Στην ανταλλαγή των πληθυσμών, το καράβι που μετέφερε τους συγχωριανούς της Σοφίας στην Ελλάδα κινδύνεψε να καταποντιστεί. Αυτή έβλεπε τα κύματα γεμάτα από Αγγέλους και την Παναγία. Ζήτησε από αυτήν να πνιγεί η ίδια και να σωθούν οι συγχωριανοί της. Η Παναγία τους έσωσε όλους. Ο καπετάνιος δεν το πίστευε πώς σώθηκαν κι έλεγε: «Κάποιον άγιο έχουμε» και οι χωριανοί του απάντησαν: «Τη Σοφία!».
Το 1925 φεύγει η Σοφία με ένα μικρόν μπόγον, τα ρουχαλάκια της, και πηγαίνει στην Φλώρινα, στον Άγιον Μάρκον, έως το 1927. Τότε ονειρεύεται την Παναγία που της είπε, η θέση σου είναι αλλού, θα πας στο χωριό σου. Δίπλα στο βουναλάκι είναι η Παναγία η Κλεισούρα. Τον Αύγουστο του 1927 η Σοφία έρχεται στο χωριό και μας ζητάει να την πάμε στο μοναστήρι. Σε δέκα ημέρες πήγαμε εκεί, στην μνήμη της Παναγίας. Εκεί βρήκαμε τον ηγούμενο και μία ηγουμένισσα, Πελαγία, παράλυτη από τον πόλεμο και τις υγρές φυλακές στην Καστοριά.
Από το 1927 ζούσε η Σοφία στο μοναστήρι στην Κλεισούρα. Στον πόλεμο το 1940 κρατούσε το μοναστήρι μόνη της με 30 δωμάτια έως να τελειώσει ο πόλεμος το 1941. ¨Όταν άρχισε ο ανταρτικός πόλεμος το 1944, στο χωριό Κλεισούρα, στη θέση Νταούλι οι αντάρτες σκοτώνουν έναν γερμανό αγγελιοφόρο που ερχόταν με το μηχανάκι από το Αμύνταιο. Εκεί έφτασαν οι Γερμανοί από το Αμύνταιο και βάζουν φωτιά στο χωριό και καίνε περί τα 350 άτομα. Κατεβαίνουν στο μοναστήρι, εκεί ψάχνουν για τους αντάρτες με την βενζίνη έτοιμη στα πετόνια. Η Σοφία αγρυπνεί με την εικόνα της Παναγίας στην αγκαλιά. Γονατίζει τους φιλάει τα πόδια, σέρνεται στο χώμα. Μη, λέει η Σοφία, η Παναγία θυμώνει και κλαίει η εικόνα μπροστά στο τάγμα. Ο αξιωματικός τη διώχνει, αυτή δεν κάνει πίσω και λιγοθυμάει καταγής. Τότες ο αξιωματικός μετάνιωσε και την άκουσε. Έψαξαν σε όλους τους τόπους, ταβάνια, υπόγεια για αντάρτες.
(Αναφέρει ο ανεψιός της Ισαάκ Σαουλίδης, Αναρράχη Πτολεμαίδος)
Η ψυχή της ανέπνεε τον Χριστό και την Παναγία με την απλοϊκή αγάπη των ταπεινών, που αισθάνονται τα ιερά πρόσωπα της πίστης ως φίλους και συγγενείς τους, Η Παναγία μας ήλθε κάποτε να βοηθήσει σε επίκλησή Της για σβήσιμο φωτιάς. Ο άγιος Γεώργιος πολλές φορές κατέβαινε και τη βοηθούσε, όταν είχε ανάγκη… Πρώτα τον Θεόν να τιμάτε, ύστερα την Παναγίαν, ύστερα τους Αγγέλους, ύστερα τους Αποστόλους, ύστερα τους Αγίους. Οι Απόστολοι όλοι εσταυρώθησαν όπως ο Χριστός. Ελάτε όλοι, μικροί μεγάλοι, ελάτε στην Παναγία αν αγαπάτε, ελάτε στην Παναγία!
— «Μου είπε η Παναγία πως εκείνα που είναι στα Ιερά Βιβλία των εκλεκτών του Υιού μου, έρχονται όλα με τη σειρά να γίνουν. Τρίτος πόλεμος θα γίνη… Θα καταστραφούν τα τρία τέταρτα της ανθρωπότητας… Θα σωθή μόνο το ένα τέταρτο…
Σαν γνήσια προφήτισσα του λαού καθήλωνε όσους της έτρεφαν ευλάβεια με τις αποκαλύψεις της για την οργή του Θεού και τα επερχόμενα δεινά.
«Είδα μαύρα σύννεφα, η οργή του Θεού κατέβαινε στον κόσμο. Σιγά - σιγά κατεβαίνουν, σιμώνουν και όταν αγγίξουν στη γη τότε θα γίνει ο πόλεμος».
«Η Παναΐα τα πόδια της είναι ματωμένα να παρακαλεί για τε μας, μετανοήστε, να ’σται καλοί άνθρωποι, να νηστεύεται, εδώ είμαστε προσωρινοί, να κάνετε προσευχή, τας δέκα εντολάς να τηράτε, να αγαπάτε ο ένας τον άλλον, Να ’χετε ευσπλαχνία, μετανοείτε, έρτεν η οργήν του Θεού, να στεφανούστε αγνοί και καθαροί, να είστουν ευλογημένοι,
Σας παρακαλώ σας, αγαπητά μου παιδίαν του Θεού, όσον μπορείτε πίστιν, ελπίδαν, μετάνοιαν, εξομολόγησιν, καλά έργα παρακαλώ σας, καλάν έργα, καλόν Πνεύμα μαζί σας, καλόν φώτισιν».
Προέτρεπε για διόρθωση και μετάνοια. «…Να κάνετε προσευχή, να λέτε Θεέ μου, Θεέ μου μετάνοια ο λαός!…»
«Να έχουμε Αγάπη, Ταπείνωση και υπομονή στους πειρασμούς!
-Υπερηφάνεια άσκεμον πράγμα… ρούζ την ψην σην κόλασιν…
-Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησε τον κόσμο σου και ύστερα εμάς!… Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησέ μας…
«Η Ελλάδα, αν κρατήση την πίστι, θα σωθή από το κακό που πρόκειται νάρθη. Αν όμως δεν κρατήσει την πίστη, θα καταστραφεί… Θα πέσουν όλοι οι δαίμονες επάνω της… Θα ’ρθή το κακό και θα χωρίση το στάρι απ’ την ήρα, τα πρόβατα απ’ τα ερίφια… Άμα τα πράγματα τα αφήκεις στον Θεό, έρχονται μονάχα. Μην προσπαθείς να βγάλεις, άμα δεν σε δώσει ο Θεός. Όσο τρέχεις, τόσο λίγο βγάζεις (= κερδίζεις)…
ΠΗΓΗ: Μία σύγχρονη Μυροφόρος, σελ. 57, Έκδοσις Ιεράς Μονής Γενεθλίου της Θεοτόκου Κλεισούρας Καστοριάς, Έκδοση Γ΄, Καστοριά 2015.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ΄. Τὴν ὡραιότητα.
Σοφίας γέγονας, μῆτερ ἀοίδιμε, Σοφία σέμνωμα, τῆς Θεομήτορος, ἐν τῇ Μονῇ ἀσκητικῶς, τόν βίον σου διελθοῦσα· ὅθεν καί ἀπείληφας τῶν καμάτων σου ἔπαινον κατατραυματίσασα τῶν δαιμόνων τάς φάλαγγας, καί πρέσβειρα Χριστῷ παρεστῶσα μή ἐπιλάθου τῶν πόθῳ τιμώντων σε.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς