Καθοριστικός παράγων στη ζωή του ανθρώπου αποτελεί η πίστη στη δύναμη του Υψίστου Θεού, για τον αγιασμό του ιδίου του ανθρώπου και όλων των έργων του. Έτσι καθορίζεται η παρουσία του ταπεινού ανθρώπου μέσα στο άπειρο της Παντοδυναμίας του Θεού. Ο Θεός Δημιουργός και Πατέρας είναι όλος Αγάπη. Χωρίς Αυτόν δεν επιτυγχάνεται τίποτε. Διότι «χωρὶς δὲ πίστεως ἀδύνατον εὐαρεστῆσαι τῷ Θεῶ». (Ἑβρ. ια΄,6). Η πίστη που ευαρεστεί τον Θεό είναι η πίστη που προτείνει το ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού, με το κυρίαρχο μήνυμα: «τόσον ἠγάπησεν ὁ Θεός τὸν κόσμον, ὥστε ἔδωκε τὸν Υἱόν αὐτοῦ τὸν μονογενή, διά νά μή ἀπολεσθῆ πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτόν, ἀλλά νὰ ἔχη ζωήν αἰώνιον». (Ἰωάν. γ΄16)
Η Εκκλησία του Χριστού είναι το ιερό καθίδρυμα που έχει ιερή αποστολή να δείχνει στον άνθρωπο τον προορισμό του, την εν Χριστώ ζωή και την προοπτική του ουρανού για την αιώνια μακαριότητά του. Κηρύττει στον κόσμο την σωτηρία διά του Ιησού Χριστού και καλεί όλους να έλθουν σε κοινωνία με τον αληθινό Θεό και με τους συνανθρώπους τους. Προβάλλει τον Θεάνθρωπο Χριστό ως το ιδανικό στήριγμα, αφού είναι η αρχή και το τέλος και αποκαλύπτεται μέσα στην Εκκλησία με τη ζωή των Μυστηρίων της. Το ιερό Ευαγγέλιο είναι ο λόγος του Θεού και η αλήθειά Του και εξαγγέλλει το χαρμόσυνο μήνυμα της σωτηρίας των ανθρώπων. Είναι η αποκάλυψη του ίδιου του Θεού ο οποίος ειρηνεύει, μεταμορφώνει και εξευγενίζει τον άνθρωπο. Ο πιστός που πιστεύει και ζει σε αληθινή κοινωνία με τον Θεό, αισθάνεται την παρουσία του Αγίου Πνεύματος στην ψυχή του. Επομένως ο άνθρωπος δεν μπορεί να σωθεί μόνος του. Η πίστη στο Θεό Πατέρα, η γνώση της θείας διδασκαλίας του Ενανθρωπήσαντος Χριστού και η έμπρακτη εφαρμογή της με την βοήθεια της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος, σώζει τον άνθρωπο.
Υπάρχει στον άνθρωπο ενδόμυχα η τάση και η δυνατότητα να κινηθεί προς τον Θεό εάν το επιθυμεί βαθιά, έρχεται η στιγμή της Χάριτος, επικαλείται τη βοήθειά Του, βιώνει την αληθινή πίστη και παραδίδεται στον Χριστό χωρίς φόβο. Τότε γεύεται τα αγαθά Του που είναι η χαρά, η ειρήνη, η αγάπη, όλα τα δώρα του Αγίου Πνεύματος. Η φιλανθρωπία του Θεού είναι ασύλληπτη, ο ίδιος μας διαβεβαίωσε: «Αἰτεῖτε καὶ δοθήσεται ὑμῖν· ζητεῖτε καὶ εὑρήσετε· κρούετε καὶ ἀνοιγήσεται ὑμῖν. πᾶς γὰρ ὁ αἰτῶν λαμβάνει καὶ ὁ ζητῶν εὑρίσκει καὶ τῷ κρούοντι ἀνοιγήσεται». (Ματθ. ζ' 7-8) Ο Θεός, ως Πατέρας, ποτέ δεν θα μας αρνηθεί κάτι που θα Του ζητήσουμε και είναι προς ωφέλεια. Όποιος θέλει, Τον ακολουθεί και βιώνει αυτήν την προσωπική σχέση.
Σε αντίθετη περίπτωση, όποιος δεν Τον ακολουθεί, αφήνεται στην ικανοποίηση της φιλαυτίας του και της προστασίας του εγώ. Δεν τολμά ελεύθερα να αφεθεί και να παραδοθεί στον Χριστό, καθώς διαισθάνεται ότι πρέπει να αφήσει τις δικές του επιλογές και συνήθειες. Ο Χριστός όμως ζητεί την απάρνηση του εαυτού μας: «Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι». (Ματθ. ις' 24)
Ο κόσμος σήμερα ταλαντεύεται μέσα στο κύμα της αθεϊας, της απιστίας και της απελπισίας και δεν αναζητεί την αλήθεια του Χριστού. Δεν αντιστέκεται στο υλιστικό και απατηλό πνεύμα της σύγχρονης εποχής, που μας προτείνει υλικά στηρίγματα, τα οποία δεν ικανοποιούν την ψυχή μας. Έτσι εισπράττει το αποτέλεσμα των επιλογών του. Εστιάζει στα δευτερεύοντα και δεν ικανοποιεί την ανάγκη της ψυχής για την πνευματική ενατένιση των προβλημάτων, τα οποία αποσοβούνται μόνο με την ουράνια συνδρομή, μέσω της Εκκλησίας του Χριστού.
Εμείς ως Έλληνες χριστιανοί γνωρίζουμε ότι μόνον η Εκκλησία μπορεί να μας στηρίξει στα δύσκολα, να μας βοηθήσει στην αντιμετώπιση των προβλημάτων που μας ταλανίζουν καθημερινά, να μας δώσει λύσεις σε όλα τα αδιέξοδα. Με την βοήθεια του Χριστού ανανεώνονται οι ψυχικές δυνάμεις και ενισχύεται η ελπίδα, η πίστη, η προσευχή, η καρτερική υπομονή. Με την πίστη, την ελπίδα, την αγάπη, που είναι οι κορυφαίες αρετές της εν Χριστώ ζωής, ενδυναμώνεται η ψυχή, ιδιαίτερα όταν αναβαπτίζεται ο άνθρωπος με τη Θεία Λειτουργία και Θεία Κοινωνία. Η ένωση με τον Χριστό λυτρώνει την ψυχή κι ελευθερώνεται από όλα τα εμπόδια, τα πάθη και τις αμαρτίες. Τότε δεν φοβάται τίποτε. Αν τη ζωή μας ολόκληρη την παραδώσουμε στον Χριστό, δεν φοβόμαστε ό,τι κι αν συμβεί γύρω μας. Ο Χριστός είναι η ειρήνη, η ζωή, το φως! Μοναδική ελπίδα μας είναι η Πίστη στον Χριστό. Διότι «αὕτη ἐστὶν ἡ νίκη ἡ νικήσασα τὸν κόσμον, ἡ πίστις ἡμῶν» (Α’ Ἰω. 5, 4).
Είμαστε ένας λαός που θρησκεύει, διατηρεί την Ορθόδοξη Πίστη και τις Ελληνορθόδοξες Παραδόσεις ανόθευτες. Αυτό φαίνεται σε όλες τις εκδηλώσεις του βίου μας. Τελευταίες έρευνες έδειξαν ότι όσον αφορά στην προσευχή, το 73% των Ελλήνων απάντησε ότι παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή μας, όπως και ο Θεός, το 82% των Ελλήνων. Αποτελεί λοιπόν για μας σήμερα χρέος και ευθύνη να δεχθούμε την κρίση αυτή που διερχόμαστε, την πανδημία του κορωνοϊού, ως παραχώρηση Θεού και ως πνευματική ευκαιρία μετανοίας και επιστροφής στον Χριστό και στην Εκκλησία Του. Είναι γεγονός ότι απομακρυνθήκαμε από τις πατροπαράδοτες αρχές μας, βρεθήκαμε μακριά από τις ρίζες μας, παρασυρθήκαμε από υλιστικές θεωρίες. Παραθεωρήσαμε τα πατροπαράδοτα ιδανικά "Πατρίδα – Θρησκεία - Οικογένεια" που υπηρέτησαν οι πρόγονοί μας και αγωνίστηκαν με αιματηρές θυσίες να τα διατηρήσουν και να μας τα παραδώσουν αναλλοίωτα. Ωστόσο το τρίπτυχο αυτό είναι η εθνική, η θρησκευτική και κοινωνική παράδοση των Ελλήνων, που μεταδόθηκε από γενιά σε γενιά και κράτησε ζωντανό τον Ελληνισμό. Η Πατρίδα μας ήταν ανέκαθεν πιστή στα θεία κι εμείς φίλοι των Αγίων μας. Είναι καιρός να συναισθανθούμε όλα όσα είχαμε και χάσαμε. Αν επανέλθουμε με μετάνοια και προσευχή, επικαλούμενοι τη θεία Βοήθεια και της Παναγίας Σκέπης, θα αξιωθούμε να υπερπηδήσουμε όλα τα εμπόδια και θα εξέλθουμε αλώβητοι από την παρούσα επικείμενη συμφορά.
Διανύοντας το έτος της Επετείου της Εθνικής Παλιγγενεσίας και της συμπλήρωσης των 200 ετών από την Εθνεγερσία του 1821, ας αναβαπτισθούμε στη ζωντανή Ιστορία του Γένους μας, την ιστορία έμπονων αγώνων και θυσιών υπέρ Πίστεως και Πατρίδος, πιστότητας στα πατροπαράδοτα Ιδανικά. Η Ορθόδοξη Εκκλησία σε κάθε Θεία Λειτουργία μνημονεύει «τῶν ὑπέρ Πίστεως καί Πατρίδος εὐσεβῶς ἀγωνισαμένων καί εὐκλεῶς πεσόντων», διότι Ορθοδοξία και Ελληνισμός είναι έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες στην Ελληνική Ιστορία.
Πιστεύουμε ότι και σήμερα ο αγώνας μας είναι υπέρ Πίστεως και Πατρίδος και όπως έλεγαν οι αγωνιστές του 1821: «γιά τοῦ Χριστοῦ τήν Πίστη τήν ἁγία καί τῆς Πατρίδος τήν έλευθερία!». Αυτή η πνευματική ελευθερία είναι και σήμερα αναγκαία προϋπόθεση της εθνικής μας ανεξαρτησίας!
Ευχόμαστε η επέτειος της Εθνικής Παλιγγενεσίας να μας φωτίσει να επισημάνουμε τα χαρακτηριστικά του ευσεβούς Γένους των Ελλήνων, για να εννοήσουμε τη σημασία και τη συνέχεια της αυτοσυνειδησίας του Νέου Ελληνισμού. Ατενίζοντας και βιώνοντας το όραμα του Ελληνισμού, καλούμαστε να διαφυλάξουμε την ιδιοπροσωπία του Γένους μας, παρά τη ραγδαία διάδοση των προκλήσεων της παγκοσμιοποίησης.
Η Ηγουμένη της Ιεράς Μονής Παναγίας Κατερινούς
Μαριάμ Μοναχή
