Το Σάββατον του Λαζάρου

 «Σάββατον πρ τν Βαΐων το γίου

κα δικαίου Λαζάρου το τετραημέρου»

 

 


 

         Το Σάββατο του Λαζάρου, όπως έχει ορίσει η Εκκλησία μας, είναι μία πρόγευση όλων αυτών που θα γίνουν την Μεγάλη Εβδομάδα. Δηλαδή πρόγευση της Αναστάσεως και της καινούριας ζωής.

 

          Ο Κύριος θα αναστηθεί όχι για τον εαυτό του, αλλά για μας τους ανθρώπους. Ανασταίνοντας τον Λάζαρο όμως, που είναι ένας κοινός άνθρωπος κι αυτός όπως εμείς, μας βεβαιώνει ότι όντως θα αναστηθούμε. Αυτό πιστοποιείται και βεβαιώνεται με την ανάσταση του Λαζάρου. Και είναι αυτό μία πρόγευση της Αναστάσεως του Κυρίου, αλλά και της δικής μας αναστάσεως. Η ανάσταση του Λαζάρου είναι ένα από τα πιο μεγάλα θαύματα του Κυρίου. Είναι το θαύμα που μας διδάσκει την αλήθεια ότι ο θάνατος δεν σημαίνει το τέλος του ανθρώπου. Οι νεκροί θα αναστηθούν κάποια μέρα. Θα αναστηθούμε κι εμείς. Αυτό μας υπόσχεται ο Κύριος με την έγερση του Λαζάρου και με τη διακήρυξή Του: «γώ εμι νάστασις κα ζωή. πιστεύων ες μέ, κν ποθάνη ζήσεται».

 

          Ο Λάζαρος, ο αγαπημένος μαθητής του Χριστού μετά την ανάστασή του γύρω στο 36 μ.Χ. έφυγε από τη Βηθανία και πήγε στη Λάρνακα της Κύπρου. Τον συνάντησαν οι Απόστολοι Παύλος και Βαρνάβας, όταν μετέβαιναν από την Σαλαμίνα στην Πάφο και τον χειροτόνησαν Επίσκοπο της Εκκλησίας που ίδρυσε ο ίδιος. Ποίμανε την Εκκλησία 18 περίπου χρόνια. Μετά το θάνατό του τάφηκε σε σαρκοφάγο, πάνω στην οποία κτίσθηκε περικαλλής ναός. Το λείψανό του μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 890 από τον αυτοκράτορα Λέοντα Σοφό.

 


 

 

πολυτκιον. χος α’

Τν κοινν νστασιν πρ το σο Πθους πιστομενος, κ νεκρν γειρας τν Λζαρον, Χριστ Θες, θεν κα μες ς ο Παδες, τ τς νκης σμβολα φροντες, σο τ Νικητ το θαντου βομεν. σανν ν τος ψστοις, ελογημνος ρχμενος, ν νματι Κυρου.

 

Δηλαδή: Θέλων, Χριστέ και Θεέ μας, να δείξης προ της Σταυρικής Σου Θυσίας, ότι είναι βέβαιο πράγμα η ανάστασις όλων των νεκρών, ανέστησες εκ νεκρών τον Λάζαρον. Διά τούτο και ημείς, μιμούμενοι τα παιδιά που σε υποδέχθηκαν κατά την είσοδόν Σου εις την Ιερουσαλήμ, κρατούμεν εις χείρας μας τα σύμβολα της νίκης, τα βαΐα και βοώμεν προς Σε, τον νικητήν του θανάτου. Βοήθησέ μας και σώσε μας, Συ που ως Θεός κατοικείς εις τα ύψιστα μέρη του ουρανού. Ας είσαι ευλογημένος Συ, που έρχεσαι απεσταλμένος από τον Κύριον!

 


 

 Ἐκ τς ερς Μονς