Με την Ανάληψή Του ο Χριστός μας προσκαλεί στον Παράδεισο: «κἀγώ ἐάν ὑψωθῶ έκ τῆς γῆς πάντας ἑλκύσω πρός ἐμαυτόν» (Ἰωάν. ιβ′32).

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός, τελειώνοντας το έργο Του στη γη και καθώς μιλούσε και ευλογούσε τους μαθητές, ανέβαινε στον ουρανό, ανυψώνοντας μαζί και την ανθρώπινη πεσμένη φύση μας. Αφού πρώτα Αυτός κατέβηκε στη γη, ενώθηκε μαζί μας και Αναλαμβανόμενος στους ουρανούς, προσκαλεί όλους τους ανθρώπους και περιμένει να ενωθούμε μαζί Του.  Να γίνουμε πολίτες του Ουρανού, να μετέχουμε του ουρανίου πολιτεύματος. Εξάλλου κατά την Αγία Γραφή: «Οὐ γάρ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλά τὴν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν» (Ἑβρ. ιγ΄14)

 

 

 

Για το μεγάλο και υπερφυσικό γεγονός της Αναλήψεως του Χριστού ομιλούν οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας.

 

* Ο Ιερός Χρυσόστομος αναφέρει στην Α' ομιλία του: «Εἰς τήν Ἀνάληψιν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ: «Δέν βλέπεις αὐτήν τήν ἀπόσταση ἀνάμεσα στόν οὐρανό καί στή γῆ; Καλύτερα ὅμως ἄς ἀρχίσουμε ἀπό κάτω. Δέν βλέπεις πόση εἶναι ἡ ἀπόσταση ἀπό τόν ἄδη μέχρι τή γῆ; καί ἀπό τή γῆ πάλι μέχρι τόν οὐρανό; καί ἀπό τόν οὐρανό πάλι μέχρι τόν ψηλότερο οὐρανό; καί ἀπό ἐκεῖνον μέχρι τούς ἀγγέλους, τούς ἀρχαγγέλους, τίς οὐράνιες δυνάμεις καί μέχρι σ' αὐτόν τό θρόνο τοῦ Θεοῦ; Σ’ αὐτήν ὅλη τήν ἀπόσταση καί σ' αὐτό τό ὕψος ἀνέβασε τό ἀνθρώπινο γένος!» (ΕΠΕ, τ. 36, σ.215).

 

* Ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς στον Λόγο του «περὶ τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Χριστοῦ» εξηγεί: «Βλέπετε τὸ οὐράνιο ὕψος, στὸ ὁποῖο ἀνέβηκε κατὰ τὴν ἀνύψωσή του ὁ Κύριος καὶ τὴν ὑπερδεδοξασμένη δόξα ποὺ δοξάσθηκε κατὰ σάρκα; Τὸ πέτυχε μὲ τὴν ταπείνωση καὶ τὴν ἀδοξία. Ὅπως λέγει ὁ ἀπόστολος γι᾿ αὐτόν, «ἐταπείνωσε τὸν ἑαυτό του γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, καὶ μάλιστα σταυρικοῦ θανάτου, γι᾿ αὐτὸ κι᾿ ὁ Θεὸς τὸν ὑπερύψωσε καὶ τοῦ χάρισε ὄνομα ἀνώτερο ἀπὸ κάθε ὄνομα, ὥστε στὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ νὰ καμφθεῖ κάθε γόνατο ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων καὶ νὰ διακηρύξει κάθε γλώσσα ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ὁ Κύριος σὲ δόξα Θεοῦ Πατρός».(Φιλ. β´ 8-11).

 

* Ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος στο Λόγο Λ΄περί ευχαριστίας Θεού λέγει: «Ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντός ὑμῶν ἐστιν» (Λουκ. 17, 21). Διατήρησε την εσωτερική σου ειρήνη με κάθε τίμημα. Ειρήνευε στην ψυχή σου και ο ουρανός κι η γη θα ειρηνεύσουν μαζί σου. Μπες με λαχτάρα στο θησαυροφυλάκιο που βρίσκεται μέσα σου, και θα δεις εκεί τον ουρανό γιατί υπάρχει μόνο μια είσοδος που οδηγεί και στα δύο αυτά. Η σκάλα που οδηγεί στη Βασιλεία των Ουρανών είναι κρυμμένη μέσα στην ψυχή σου. Φύγε από την αμαρτία, βυθίσου στον εαυτό σου και μέσα στην ψυχή σου θ’ ανακαλύψεις τα σκαλοπάτια απ’ όπου θα μπορέσεις να ανεβείς στη Βασιλεία των ουρανών.

 

* Ο υπέροχος Αββάς Υπερέχιος προτρέπει: «Έχε τον νου σου στην Βασιλεία των ουρανών και θα την κερδίσεις».

 

* Ο Άγιος Ιωάννης ο Σιναϊτης διασαλπίζει: «Η ταπεινοφροσύνη είναι ουράνιος ανεμοστρόβιλος που μπορεί να ανεβάσει την ψυχή από την άβυσσο της αμαρτίας στα ύψη του ουρανού. Ο Σταυρός, η ταπείνωση είναι η σκάλα πού ανεβάζει στους ουρανούς».

 

* Έλεγε η μακαρία Συγκλητική: «Ας θελήσουμε ν’ αντικρίσουμε την άνω Ιερουσαλήμ, σαν πατρίδα και μητέρα μας. Τον υπόλοιπο χρόνο της ζωής μας ας τον ζήσουμε με την προσδοκία του ουρανού, για ν’ απολαύσουμε και τα αιώνια αγαθά».

 

* Ο Άγιος Νεκτάριος γράφει: «Αυτός που ελπίζει στον Κύριο, είναι αφοσιωμένος ολοκληρωτικά σε Εκείνον και υψώνει την καρδιά του στον Αγαθό και Αθάνατο Θεό. Ζητά από Αυτόν το ύψιστο αγαθό και την Αθανασία στην Βασιλεία των Ουρανών και ο Θεός τον εισακούει. Μακάριος ο άνθρωπος, που ελπίζει στον Κύριο!

 

* Ο άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης μιλούσε πάντα με δέος για την αγάπη του Θεού. Συχνά έλεγε: Θα εκπλαγούμε όταν βρεθούμε στην ουράνιο Βασιλεία! Δεν θα μπορέσει ανθρώπινος νους, όλα τα μυαλά του κόσμου, να αποδώσουν το εύρος της αγάπης του Θεού. Είναι τόσο μεγάλη η αγάπη Του, που δεν μπορούμε να καταλάβουμε οι άνθρωποι την αξία αυτής της αγάπης. Και κάνουμε ένα τεράστιο λάθος. Ότι ζητούμε πάντα να γίνεται το θέλημά μας.

 

Ενώ ο ίδιος ο Κύριος στην Κυριακή προσευχή μας λέει να ζητάμε να γίνει το θέλημά Του. Αυτό κρύβει το κατ’ευδοκίαν θέλημα του Κυρίου μας.

 

Ὁ ἀναληφθεὶς ἐν δόξῃ,

Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἐλέησον ἡμᾶς,

Ἀμήν.

 

 

 

 

 

Ἰδιόμελον. Ἦχος αʹ.

Ἀνελθὼν εἰς οὐρανούς, ὅθεν καὶ κατῆλθες, μὴ ἐάσης ἡμᾶς ὀρφανοὺς Κύριε· ἐλθέτω σου τὸ Πνεῦμα, φέρον εἰρήνην τῷ κόσμῳ· δεῖξον τοῖς υἱοῖς τῶν ἀνθρώπων, ἔργα δυνάμεώς σου, Κύριε φιλάνθρωπε.

 

 

Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ΄.

Τὴν ὑπὲρ ἡμῶν πληρώσας οἰκονομίαν, καὶ τὰ ἐπὶ γῆς ἑνώσας τοῖς οὐρανίοις, ἀνελήφθης ἐν δόξῃ Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, οὐδαμόθεν χωριζόμενος, ἀλλὰ μένων ἀδιάστατος, καὶ βοῶν τοῖς ἀγαπῶσί σε· Ἐγώ εἰμι μεθ’ ὑμῶν, καὶ οὐδεὶς καθ’ ὑμῶν.

 

 

 

Ἐκ Ἱερᾶς Μονῆς