Η κοίμηση του οσίου Γεωργίου Καρσλίδη - Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης (†)

          Ο όσιος Γεώργιος προείδε και προείπε επακριβώς το μακάριο τέλος του. Προετοιμασμένος από καιρό, το ανέμενε με λαχτάρα και πόθο, αυξάνοντας την προσευχή, τα δάκρυα, δίνοντας τις τελευταίες συμβουλές στ’ αγαπητά πνευματικά του τέκνα. Πριν τρεις ημέρες τελέσθηκε το μυστήριο του θείου και ιερού ευχελαίου. Μετάλαβε των αχράντων μυστηρίων για τελευταία φορά, ως εφόδιο ζωής αιωνίου. Συγχώρεσε από καρδίας, ευλόγησε από ψυχής και ευχήθηκε σε όλους. Στις 4.11.1959, οι τελευταίες λέξεις που άκουσαν από τα χείλη του ήταν: «Τς εσπλαχνίας τήν πύλην νοιξον ελογημένη Θεοτόκε!». Ο θεοτοκοφιλής όσιος επικαλέσθηκε την ευσπλαχνία της μητέρας τού Θεού και των ανθρώπων, την Κεχαριτωμένη Δέσποινα του κόσμου, την Ανύμφευτη Νύμφη της Γενησαρέτ, την Αειπάρθενο Υπεραγία Θεοτόκο. Του άνοιξε την πύλη της σωτηρίας, για να τον υποδεχθεί ο Υιός της και Θεός, ο Ουράνιος Νυμφίος, ο Στεφοδότης Χριστός, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ο Σωτήρας και Λυτρωτής του Σύμπαντος κόσμου.

 

 


 

           Ένα ορφανεμένο, πενθηφόρο και απαρηγόρητο πλήθος τον ακολούθησε στην τελευταία κατοικία του, πίσω από τον ιερό ναό της Αναλήψεως, όπου λειτουργούσε επί τριάντα περίπου χρόνια. Το πρόσωπό του ήταν ειρηνικό, ιλαρό και φωτεινό. Το νεκρό του σώμα ευλύγιστο, όπως των παιδιών της Παναγίας, των Αγιορειτών. Τα δύο κυπαρίσσια πλάϊ στον τάφο του λύγισαν να τον προσκυνήσουν, όπως είχε προείπει. Πολλά πουλιά συνάχθηκαν την ώρα της ταφής του, δίχως να φοβούνται τον πολύ κόσμο, για να τον αποχαιρετήσουν. Όλοι ήταν βέβαιοι πλέον ότι κηδευόταν και θαβόταν ένας άγιος. Ζήτησε να τον θάψουν με τ’ άμφιά του, τον σταυρό του και τα λειτουργικά του βιβλία, που είχε φέρει από τη Γεωργία.

 

          Μετά την οσιακή κοίμησή του ο όσιος έκανε σε πολλούς την παρουσία του φανερή, ως φίλος, διδάσκαλος, ιατρός και πατέρας. Ενίοτε ως αυστηρός επιτιμητής, για τη λησμοσύνη των υποθηκών του. Έβλεπαν φως και φωτιά στον τάφο του, παρουσιαζόταν παρηγορητικός στα όνειρά τους, στη ζωή τους, στα προβλήματα και τις διάφορες ανάγκες τους. Θύμιαζε τους προσκυνητές, άλλοι αισθάνονταν ευωδία και άλλοι άκουγαν ζωντανά να τους συμβουλεύει και να τους ευλογεί, θεραπεύοντάς τους από ποικίλες ασθένειες μέχρι σήμερα.

 

Στις 9.2.2006, κατόπιν σαρανταήμερης προσευχής των μοναζουσών, υπό την ευλογία της αξιομακάριστης και αξιομνημόνευτης Γερόντισσας Ακυλίνας, η οποία κατά τον Γέροντα Παΐσιο Αγιορείτη, θα μπορούσε να είναι Γερόντισσα όλων των Γεροντισσών, και με τη χαρά να δει να πραγματοποιείται όνειρο παλαιό της για τον όσιο που νέα είχε γνωρίσει, πραγματοποιήθηκε μ’ εντολή του οικείου ποιμενάρχου Σεβασμιωτάτου κ. Παύλου η ανακομιδή των χαριτοβρύτων λειψάνων του οσίου πατρός ημών Γεωργίου, του θαυματουργού. Κατά την εκταφή, που πραγματοποιήθηκε 46 έτη μετά τη μακαρία κοίμησή του, βρέθηκαν τα οστά του χρώματος ωραιοτάτου, καφεκίτρινου, αποπνέοντα άρρητη ευωδία, τεκμήριο βέβαιο της χαριτώσεως του οσίου ανδρός, του οποίου η αγιοπνευματική χάρη σκήνωνε και στα ξηρά οστά του, τα οποία μετείχαν του αγιασμού του, κατά την ορθόδοξη διδασκαλία.

 

          Η πρωτοβουλία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Δράμας κ. Παύλου, για την ανακομιδή των τιμίων λειψάνων του οσίου, υπήρξε όντως εμπνευσμένη και θεοκίνητη. Ο κρυμμένος όσιος Γεώργιος επί μισό αιώνα περίπου φανερώθηκε από έναν που έλκει την καταγωγή από τ’ άγια χώματα του Πόντου, τον οποίο λατρεύει και του οποίου τη μνήμη με πολλούς τρόπους αγωνίζεται άξια να διατηρεί στην επικαιρότητα. Με ενέργειες του ίδιου φιλομονάχου και φιλοσίου ιεράρχου προωθήθηκε η όλη διαδικασία για την αναγνώριση της ήδη υπαρχούσης υπό του πιστού λαού αγιότητος του οσίου πατρός ημών Γεωργίου Καρσλίδη, υπό του πανσέπτου Οικουμενικού Πατριαρχείου στις 18.3.2008 διά εισηγήσεως της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος της 31.8.2007.

 

         Ας επιτρέψει παρακαλώ η υπομονετική σας αγάπη παρενθετικά ν’ αναφέρω πως ο μακαριστός ιερομόναχος Εφραίμ Κατουνακιώτης από πολύ νωρίς είχε ουράνια πληροφορία περί της αγιότητος του οσίου και είχε κατασκευάσει μία πρώτη του εικόνα με φωτοστέφανο. Ήλθε μάλιστα εδώ ο ίδιος μετά δακρύων να προσκυνήσει τον τάφο του. Όταν κάποτε με συνάντησε, με ασπάσθηκε συγκινημένος λέγοντάς μου: «Και μόνο ότι έγραψες τον βίο του αγίου Γεωργίου Καρσλίδη συγχωρέθηκαν οι μισές σου αμαρτίες…». Εύχεσθε για τις πολλές υπόλοιπες… Το βιβλίο του με τη βιογραφία του, που ανάξια συγγράψαμε, κυκλοφορεί ήδη σε χιλιάδες αντίτυπα, σε επανειλημμένες εκδόσεις της μονής, μεταφράσεις σε αρκετές γλώσσες και είχε θετική ανταπόκριση. Η μονή του οσίου, ο ναός του, ο τάφος του και τώρα η περίτεχνη, αργυρή λάρνακά του με τα τίμια λείψανά του αποτελούν ευλαβές προσκύνημα πολλών πιστών. Πλήθος θαυμάτων κατατίθεται καθημερινά επωνύμως, για να επιβεβαιώνεται το θείο λόγιο· «θαυμαστός Θεός ν τος γίοις ατο» ή «τος γίοις τος ν τ γ θαυμάστωσεν Κύριος».

 

Ιδού τα αποτελέσματα του μακρού, υπομονετικού, επίμονου, επιμελούς ασκητικού αγώνος του οσίου Γεωργίου. Εκαθάρθη, εφωτίσθη, εθεώθη, εσώθη, ελυτρώθη, ηγιάσθη και θαυματουργεί. Η αγιότητα, αγαπητοί μου αδελφοί, είναι το κυρίως ζητούμενο. Η αγιότητα θα σώσει τον κόσμο. Οι άγιοι επιμηκύνουν το έλεος του Παναγάθου Θεού. Για την αγιότητα είμεθα πλασμένοι όλοι. Αυτός είναι ο κύριος σκοπός της ζωής μας. Η αποτυχία αυτής της επιτεύξεως αποτελεί τη μεγαλύτερη τραγωδία του ανθρώπου. Ο όσιος Γεώργιος μας διαβεβαίωσε και αυτός ότι το Ευαγγέλιο είναι εφικτό, πραγματοποιήσιμο. Τα βάσανα, οι καημοί, τα προβλήματα, οι κακουχίες, οι μεταναστεύσεις, οι μετακινήσεις, οι φυλακίσεις, οι ταλαιπωρίες, οι ασθένειες, δεν τον απογοήτευσαν, αλλά τον ωρίμασαν πνευματικά και τον καλλιέργησαν ψυχικά και τον εξαγίασαν περίτρανα.

 

Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, έχουμε ένα νέο, δυνατό πρεσβευτή, φίλο και αδελφό, ας τον επικαλούμεθα. Να είσθε βέβαιοι ότι θα μας συντρέχει.

 

Ομιλία στο τέλος του πανηγυρικού εσπερινού της πρώτης ετήσιας μνήμης του οσίου Γεωργίου Καρσλίδη στην Ι. Μονή Αναλήψεως Σίψας (2008, γ’ μέρος)

 

ΠΗΓΗ: (†) Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Ο Όσιος Γεώργιος της Δράμας. Έκδοσις    Ι.Μ. Αναλήψεως του Σωτήρος, Ταξιάρχες (Σίψα) Δράμα 2016, σελ. 415.

 


 

 Ἐκ τς ερς Μονς