Ω! Πόσο μεγάλη ήταν η αφοβία των Αγίων ανδρών και των Αγίων γυναικών! Όταν διαβάζουμε τους βίους τους, χωρίς να το θέλουμε ξυπνάει μέσα μας κάποια ντροπή, αλλά και καμάρι – ντροπή διότι έχουμε μείνει τόσο πίσω σε σχέση με αυτούς και καμάρι διότι είναι από την ίδια χριστιανική μας γενιά. Ούτε η ασθένεια, ούτε η φυλακή, ούτε η εξορία, ούτε το μαρτύριο, ούτε οι προσβολές, ούτε το σπαθί, ούτε η άβυσσος, ούτε η φωτιά, ούτε η λαιμητόμος μπόρεσαν ποτέ να διασαλεύσουν την ύψιστη και απαρασάλευτη ειρήνη των ψυχών τους, που έμειναν εδραίες στον Χριστό, τον Πηδαλιούχο, ο οποίος κυβερνά όλη την οικουμένη και την ανθρώπινη ιστορία!
Όταν ο αυτοκράτορας Ιουλιανός αποστάτησε από την Πίστη και άρχισε να καταπνίγει τον Χριστιανισμό σε όλη την αυτοκρατορία, τότε ο άγιος Αθανάσιος ο Μέγας απευθύνθηκε ήρεμα στον πιστό λαό και είπε: «Ένα μικρό σύννεφο είναι, θα περάσει!» (Nibiculaest, Transibit). Και πράγματι, αυτό το ζοφερό μαύρο σύννεφο πέρασε γρήγορα και η Χριστιανοσύνη ρίζωσε ακόμα βαθύτερα και άπλωσε τα κλαδιά της ακόμα περισσότερο σε όλο τον κόσμο. Το ανίσχυρο μένος του Ιουλιανού εναντίον του Χριστού έσβησε μετά από λίγα χρόνια και παρήλθε με την κραυγή του αποστάτη Ιουλιανού στον επιθανάτιο ρόγχο του: «Νενίκηκας με Ναζωραίε!»
Ω! παιδιά του Θεού, γιατί να φοβόμαστε ο,τιδήποτε, όταν Αυτός ο Θεός ο Πατέρας μας δεν φοβάται τίποτα;
Μυροφόροι δεν είναι μόνο οι γυναίκες εκείνες, που πήγαν στον Τάφο του Χριστού με μύρα, αλλά είναι όλη η ανθρώπινη φύση και ιδιαιτέρως όσοι ζουν μυστηριακά μέσα στην Εκκλησία. Αυτοί δεν κρατούν απλώς στα χέρια τους τα μύρα, αλλά έχουν μέσα στην καρδιά τους το μύρο το ακένωτο, τον Χριστό. Δεν έχουν απλώς τις αρετές της καλωσύνης, της αγάπης, της αληθείας, αλλά τον Ίδιο τον Χριστό, που είναι η Καλωσύνη, η Αγάπη και η Αλήθεια. Η Χάρη του Χριστού που υπάρχει στην καρδιά τους ξεχύνεται και στο σώμα, ώστε δεν είναι απλά μυροδοχεία, αλλά και αυτά τα σώματά τους μεταμορφώνονται σε μύρα. Μυροφόρος είναι εκείνος που έχει εσωτερική αδιάλειπτη προσευχή, που φέρει μέσα στην καρδιά του το μύρο το ακένωτο, τον Χριστό και τέτοιοι ήταν και είναι όλοι οι άγιοι.
Κύριε, είσαι το μόνο άρωμα της ανθρώπινης ύπαρξης !
ΠΗΓΗ: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς. Ο Πρόλογος της Αχρίδος (Μάιος) Βίοι Αγίων, ύμνοι, στοχασμοί και ομιλίες για κάθε ημέρα του χρόνου. Εκδόσεις Άθως.
http://prologue.orthodox.cn/May29.htm
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος β’. Δόξα.
Ὁ εὐσχήμων Ἰωσήφ, ἀπό τοῦ ξύλου καθελών, τό ἄχραντόν σου σῶμα, σινδόνι καθαρά εἰλήσας καί ἀρώμασιν, ἐν μνήματι καινῷ, κηδεύσας ἀπέθετο, ἀλλά τριήμερος ἀνέστης Κύριε, παρέχων τῷ κόσμῳ τό μέγα ἔλεος.
Καί νῦν.
Ταῖς Μυροφόροις Γυναιξί, παρά τό μνῆμα ἐπιστάς, ὁ Ἄγγελος ἐβόα. Τά μύρα τοῖς θνητοῖς ὑπάρχει ἁρμόδια, Χριστός δέ διαφθορᾶς ἐδείχθης ἀλλότριος, ἀλλά κραυγάσατε. Ἀνέστη ὁ Κύριος, παρέχων τῷ κόσμῳ τό μέγα ἔλεος.
Μεγαλυνάριον.
Χαίροις Μυροφόρων θεῖος χορός, Ἰωσήφ εὐσχήμων, καί Νικόδημος ὁ σεπτός, οἱ μύροις τό σῶμα ἀλείψαντες Κυρίου, καί τούτου τήν ἁγίαν, ἰδόντες ἔγερσιν.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς