Ο νεοφανής Άγιος Εφραίμ εορτάζεται δύο φορές το χρόνο, στις 5 Μαΐου το μαρτυρικό του τέλος και στις 3 Ιανουαρίου η εύρεση των τιμίων λειψάνων του. Η Μονή του Αγίου Εφραίμ στη Νέα Μάκρη είναι ένα από τα παλαιότερα μοναστήρια. Κατά την τουρκοκρατία, έγιναν μεγάλες και βάρβαρες σφαγές από τους Αγαρηνούς πειρατές, που εισέβαλαν το 1424 μ.Χ. στην Σταυροπηγιακή Μονή των Αμώμων Αττικής, με ηγούμενο τότε τον Άγιο Εφραίμ. Οι Τούρκοι εισέβαλαν βίαια στη Μονή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και έσφαξαν όλους τους Πατέρες της Μονής. Ο Άγιος απουσίαζε στη σπηλιά του πάνω στο βουνό για προσευχή και μόλις επέστρεψε, αντίκρισε έντρομος τα πτώματα των Πατέρων.
Τον επόμενο χρόνο, την 14η Σεπτεμβρίου 1425 μ.Χ., οι πειρατές επανήλθαν και βρήκαν τον Άγιο. Τον συνέλαβαν και άρχισαν τα μαρτύριά του, που τελείωσαν στις 5 Μαΐου 1426 μ.Χ. Τον κρέμασαν ανάποδα σ’ ένα δένδρο, που σώζεται ακόμα, τον κάρφωσαν στα πόδια και το κεφάλι, και τέλος διαπέρασαν με αναμμένο ξύλο το σώμα Του.
Το λείψανο του Αγίου Εφραίμ φυλάσσεται στο Ιερό του Ναού της Νέας Μάκρης από τότε και καθημερινά εκατοντάδες πιστών το επισκέπτονται ζητώντας από τον Άγιο την ευλογία και τη βοήθειά του. Ο Άγιος με τη χάρη του Θεού έχει κάνει χιλιάδες θαύματα. Στον περίβολο της Μονής, και προστατευμένη από κτίσμα που κτίστηκε γύρω της, υπάρχει η μουριά πάνω στην οποία ο Άγιος Εφραίμ άφησε την τελευταία του πνοή.
Το 1945 μ.Χ. η μοναχή Μακαρία πήγε στα ερείπια της αρχαίας μονής του Ευαγγελισμού των Αμώμων, στο Πεντελικό όρος. Εκεί διαμόρφωσε ένα μικρό κελί, καθάρισε τα ερείπια του παλαιού Ναού με σκοπό να τον ανακατασκευάσει. Συχνά διαλογιζόταν ότι σε εκείνα τα χώματα είχαν ζήσει μοναχοί και προσευχόταν να της φανερωθεί κάποιος από αυτούς. Κάποια στιγμή μία φωνή σιγανή αλλά που δυνάμωνε, της έλεγε: «Σκάψε και θα βρεις αυτό που επιθυμείς», κι έφθασε η στιγμή που της αποκαλύφθηκε ένα σημείο στο προαύλιο της Μονής. Στις 3 Ιανουαρίου 1950 μ.Χ. ανέθεσε σε έναν εργάτη το σκάψιμο του σημείου που της υποδείκνυε η ίδια η ψυχή της. Το σημείο καταδείκνυε ότι εκεί υπήρχε κελί μοναχού και ο χώρος ανέδυε μία ευωδία. Βρήκε το σκήνωμα του Αγίου και το τοποθέτησε πάνω από τον τάφο. Το βράδυ της φανερώθηκε ο Άγιος και ζήτησε να τον τοποθετήσουν σε μία θυρίδα στο Ιερό του Ναού. Ήταν ψηλός, με μάτια μικρά στρογγυλά, με μακριά μαύρα γένια που έφταναν στο λαιμό, ντυμένος με μοναχική αμφίεση. Στο ένα χέρι είχε μία φλόγα και με το άλλο ευλογούσε. Το ίδιο βράδυ ο Άγιος φανερώθηκε στον ύπνο της, την ευχαρίστησε και της φανέρωσε το όνομά του: Εφραίμ. Το λείψανο του Αγίου Εφραίμ φυλάσσεται εκεί από τότε και καθημερινά εκατοντάδες πιστών το επισκέπτονται ζητώντας από τον Άγιο την ευλογία και τη βοήθειά Του. Πάμπολλα είναι καθημερινά τα θαύματα που επιτελεί ο Άγιος σε όσους τον επικαλούνται με πίστη κι ευλάβεια, ζητώντας την βοήθειά του. Ένα από τα θαύματα αυτά καταδεικνύει την δύναμη του Αγίου Εφραίμ να συμπαραστέκεται στον πονεμένο άνθρωπο από όποιο σημείο και αν βρίσκεται η ψυχή που προσεύχεται στον Άγιο.
«Έξι μήνες ήταν κατάκοιτη και την θεράπευσε ο Άγιος Εφραίμ. Όπως αναφέρει η Ε. Σ. μητέρα τριών παιδιών, σ’ επιστολή της προς την Ι. Μονή τού Αγίου, αρρώστησε ξαφνικά από σοβαρής μορφής δισκοπάθεια. Το ένα πόδι της είχε παραλύσει ένα της πόδι είχε παραλύσει, οι δε πόνοι της ήταν ανυπόφοροι. Eπισκέφθηκε πρακτικούς, αλλά και ορθοπεδικούς γιατρούς, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Της συνέστησαν χειρουργική επέμβαση, αλλά με ελάχιστες πιθανότητες επιτυχίας, γι’ αυτό και δεν αποφάσισε να την κάνει. Όμως η κατάστασή της, όσο περνούσε ο καιρός, χειροτέρευε και για έξι μήνες έμεινε στο κρεβάτι, επειδή δε μπορούσε να κουνηθεί καθόλου.
Η Ενορία της πραγματοποίησε μία μέρα εκδρομή στην Ι. Μονή του Αγίου Εφραίμ και ο Ιερέας και πνευματικός της, της έδωσε λάδι και Αγίασμα του Αγίου, της διάβασε ευχή και της είπε ότι ο Άγιος θα την κάνει καλά. Η κουμπάρα της, που είχε πάει κι εκείνη στην εκδρομή, της έφερε βιβλίο με τα θαύματά Του και της μίλησε με τόση θέρμη για τα θαυμάσιά Του, που αισθάνθηκε κάτι ν’ αλλάζει μέσα της. Από εκείνη τη μέρα άρχισε να έχει στενή επαφή με τον Άγιο. Σταυρώνονταν με το λαδάκι του, έπινε τον Αγιασμό του και λαχταρούσε να γίνει καλά για να πάει να προσκυνήσει τη Χάρη Του. Πήρε τηλέφωνο και την αείμνηστη οσία Μητέρα Μακαρία και την παρακάλεσε να προσευχηθεί για το πρόβλημά της κι εκείνη της είπε πως ο Άγιος θα τη θεραπεύσει, όπως κι έγινε. Μέρα με τη μέρα ένιωθε να φεύγει από πάνω της ένα μεγάλο βάρος και να γίνεται πιο ανάλαφρη, χωρίς να πονάει, ώσπου θεραπεύτηκε εντελώς και αξιώθηκε να πάει να τον προσκυνήσει και να τον ευχαριστήσει κι από κοντά. Έκλαιγε, μάλιστα, από χαρά και συγχρόνως από ευγνωμοσύνη, για το μεγάλο θαύμα που της έκανε. Δοξασμένο να είναι το όνομά του Θεού στους αιώνες των αιώνων που βοηθά με τους Αγίους Του όλους όσους τον επικαλούνται με πίστη και ευλάβεια. Αμήν!
Χαῖρε Ἰατρέ Ἄμισθε, τῶν ἐν πικραῖς ἀσθενείαις κατακειμένων!
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Ἐν ὄρει τῶν Ἀμώμων ὥσπερ ἥλιος ἔλαμψας, καί μαρτυρικῶς, θεοφόρε, πρός Θεόν ἐξεδήμησας, βαρβάρων ὑποστάς ἐπιδρομάς, Ἐφραίμ Μεγαλομάρτυς τοῦ Χριστοῦ· διά τοῦτο ἀναβλύζεις χάριν ἀεί, τοῖς εὐλαβῶς βοῶσι· δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σέ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διά σοῦ, πᾶσιν ἰάματα.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς