Η Παναγία εγγυήτρια της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας

 Από τον βίο της οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας

 


 

 

     «Όταν έφτασε η μέρα της Αγίας Ύψωσης του Σταυρού πήγα κι εγώ, κι όταν ήλθε η ώρα της Θείας Ύψωσης… ενώ όλοι οι άλλοι έμπαιναν ανενόχλητα, εμένα κάποια Θεία δύναμη με εμπόδιζε, που δεν μου επέτρεπε να μπω. Όταν συνήλθα, αντιλήφθηκα την αιτία, που με εμπόδιζε να δω το ζωοποιό ξύλο. Γιατί άγγιζε τα μάτια της ψυχής μου ο σωτήριος λόγος, που μου υπέδειξε ότι ο βόρβορος των έργων μου ήταν η αιτία να κλείσει σε μένα η είσοδος της Εκκλησίας».

 

«Άρχισα τότε να κλαίω, να οδύρομαι και να κτυπώ το στήθος μου, βγάζοντας στεναγμούς από τα βάθη της καρδιάς μου. Ενώ έκλαια, είδα πάνω από τον τόπο που στεκόμουνα, την εικόνα της Παναγίας Θεοτόκου και είπα σ’ αυτήν:

 

      Παρθένα Δέσποινα, γνωρίζω ότι δεν είμαι άξια να βλέπω την αγία εικόνα Σένα της Αειπάρθενης, Σένα της Αγνής.. εξ αιτίας των πολλών μου αμαρτιών, αλλά είναι δίκαιο να με μισείς και ν’ αποστρέφεσαι την άσωτη. Επειδή όμως, καθώς άκουσα γι’ αυτό το λόγο, ο Θεός που Τον γέννησες, έγινε άνθρωπος για να καλέσει σε μετάνοια τους αμαρτωλούς, βοήθα με, που είμαι μόνη και δεν έχω κανένα να μου συμπαρασταθεί. Διάταξε να επιτραπεί και σε με η είσοδος στην Εκκλησία, για να δω το άγιο Ξύλο, πάνω στο οποίο έδωσε το αίμα του ο Γιός σου για τη δική μου σωτηρία. Διάταξε, ν’ ανοίξει και για με η πόρτα της Θείας προσκύνησης του Σταυρού και βάζω στο Γιό σου, σαν εγγυήτρια αξιόχρεη, Σένα. Γιατί πλέον δεν πρόκειται να λερώσω το σώμα μου μ’ οποιαδήποτε αισχρή πράξη, αλλά όταν δω το ξύλο του Σταυρού του Γιού σου, θ’ αποστραφώ αμέσως τον κόσμο και όλα τα κοσμικά και όταν βγω από την εκκλησία θα πάω όπου Εσύ, σαν εγγυήτρια της σωτηρίας μου, θα με οδηγήσεις».

 


 

 

     «Όταν είπα αυτά, η πίστη μου θερμάνθηκε και πήρα θάρρος από την ευσπλαχνία της Θεοτόκου. Αφού έφυγα από το μέρος εκείνο, όπου προσευχήθηκα, αναμίχθηκα μ’ εκείνους που έμπαιναν στην Εκκλησία και κανένας πια δεν υπήρχε που να με σπρώχνει. Πλησίασα την πόρτα, χωρίς κανένα εμπόδιο, οπότε με έπιασε φρίκη και έκσταση και όλο το σώμα μου έτρεμε. Όταν έφτασα στην πόρτα που ως τότε ήταν κλεισμένη για μένα, κάθε δύναμη, που προηγουμένως εμπόδιζε την είσοδό μου, τότε εξαφανίστηκε. Έτσι μπήκα χωρίς κόπο, στα Άγια των Αγίων και αξιώθηκα να δω το ζωοποιό Σταυρό και τα μυστήρια του Θεού, ο Οποίος ήταν έτοιμος να δεχτεί την μετάνοιά μου. Αφού λοιπόν έπεσα κάτω και προσκύνησα το άγιο εκείνο έδαφος, βγήκα έξω κι’ έτρεξα στην εγγυήτριά μου. Όταν έφτασα στον τόπο εκείνο που υπογράφτηκε το χειρόγραφο της εγγύησης, γονάτισα μπροστά, στην εικόνα της Αειπάρθενης και της είπα αυτά τα λόγια:

 

«Εσύ μεν, ω φιλάγαθε Δέσποινα, μου έδειξες τη φιλανθρωπία Σου, Εσύ δεν περιφρόνησες την δέηση της ανάξιας δούλης σου… Ας είναι δοξασμένος ο Θεός, ο οποίος δέχεται με τη μεσιτεία Σου τη μετάνοια των αμαρτωλών. Οδήγησέ με όπου θέλεις, γίνε δάσκαλος της σωτηρίας μου καθοδηγώντας με στο δρόμο της μετάνοιας». Τότε ακούστηκε μια φωνή από μακριά που φώναζε: «Εάν περάσεις τον Ιορδάνη, θα βρεις καλή ανάπαυση». Εγώ τότε άκουσα αυτή τη φωνή πίστεψα ότι σε μένα απευθυνόταν και με δάκρυα στα μάτια φώναξα: «Δέσποινα, Δέσποινα, μην με εγκαταλείπεις». Όταν φώναξα αυτά, βγήκα από την αυλή της Εκκλησίας και άρχισα αμέσως να περπατώ.

 

     «Ενώ έβγαινα με είδε κάποιος και μου έδωσε τρία νομίσματα, με τα οποία αγόρασα τρία ψωμιά. Αφού ζήτησα και πήρα πληροφορίες, βγήκα από την πύλη της πόλης, που έβγαζε στον Ιορδάνη ποταμό και άρχισα με κλάματα την οδοιπορία. Γύρω στη δύση του ήλιου έφτασα στο ναό του Ιωάννη του Βαπτιστή, που βρίσκεται κοντά στον Ιορδάνη και αφού προσκύνησα πρώτα, πήγα ύστερα στον ποταμό, όπου έβρεξα τα χέρια και το πρόσωπό μου, και ακολούθως μετάλαβα των αχράντων και ζωοποιών Μυστηρίων. Αφού δε έφαγα μισό ψωμί, ήπια νερό από τον Ιορδάνη και κοιμήθηκα στο έδαφος».

 

«Την άλλη μέρα βρήκα μικρό πλοίο, που με πέρασε στο απέναντι μέρος, όπου ζήτησα πάλι την Οδηγό μου, για να με οδηγήσει όπου αυτή θα έκρινε ωφέλιμο. Έτσι ήλθα σ’ αυτή την έρημο και από τότε μέχρι σήμερα παραμένω εδώ, προσδεχόμενη το Θεό, ο Οποίος διασώζει όλους εκείνους που επιστρέφουν σ’ Αυτόν». 

 

Από τον βίο της οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας, Ορθόδοξον Ίδρυμα

 «Απόστολος Βαρνάβας»

 


 

 

Ας μιμηθούμε κι εμείς την οσία Μαρία την Αιγυπτία στην αληθινή μετάνοια, με τη συναίσθηση ότι είμαστε αμαρτωλοί, αποδεχόμαστε τα λάθη μας, καταφεύγουμε στην ησυχία της αυτογνωσίας και στην Ιερά Εξομολόγηση και αγωνιζόμαστε πνευματικά με γνήσια προσωπική σχέση και κοινωνία με τον Θεό και με τους ανθρώπους. Έτσι θα συμπορευθούμε με τον Χριστό, σηκώνοντας τον σταυρό του μαρτυρίου, για να οδηγηθούμε και στο θρίαμβο της Αναστάσεως.

 


 

 

 

πολυτκιον. χος πλ. α’. Τν συνάναρχον Λόγον.

Φωτισθεσα νθέως Σταυρο τ χάριτι, τς μετανοίας δείχθης φωτοφανής λαμπηδών, τν παθν τν σκοτασμν λιποσα πάνσεμνε, θεν ς γγελος Θεο, Ζωσιμ τ ερ, ράθης ν τ ρήμω, Μαρία «σιε Μτερ» μεθ' ο δυσώπει πρ πάντων μν.

 


 

 

κ τς ερς Μονς