«Ο Θεός μας δίνει κυβερνήτες κατά την καρδιά μας, είτε στην Εκκλησία, είτε στην πολιτεία. Αλλάζουμε εμείς; Αυτομάτως θα αλλάξουν και αυτοί..»

 Δεν μας φταίει κανένας! Αν έχουμε κακούς κυβερνήτες στην πολιτική και στην Εκκλησία, είναι διότι εμείς είμαστε κακοί.

 

 


 

Ο Θεός μας δίνει κυβερνήτες κατά την καρδιά μας, είτε στην Εκκλησία, είτε στην πολιτεία. Αλλάζουμε εμείς; Αυτομάτως θα αλλάξουν και αυτοί..

 

Εάν λοιπόν θέλουμε να αλλάξουν τα πράγματα στην πατρίδα μας, πρέπει εμείς να αλλάξουμε, να μετανοήσουμε και ο Θεός θα φέρει τη λύση, ακόμα και αν μας κυβερνάει ο μεγαλύτερος ”σατανάς”…

 

Κάποτε στην Κωνσταντινούπολη υπήρχε ένας αντίχριστος άρχοντας. Οι Χριστιανοί της περιοχής εκείνης έφτασαν σε απελπισία από τον τρόπο που πολιτεύονταν και έστειλαν μία μέρα, μία αντιπροσωπεία ανθρώπων σε έναν φωτισμένο γέροντα, να τον συμβουλευτούνε.

 

Ο γέροντας προσευχήθηκε και τους είπε: – Ο Θεός κατ’ αναλογία της ζωής σας, δεν είχε χειρότερο άρχοντα να σας δώσει!…

 

Κόκκαλο αυτοί! Τα μάζεψαν και έφυγαν με κατεβασμένο το κεφάλι.

 

Το έμαθε ο κόσμος, ότι αυτό και αυτό έγινε και άρχισαν να ελέγχονται, να εξομολογούνται και να μετανοούν και ένα πολύ μεγάλο μέρος του πληθυσμού επέστρεψε εις Χριστόν.

 

Όταν ο Θεός είδε την μετάνοια αυτών, έβαλε έναν φόβο μέσα σε αυτόν τον άρχοντα, ότι κάποιος θα τον δολοφονήσει. Έτσι άρχισε να παίρνει μέτρα ασφαλείας.

 


 

 

Έκανε μια υπόγειο σήραγγα, ανατολικά της Πόλεως, ώστε αν του επιτεθούν, να διαφύγει από εκεί. Όταν τελείωσε τη σήραγγα, πήγε να την επιβλέψει και του παρουσιάζεται εκεί ένας γέροντας και του λέει:

– Ούτε αυτό θα σε σώσει που έφτιαξες… Μόνο εάν μετανοήσεις θα σωθείς!

 

Αυτός αγρίεψε: ”ποιός είσαι εσύ παλιοκαλόγερε” τον είπε και τον έδιωξε…

 

Αυτό όμως ήταν αρκετό, να τον βάλει σε μεγαλύτερο φόβο και κάνει μία άλλη υπόγεια σήραγγα, δυτικά της Πόλεως. Όταν τελείωσε πήγε να την επιβλέψει, να ‘σου ο ίδιος καλόγερος μπροστά του και του λέει:

– Ούτε αυτό σε σώζει. Μόνο η μετάνοια θα σε σώσει!

– Βρε παλιόγερε, φύγε από μπροστά μου! και τον έδιωξε…

 

Ο άρχοντας γύρισε σπίτι, αλλά πού να κοιμηθεί… τον είχε κυριέψει ο φόβος και ο τρόμος. Και ένα βράδυ, ένας από τους θαλαμοπόλους του, έβαλε κάποιον κρυφίως μέσα στο δωμάτιό του και τον δολοφόνησε.

 

Έτσι απελευθερώθηκε η Πόλη, από τον αντίχριστο αυτόν άρχοντα…

 

Δημήτριος Παναγόπουλος ο Ιεροκήρυκας (1916 – 1982)

ΠΗΓΗ: https://www.askitikon.eu/agiologio/ofelima-psychis

 


 

κ τς ερς Μονς