε να δώσετε λόγο σήμερα για τον γάμο, και όταν θα γίνει η στέψη να καλέσετε και εμένα στον γάμο». Και πράγματι, τη δέκατη ημέρα από την ημέρα που διάβασα τον αγιασμό έγινε η στέψη, στην οποία με κάλεσαν και πήγα.
Και τι να λέω ακόμη; Τα θαύμα που τέλεσαν οι άγιοι Ανάργυροι κατά τις μέρες που έμενα στην εξαρχία του Παναγίου Τάφου είναι πάμπολλα, τα οποία παραλείπω χάριν συντομίας».
ΠΗΓΗ: Ἀπομνημονεύματα του Ἀρχιμανδρίτου Ἰωακείμ Σπετσιέρη.
Τόμος Β’. Ἑλλάς. Μέρος Γ’, σελ. 24.
Ταῖς πρεσβείαις τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων Κύριε, σῶσον ἡμᾶς.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ δ’.
Ἅγιοι Ἀνάργυροι καὶ θαυματουργοί, ἐπισκέψασθε τὰς ἀσθενείας ἡμῶν, δωρεὰν ἐλάβετε, δωρεὰν δότε ἡμῖν.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς