Χριστιανική παράδοση αναφέρει ότι το όνομα Μπαλουκλί προέρχεται από την Τουρκική λέξη “balık” (“ψάρι”) (προφέρεται περίπου μπαλούκ) και σημαίνει “των ψαριών” ή “με τα ψάρια”, πιθανότατα λόγω ύπαρξης ψαριών στα νερά της περιοχής. Σε ανάμνηση των εγκαινίων του Ναού από τον Αυτοκράτορα Λέοντα Μέγα (457-474 μ.Χ.), η Εκκλησία καθιέρωσε την κατ’ έτος εορτή της Ζωοδόχου Πηγής, την Παρασκευή της Διακαινησίμου Εβδομάδος. (Πεντηκοστάριον, έκδ. Σαλιβέρου, σ.16). Για την Μονή του Μπαλουκλί, υπάρχει θρύλος για την Άλωση της Πόλης, ο οποίος περιγράφεται ποιητικά από τον Γεώργιο Βιζυηνό:
Σαράντα μέρες πολεμά ο Μωχαμέτ να πάρη την Πόλη τη μεγάλη.
Σαράντα μέρες έκαμεν ο γούμενος το ψάρι στα χείλη του να βάλη.
Απ τις σαράντα κι ύστερα πεθύμησε να φάγη τηγανισμένο ψάρι.
-Αν μας φυλαγ΄ η Παναγιά, καθώς μας εφυλάγει, την Πόλη ποιος θα πάρη;
Ρίχτει τα δίχτυα στο γιαλό, τρία ψαράκια πιάνει, -Θεός να τα ‘βλογήσει !
Το λάδι βάλλει στη φωτιά μες στ αργυρό τηγάνι, για να τα τηγανίση.
Τα τηγανίζ’ από τη μια και πα να τα γυρίση κι από το άλλο μέρος.
Ο παραγιός του βιαστικά πετά να του μιλήση, και τα ‘χασεν ο γέρος !
Mην τηγανίζης, γέροντα, και μόσχισε το ψάρι στην Πόλη τη μεγάλη!
την Πόλη την εξακουστή οι Τούρκοι έχουν πάρει, μας κόβουν το κεφάλι !
– Στην Πόλη Τούρκου δεν πατούν κι’ Αγαρηνού ποδάρια !
Μου φαίνεται σαν ψέμα !
Μ’ αν ειν’ αλήθεια το κακό, να σηκωθούν τα ψάρια, να πέσουν μες στο ρέμα !
Ακόμα ο λόγος βάσταγε, τα ψάρια απ’ το τηγάνι, τη μια μεριά ψημένα,
πηδήξανε και πέσανε στης λίμνης τη λεκάνη, γερά, ζωντανεμένα.
Ακόμα ως τώρα πλέουνε, κόκκιν’ από το μέρος, όπου τα είχε ψήσει.
Φυλάγουν το Βυζάντιο ν’ αναστηθή, κι ο γέρος να τ’ αποτηγανίση !
(Ατθίδες Αύραι) Γεώργιος Bιζυηνός
ΠΗΓΗ: Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου τ. 8ος σ. 862.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς