Την μνήμη της Αγίας Φωτεινής εορτάζουμε στις 26 Φεβρουαρίου και την Κυριακή της Σαμαρείτιδος.
Μαζί με την Αγία Φωτεινή μαρτύρησαν οι υιοί της και οι πέντε αδελφές της. Οι Αγίες Φωτώ, Φωτίς, Παρασκευή, Κυριακή και Ανατολή και οι Άγιοι Μάρτυρες Ιωσής και Βίκτωρ, ο οποίος αποκαλείται και Φωτεινός.
Ο Κύριός μας στη συνομιλία Του με την Αγία Φωτεινή την Σαμαρείτιδα αποκαλύπτει αλήθειες δογματικές, θεολογικές και λατρευτικές, τις οποίες για πρώτη φορά ακούμε και διαβάζουμε μέσα στο Ευαγγέλιο. Της απεκάλυψε την μεγαλύτερη αλήθεια, της Πίστεώς μας. Ότι ο Θεός είναι Πνεύμα!
«Πνεῦμα ὁ Θεός καὶ τοὺς προσκυνοῦντας Αὐτόν ἐν πνεύματι καὶ ἀληθεία δεῖ προσκυνεῖν»… Σ’ αυτήν την αμαρτωλή γυναίκα, απεκάλυψε ο Κύριος ότι είναι ο Μεσσίας, ο Σωτήρας του κόσμου, ο Χριστός.
«Ἐγώ εἰμί ὁ λαλῶν σοι», διαβεβαιώνει .«Εὑρήκαμεν τὸν Μεσσίαν» (Ἰω. Α’, 42). Με αυτήν άνοιξε ένα καταπληκτικό θεολογικό διάλογο. Σ’ αυτήν ομολογεί ότι είναι «τό ὕδωρ τό ζῶν, τό ἀλλόμενον εἰς ζωήν αἰώνιον».
Βλέπουμε να αποκρύπτει τις θείες αλήθειες Του από τους υποκριτές γραμματείς και φαρισαίους.
Πού αποκαλύπτεται ο Θεός; Πού φανερώνεται;
Ο Θεός, αποκαλύπτει το θέλημά Του σε αυτούς που είναι πρόθυμοι να το ακούσουν και να το εκτελέσουν.
Το Πνεύμα το Άγιο αποκαλύπτει την αλήθεια στην ταπεινή καρδιά που είναι έτοιμη να πιστέψει και να αγαπήσει. Στην καθαρή καρδιά από την υποκρισία και την κακία. Τους πονηρούς, τους υποκριτές τους αποκάλεσε φίδια, τους είπε γεννήματα της οχιάς, τάφους κεκονιαμένους και τι δεν τους είπε!
Τι μυστήρια ξεσκέπασε στα μάτια μας ο φιλάνθρωπος και ο γλυκύτατος Χριστός μας! Όσα είχε πρωτύτερα ο άνθρωπος για αδύνατα, για αδιόρθωτα, για άσβηστα, για αμετατόπιστα, ο Χριστός τα έσβησε, τα έκανε σαν να μην γινήκανε· συγχώρησε την αμαρτωλή γυναίκα που μετάνοιωσε και παρευθύς σβήσανε όσα έκανε, σαν να μη γινήκανε.
Και της απεκάλυψε τις πιο μεγάλες αλήθειες Του!
ΠΗΓΗ: Λόγια Ζωής Αιωνίου από τον Όσιο Σωφρόνιο Σαχάρωφ του Έσσεξ. από το βιβλίο: «Η ζωή Του ζωή μου» https://iconandlight.wordpress.com
Ἀπολυτίκια τῆς Ἁγίας Φωτεινῆς
Θείω Πνεύματι καταυγασθεῖσα, καὶ τοῖς νάμασι, καταρδευθεῖσα, παρὰ Χριστοῦ τοῦ Σωτῆρος, πανεύφημε, τῆς σωτηρίας τὸὕδωρ κατέπιες, καὶ τοῖς διψῶσι ἀφθόνως μετέδωσας, Μεγαλομάρτυς καὶ Ἰσαπόστολε Φωτεινή, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, σωθῆναι τὰς ψυχάς ἠμῶν.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Χριστῷ συνομίλησας ἐπὶ τῷ φρέαρ σεμνή, καὶ πίστιν εἰσδέδεξαι, τὴν πρὸς αὐτὸν ἀκλινῶς, Φωτεινὴ Ἰσαπόστολε· ὅθεν τῆς εὐσεβείας, ἐφαπλοῦσα τὸ φέγγος, ἤθλησας ὑπὲρ φύσιν, σὺν υἱοῖς καὶ συγγόνοις· μεθ’ ὧν ἀπαύστως πρέσβευε, ὑπὲρ τῶν τιμώντων σε.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς