Κυριακή Γ’ Λουκά 2021 - Αποστολικό ανάγνωσμα

 «ν θλίψεσιν, πομον πολλ» (Β΄ Κορινθ. 6:1-10)

 

 


 

«..Μηδεμαν ν μηδεν διδντες προσκοπν, να μ μωμηθ διακονα, ν παντ συνιστντες αυτος ς Θεο δικονοι, ν πομον πολλ, ν θλψεσιν, ν νγκαις, ν στενοχωραις, ν πληγας, ν φυλακας, ν καταστασαις, ν κποις, ν γρυπναις, ν νηστεαις, ν γντητι, ν γνσει, ν μακροθυμίᾳ, ν χρησττητι, ν Πνεματι γίῳ ν γπ νυποκρτ, ν λγ ληθεας, ν δυνμει Θεο δι τν πλων τς δικαιοσνης τν δεξιν κα ριστερν..» (Β΄Κορ. 6,3-7)

 

(=Δν δίνουμε σ κανένα καμμία φορμ προσκόμματος δι ν μ δυσφημισθ πηρεσία μας, λλ σν πηρέται το Θεο συσταίνουμε τος αυτούς μας σ λα δι τς μεγάλης πομονς μας σ θλίψεις, σ ταλαιπωρίες, σ στερήσεις, σ μαστιγώσεις, σ φυλακίσεις, σ ταραχές, σ κόπους, σ γρυπνίες κα πεναν· μ γνότητα, σύνεσιν, μακροθυμίαν κα καλωσύνην, μ Πνεμα γιον, μ γάπη χωρς πόκρισιν, μ τ κήρυγμα τς ληθείας κα μ δύναμιν Θεο, μ τ πλα τς δικαιοσύνης, τ πιθετικ κα μυντικά…)

 

Ο Απόστολος Παύλος μέσα από τα παθήματά του συμβουλεύει ποιο είναι το γνήσιο φρόνημα των χριστιανών, για να μην δυσφημίζεται η διδασκαλία του Χριστού. Οι διάκονοι του Θεού οφείλουν να υπομείνουν οποιαδήποτε θλίψη και εναντίωση στο θείο έργο, μιμούμενοι τον ίδιο τον Χριστό και ενισχυόμενοι από τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος. Γι’αυτό η ζωή του χριστιανού είναι σταυρική.

 

Η πίστη του δοκιμάζεται καθημερινά μέσα από τις πράξεις και τη στάση ζωής που λαμβάνει έναντι των προβλημάτων και των ανθρωπίνων συμπεριφορών. Καλείται να υπομείνει αντίξοες και παράδοξες καταστάσεις, με πίστη, μακροθυμία, καλωσύνη και συγχωρητικότητα. Η κάθε επιλογή του κρίνεται ως προς την γνησιότητα της εφαρμογής του Θελήματος του Θεού. Οφείλει να έχει επακριβώς συνέπεια θεωρίας και πράξεως, λόγων και έργων. Διότι σύμφωνα με το απόφθεγμα των Αγίων Πατέρων « πρξις στί θεωρίας πίβασις».

 

Η ζωή παρουσιάζει πολλές δυσκολίες και απρόβλεπτες εκπλήξεις. Ο πόλεμος εναντίον του Θεού είναι πολύ μεγάλος και η στάση του χριστιανού καθίσταται μία ομολογία και μαρτυρία Χριστού. Οφείλει να μεταλλάσσει την κακία σε αγαθότητα. Να αγιάζεται συνεχώς με την καρτερική υπομονή και την αγάπη, με την νηστεία, την αγρυπνία και την παρατεταμένη προσευχή για την λήψη της άνωθεν βοήθειας. Με τη ζωή του να δοξάζει τον Θεό και στην σκληροκαρδία του κόσμου να μην οδηγείται στην έπαρση, αλλά να διατηρεί ταπεινό το φρόνημα και πνεύμα μετανοίας. Ο πιστός αγωνιστής επιζητεί τη θεία βοήθεια, απ’ όπου αντλεί τα απαιτούμενα εφόδια ώστε στις δυσκολίες να αφήνει την ζωή του στα χέρια του Κυρίου, με την πεποίθηση ότι « σωτηρία τν δικαίων παρά Κυρίου, κα περασπιστής ατν στιν ν καιρ θλίψεως» (Ψαλμ. 36, 39)

 

Ο άνθρωπος του Θεού οφείλει διαρκώς να αγωνίζεται τον αγιοπνευματικόν αγώνα για την απόκτηση του «καθ’ομοίωσιν», για να ελκύει την χάρη του Θεού και να καταξιωθεί της Βασιλείας Του.

 


 

 

κ τς ερς Μονς