Να είμαστε δυνατοί στους πειρασμούς της ζωής - Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

  «ς μήν νησυχομε λοιπόν, ς μήν δημονομε ταν μς ρχονται πειρασμοί. Γιατί, ν χρυσοχόος γνωρίζει πόσο χρόνο πρέπει ν’ φήσει τό χρυσάφι στό καμίνι καί πότε νά τό βγάλει καί δέν τό φήνει νά μένει στή φωτιά μέχρι νά καταστραφε καί νά κατακαε, πολύ περισσότερο τό ξέρει ατό Θεός καί, ταν δε τι γίναμε πιό καθαροί, μς λευθερώνει πό τούς πειρασμούς, στε νά μήν νατραπομε καί πέσουμε πό τό πλθος τν κακν. ς μή δυσανασχετομε λοιπόν, ς μή γινόμαστε μικρόψυχοι ταν μς ρθει κάτι πό τά προσδόκητα, λλά ς φήνουμε ατόν πού τά ξέρει καλά ατά νά δοκιμάζει στή φωτιά τήν ψυχή μας, σο καιρό θέλει. Γιατί τό κάνει ατό γιά τό συμφέρον καί τό κέρδος κείνων πού δοκιμάζονται.

 

 


 

Γι’ ατό καί κάποιος σοφός συμβουλεύει λέγοντας “παιδί μου, ν ρχεσαι νά πηρετήσεις τό Θεό, τοίμασε τήν ψυχή σου γιά πειρασμό, κάνε δίκαιη τήν καρδιά σου, δεξε πομονή καί μήν ποχωρήσεις σέ περίοδο δυσκολιν” (Σοφ. Σειρ. β΄ 1-2). φησε σ’ ατόν, λέγει τά πάντα, γιατί γνωρίζει καλά πότε πρέπει νά μς βγάλει πό τό καμίνι τν συμφορν. Πρέπει λοιπόν σέ λες τίς περιπτώσεις νά τά φήνουμε σ’ ατόν καί πάντοτε νά Τόν εχαριστομε καί λα νά τά ποφέρουμε μέ εγνωμοσύνη, ετε μς εεργετε, ετε μς τιμωρε, πειδή καί ατό εναι να εδος εεργεσίας. Γι’ ατό καί γιατρός χι μόνο ταν λούζει καί δίνει τροφή καί βγάζει τόν ρρωστο στούς κήπους, λλά καί ταν τόν καυτηριάζει καί τόν χειρουργε, εναι τό διο γιατρός. Καί πατέρας πίσης, χι μόνο ταν φροντίζει τόν υόν του, λλά καί ταν τόν χτυπάει, τό διο εναι πατέρας, καί μάλιστα χι λιγότερο π’ ,τι εναι ταν τόν παινε.

 

Γνωρίζοντας λοιπόν τι Θεός εναι περισσότερο φιλόστοργος π’ λους τούς γιατρούς, μήν ξετάζεις μέ περιέργεια, οτε νά ζητς π’ ατόν λόγο γιά θεραπεία, λλ’ ετε θέλει νά μς νακουφίσει ετε νά μς τιμωρήσει, ς το παραδίδουμε τόν αυτό μας τό διο καί στά δύο. Γιατί καί μέ τά δύο μς παναφέρει στήν γεία καί στό νά γίνουμε δικοί του, καί γνωρίζει ατά πού καθένας μας χει νάγκη καί τί συμφέρει στόν καθένα καί πς καί μέ ποιό τρόπο πρέπει νά σωθομε, καί μς δηγε σ’ ατόν τό δρόμο. ς κολουθομε λοιπόν κενο πού ατός προστάζει καί ς μήν ξετάζουμε τίποτε μέ λεπτομέρεια, ετε μς προστάζει νά βαδίζουμε σέ νετο καί εκολο δρόμο ετε σέ δύσκολο καί σκληρό, πως κριβς λοιπόν καμε καί στόν παράλυτο ατόν. να λοιπόν εδος εεργεσίας ταν ατό, τό τι καθαρίζει δηλαδή τήν ψυχή του τόσο πολύ καιρό, φο τήν παρέδωσε σάν σέ κάποιο χωνευτήρι στή φωτιά τν πειρασμν. Καί δεύτερο εδος, χι μικρότερο πό τό πρτο, τό τι εναι παρών σ’ ατούς τούς πειρασμούς, παρέχοντάς του πολλή παρηγοριά. Ατός ταν πού τόν στήριζε καί τόν συγκρατοσε καί τόν βοηθοσε καί δέν τόν φηνε νά πέσει.»

 


 

 

«Γι’ ατό καί Παλος λέγει “πιστός δέ Θεός, ς οκ άσει μς πειρασθναι πέρ δύνασθε, λλά ποιήσει σύν τ πειρασμ καί τήν κβασιν το δύνασθαι μς πενεγκεν” (Α΄ Κορ. ι΄ 13). χι μόνο, λέγει, δέν φήνει νά ρθει πάνω μας δοκιμασία νώτερη πό τίς δυνάμεις μας, λλά καί σ’ ατή τή σύμφωνη μέ τίς δυνάμεις μας δοκιμασία εναι παρών, ποστηρίζοντας καί νισχύοντάς μας, ταν πρτα μες προσφέρουμε τά δικά μας, δηλαδή προθυμία, λπίδα σ’ ατόν, εχαριστία, καρτερία, πομονή. Γιατί χι μόνο στούς κινδύνους πού εναι νώτεροι πό τίς δυνάμεις μας, λλά καί σ’ ατούς πού εναι σύμφωνοι μέ τίς δυνάμεις μας χρειαζόμαστε τή βοήθεια το Θεο, ν θέλουμε νά σταθομε γενναα. λλο πάλι λέγει “πως συμμετέχουμε μέ τό παραπάνω στά παθήματα το Χριστο, τσι καί νίσχυση το Χριστο γίνεται σέ μς μέ τό παραπάνω γιά νά μπορομε καί μες μέ τόν διο τρόπο, πού μς νισχύει Θεός, νά νθαρρύνουμε σους περνον κάθε εδος θλίψης» (Β΄ Κορ. α΄5-4). στε κενος πού τόν νίσχυσε καί ατόν εναι διος πού πέτρεψε τόν πειρασμό νά ρθει ναντίον του».

 

ΠΗΓΗ: http://paterikakeime.blogspot.com/p/blog-page.html

 

 

 

κ τς ερς Μονς