Ευχή εις τον Άγιο Μεγαλομάρτυρα Φανούριο

 σιδώρας Μοναχς

 

 


 

Δέσποτα Κύριε ησο Χριστ Θες μν, το φωτς ποιητς κα χορηγς, πηγ τς σοφίας κα τς γνώσεως, παντός τε γαθο ατιος· τ τς χρηστότητος πλήρωμα κα τς εσπλαγχνίας νεξιχνίαστον πέλαγος· ποιν ξαίσια κα νεργν θαυμαστ ν τος γίοις Σου, δι᾿ ν δοξάζηται τ νομά Σου τ μεγαλοπρεπς κα πανάγιον· φανερν μν δος σωτηρίας, δι τς πιγνώσεως τν γίων ντολν Σου, γαθ, κα καταυγάζων τς ψυχς μν τ λαρ φωτί Σου κα νεσπέρ· θαυμαστν τν χάριν Σου δι πάντων τν γίων Σου, τν κλεκτν κα πιστν ταύτης οκονόμων, παντ τ πικαλουμέν ατος, ν λ καρδί· δι τς παντουργικς Σου δυνάμεως νεργν τεράστια μν κα παράδοξα, ν οκ στν ριθμός· δι το γίου Σου Μεγαλομάρτυρος Φανουρίου το Νεοφανούς, ποκαλύπτων τ κεκρυμένα μν κα φανερν ατ ν τάχει· διδάσκων μς τ ατεν πιστς ν ταπεινώσει, να πλουσίως δώς, ς φύσει εσπλαγχνος κα πολυέλεος· θέλων δ πάντας σωθναι κα ες πίγνωσιν ληθείας λθεν· επν τι γώ εμ δς κα λήθεια κα ζωή.

 

Ατς κα νν, Πανάγαθε Βασιλε κα Κύριε τν πάντων, π το γίου Σου τούτου Μεγαλομάρτυρος Φανουρίου το θαυματουργο δυσωπούμενος, πιδε φ᾿ μς τος ελαβς ατν τιμντας κα πρέσβυν ατν πρς Σ δυνατν προβαλλομένους· κα δς μν τν φωτισμν τς χάριτός Σου· ξίωσον μς πορεύεσθαι ν τ τρίβ τν ντολν Σου, το πιγνναι τ θέλημά Σου τ γαθν κα τέλειον· φανέρωσον μν δος σωτηρίας· πόδειξον μν τρόπους μετανοίας, να ν τούτοις εαρεστήσωμέν Σοι, τ τν ψυχν μν συμφέρον ργαζόμενοι· ποκάλυψον μν τος θησαυρος τς γνώσεώς Σου, να τούτους ζητοντες, Σοί προσπίπτωμεν ν πίστει, τ ενά πηγ τς ζως μν· δίδαξον μς τν Σν λήθειαν, τν δ καρδίαν μν ποίησον σκήνωμα φωτεινν το Πνεύματός Σου το γίου κα δοχεον καθαρν τς χάριτός Σου· να σν πσι τος π᾿ αώνων γίοις Σου Σ δοξολογμεν, Φωτοδότα Κύριε, τν ν ατος νδοξαζόμενον κα Σο τν τιμν κα τν προσκυνήσιν ναπέμπωμεν, σν τ νάρχ Σου Πατρ κα τ Παναγί κα γαθ κα ζωοποι Σου Πνεύματι, πάντοτε, νν κα ε κα ες τος αἰῶνας τν αώνων.  μήν.

 


 

 

κ τς ερς Μονς