Τα πλήθη των Ιουδαίων ήταν συγκεντρωμένοι στην αγία πόλη των Ιεροσολύμων για την εορτή του Πάσχα. Μόλις πληροφορήθηκαν ότι ο Κύριος έρχονταν στην πόλη τους καβάλα σε ένα γαϊδουράκι, βγήκαν να Τον προϋπαντήσουν με κλάδους δένδρων και βάϊα φοινίκων, που έστρωναν στο δρόμο. Ορισμένοι πιο ενθουσιώδεις έβγαζαν και τα ενδύματά τους και τα άπλωναν στο δρόμο, από τον οποίο θα περνούσε ο ταπεινός Διδάσκαλος. Κι όλοι με φωνές δυνατές ζητωκραύγαζαν: «Ὡσαννά εὐλογημένος ο ἐρχόμενος, ἐν ὀνόματι Κυρίου, βασιλεύς του Ισραήλ». Δοξασμένος να είναι Αυτός, που έρχεται σταλμένος από το Θεό. Αυτός είναι ο βασιλιάς του Ισραήλ!
Κάθισμα. Ἦχος δ’. Κατεπλάγη Ἰωσὴφ
Μετὰ κλάδων νοητῶς, κεκαθαρμένοι τὰς ψυχάς, ὡς οἱ Παῖδες τὸν Χριστόν, ἀνευφημήσωμεν πιστῶς, μεγαλοφώνως κραυγάζοντες τῷ Δεσπότη, Εὐλογημένος εἶ Σωτήρ, ὁ εἰς τὸν Κόσμον ἐλθών, τοῦ σῶσαι τὸν Ἀδάμ, ἐκ τῆς ἀρχαίας ἀρᾶς, πνευματικῶς γενόμενος φιλάνθρωπε, νέος Ἀδὰμ ὡς εὐδόκησας, ὁ πάντα Λόγε, πρὸς τὸ συμφέρον, οἰκονομήσας δόξα σοι.
Το τροπάριο είναι ένας παιάνας νίκης· ένα προσκλητήριο για τον πανηγυρισμό ενός θριάμβου. Ο Χριστός είναι ο νικητής του θανάτου. Ανέστησε τον τετραήμερο νεκρό Λάζαρο, προϋπογράφοντας την θαυμαστή νίκη κατά του θανάτου και προδηλώνοντας την ιδική Του και την ιδική μας ανάσταση. Και τώρα έρχεται καθήμενος επάνω στον πώλο του όνου, ο βασιλεύς της ειρήνης, ο πράος και ταπεινός θριαμβευτής. Οι παίδες των Εβραίων Τον υποδέχονται με νικητήριες κραυγές: «Ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις. Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου». (Ματθ. 21, 9, 16) Και η ιερά πόλις Σιών «ἐσείσθη», (Ματθ. 21, 10) χαίρει και ευφραίνεται. Μαζί όμως με την Σιών χαίρει και πανηγυρίζει και η Εκκλησία του Θεού, ο νέος Ισραήλ, η πόλις του Θεού του ζώντος. Γιατί έρχεται και πάλι ο Κύριος, ο βασιλεύς της, ο νικητής· «Ἐξῆλθε νικῶν, ἵνα νικήσῃ» κατά την Αποκάλυψη. (Αποκ. 6, 2)
Η ιστορική εκείνη είσοδος του Χριστού εκσυγχρονίζεται. Ο Κύριος έρχεται και σήμερα, όπως και τότε. Τον ρόλο των παίδων εκτελεί τώρα ο νέος λαός, που αξιώθηκε της αθανάτου ζωής με την ανάστασή Του. Οι λίθοι έγιναν τέκνα του Αβραάμ και κράζουν τώρα το «Ὡσαννά». (Ματθ. 3,9. Λουκ. 3,8. 19,40) Κρατούν και αυτά, όπως οι παίδες, τα βαΐα των φοινίκων, τους κλάδους των αρετών. Με το αίμα του Χριστού έχουν καθαρισθεί κατά την ψυχή και είναι «ἀπειρόκακοι», όπως οι παίδες εκείνοι της Ιερουσαλήμ, και χαιρετίζουν τον νέο Αδάμ, που ήλθε στον κόσμο να σώσει τον παλαιό Αδάμ.
Ἀπολυτίκιον. ἦχος δ’
Συνταφέντες σοι διὰ τοῦ Βαπτίσματος, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, τῆς ἀθανάτου ζωῆς ἠξιώθημεν τῇ Ἀναστάσει σου, καὶ ἀνυμνοῦντες κράζομεν, Ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος, ἐν ὀνόματι Κυρίου.
(=Χριστέ και Θεέ μας, αφού θαφτήκαμε μαζί σου με το Μυστήριον του Βαπτίσματος, που είναι ομοίωμα του θανάτου Σου, με την Ανάστασή Σου αναστηθήκαμε σε μια καινούργια και αγία ζωή. Αξιωθήκαμε ακόμη να γίνουμε μέτοχοι και κληρονόμοι της Βασιλείας Σου, που είναι αιώνια και αθάνατη. Γι’ αυτό και Σε δοξολογούμε και κράζουμε. Ευλογημένος να είσαι Συ, που κατοικείς στους ουρανούς. Δοξασμένος να είσαι Συ, που έρχεσαι απεσταλμένος από τον Κύριο και Θεό, για να σώσης τον κόσμο.)
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς