Η Οσία Μαρία η Αιγυπτία, πρότυπο μετανοίας, Κύριε! - Συ κατελάμπρυνες ένα σκεύος ακάθαρτο, Συ το υπερχείλισες με την Χάρη Σου! - Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
Εορτάζει στις 1 Απριλίου και την Ε’ Κυριακή των Νηστειών.
Ο Αββάς Ζωσιμάς κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής στην έρημο πέραν του Ιορδάνου, συνάντησε την οσία Μαρία την Αιγυπτία όπου του διηγήθηκε την ζωή της. Παρέμεινε σαράντα οκτώ χρόνια στην έρημο ολομόναχη, υπομένοντας αγόγγυστα πολλές δοκιμασίες, με ακρότατη άσκηση, «πυκτεύουσα», παλεύοντας με τα άλογα πάθη της και τους εμπαθείς λογισμούς σαν με άγρια θηρία.
Ο αββάς Ζωσιμάς είπε προς αυτή: «Μητέρα Οσία, έτσι πέρασες τόσα πολλά χρόνια χωρίς να σε ταράξει κανένας πειρασμός;»… Εκείνη, δε του απάντησε: «Πίστευε, Αββά Ζωσιμά, ότι πέρασα 17 χρόνια σ’ αυτή την έρημο παλεύοντας εναντίον των παραλόγων επιθυμιών μου…. Αμέσως όμως, με δάκρυα στα μάτια …παρευρισκόμουνα νοερά μπροστά στην εικόνα της Παναγίας της Θεοτόκου, της αναδόχου μου και την παρακαλούσα με δάκρυα να διώξει τους λογισμούς, που βασάνιζαν την αθλία μου ψυχή. Όταν δε δάκρυζα πολλήν ώρα και κτυπούσα το στήθος μου, έβλεπα από παντού να λάμπει γύρω μου φως και από τότες, μετά την τρικυμία, βασίλευε ειρήνη μέσα μου». «Δεν σηκωνόμουνα από τη γη, έστω κι αν περνούσε το εικοσιτετράωρο, μέχρις ότου το φως εκείνο, το γλυκό, έλαμπε γύρω μου και έδιωχνε τους λογισμούς που μ’ ενοχλούσαν. Τα μάτια λοιπόν, της ψυχής μου είχα συνεχώς στραμμένα προς την Εγγυήτριά μου, από την οποία ζητούσα να με βοηθήσει στο πέλαγος αυτό της ερήμου που βρισκόμουνα. Πραγματικά είχα αυτή τη βοήθεια και έτσι πέρασα το διάστημα αυτό των δεκαεπτά χρόνων, παλεύοντας εναντίον εκατομμυρίων κινδύνων. Από τότε δε μέχρι τώρα η Βοηθός μου παραστέκεται σ’ όλα και με κάθε τρόπο με καθοδηγεί».
Ύμνος Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
στην οσία Μαρία την Αιγυπτία
Η Μαρία, πρότυπο μετανοίας και αυτομεμψίας, έκρυβε τον εαυτό της από το πρόσωπο των ανθρώπων: Οίμοι, εμέ την αμαρτωλή, τη σκοτισμένη από τα πάθη!
Θεριά είναι τα πάθη, να κατασπαράξουν την καρδιά μας, έρποντας σαν φίδια φωλιάζουν μέσα μας. Οίμοι, εμέ την αμαρτωλή, την καταποθείσα από τα πάθη!
Εκουσίως έπαθες, Χριστέ μου, για να σώσεις τους αμαρτωλούς. Μη βδελύξεις εμέ την ακάθαρτη!
Εισάκουσε την κραυγή της Μαρίας, Κύριε, της πιο αχρείας αμαρτωλής!
Ο Κύριος έδειξε την ευσπλαχνία Του, θεράπευσε τη Μαρία, τη σκοτισμένη ψυχή της Εκείνος σαν χιόνι τη λεύκανε. Ευχαριστώ Σε Πανάγαθε, παμπόθητε Κύριε!
Συ κατελάμπρυνες ένα σκεύος ακάθαρτο, με χρυσάφι το κατακόσμησες, Συ το υπερχείλισες με την Χάρη Σου.
Ιδού το έλεος το αληθινό! Σοι δόξα πρέπει, Κύριε!
Η Μαρία διέλαμψε διά του Πνεύματος περισωσμένη δύναμιν, ως άγγελος Θεού, χάρις στη Δύναμή Σου, Χριστέ, χάρις στο Έλεός Σου, Πάναγνε!
Τί είναι αυτή η ευωδία που απλώνεται στη φοβερή έρημο,
σαν πυρίπνου θυμίαμα σε μυροδοχείο;
Η Μαρία ευωδιάζει, η αγιότητά της μυροβλύζει!
ΠΗΓΗ: Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Πρόλογος της Αχρίδος» – Απρίλιος, εκδ. Ἀθως. https://iconandlight.wordpress.com
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς