Σε ευχαριστώ, Δέσποινα Θεοτόκε, και Σε υμνώ και Σε δοξάζω, διότι με ενίσχυσες για να φθάσω στο τέλος της μέρας και στην αρχή της νύχτας, κατά την οποία παρακαλώ τη δική Σου ευπρόσδεκτη μεσιτεία.
Δος μου συγχώρηση, Πάναγνη, για την αμέλεια και την οκνηρία που με εξουσίασε σ’ αυτή ως τώρα, και με τις ικεσίες Σου γέμισέ με από προθυμία, ώστε να αφοσιώνομαι διαρκώς στους θείους ύμνους Σου, και στους ύμνους του Φιλάνθρωπου Υιού και Θεού Σου, για τις ποικίλες αρρώστιες από τις οποίες σώθηκα και σώζομαι ο ταλαίπωρος, και για τις συμφορές και τις θλίψεις και τους ψυχικούς συνάμα και σωματικούς κινδύνους.
Πέφτω μάλιστα και γονατίζω σ’ Εσένα, και κράζω θερμά, απευθύνοντας ωδή ευχαριστίας εγώ ο δούλος Σου, που με ελέησες, Υπερευλογημένη, χάρη στο αμέτρητο έλεος και τη συμπάθειά Σου, επειδή είσαι Μητέρα του φιλάνθρωπου Θεού.
Χαίρε, Πάναγνη Κεχαριτωμένη· χαίρε, άχραντη Παρθενομήτωρ Κόρη.
Χαίρε, Παρθένε, η δόξα των ανθρώπων· Χαίρε, η εκπλήρωση όλων των Προφητών.
Χαίρε, το στήριγμα εκείνων που είναι σκυμμένοι κάτω στη γη· Χαίρε, το φως εκείνων που βρίσκονται μέσα στο σκότος.
Χαίρε, η ανακαίνιση εκείνων που πάλιωσαν· Χαίρε, η εξιλέωση και λύτρωση εκείνων που αμαρτάνουν.
Χαίρε, ο οδηγός και το φως των πλανωμένων· Χαίρε, το λιμάνι και η προστασία εκείνων που ταξιδεύουν στη θάλασσα.
Χαίρε, ο Προστάτης και το τείχος στις δυσκολίες· Χαίρε, η βέβαιη σωτηρία των πιστών.
Χαίρε, δώρο καινούριο και θείο· Χαίρε, Κυρία όλων των ανθρώπων.
Χαίρε, η χαρά και η δόξα των Αγγέλων· Χαίρε, η ανώτερη από όλα τα δημιουργήματα.
Χαίρε, καύχημα Πατριαρχών και Αθλοφόρων· Χαίρε, το τείχος εκείνων που σε προσκαλούν.
Χαίρε, αμυντήριο και ισχυρή προστασία· Χαίρε, Παναμώμητη, θείε θρόνε του Θεού.
Χαίρε, τιμιότερη από τα άϋλα πνεύματα· Χαίρε, λύτρωση των αμαρτιών μου.
Χαίρε, Κυρία του γένους του Αδάμ· Χαίρε, μάχαιρα των πονηρών δαιμόνων.
Χαίρε, χορηγέ των αμέτρητων αγαθών· Χαίρε, δωρεά της άπειρης σοφίας.
Χαίρε, παρηγοριά εκείνων που βρίσκονται σε κινδύνους· Χαίρε, πλούσια βοήθεια των φτωχών.
Χαίρε, η πρόξενος όλων των ωραιοτήτων της ζωής· Χαίρε, η πρόξενος όλων των αγαθών.
Χαίρε, εσύ που είσαι Μητέρα του Θεού και δούλη· χαίρε, Παντευλόγητη, στους αιώνες των αιώνων.
ΠΗΓΗ: Οσίου Εφραίμ του Σύρου Έργα, τ. ΣΤ’, “Προσευχές”. Εκδόσεις «Το Περιβόλι της Παναγίας», Θεσσαλονίκη 1998, σελ. 373.
Ωδὴ α’ Ἦχος δ’ Ὁ Εἱρμὸς
Ἀνοίξω τὸ στόμα μου, καὶ πληρωθήσεται πνεύματος, καὶ λόγον ἐρεύξομαι, τῇ βασιλίδι Μητρί, καὶ ὀφθήσομαι, φαιδρῶς πανηγυρίζων, καὶ ᾄσω γηθόμενος, ταύτης τὰ θαύματα.
Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς.
Χριστοῦ βίβλον ἔμψυχον, ἐσφραγισμένην σε Πνεύματι, ὁ μέγας Ἀρχάγγελος, Ἁγνὴ θεώμενος, ἐπεφώνει σοι, Χαῖρε χαρᾶς δοχεῖον, δι’ ἧς τῆς Προμήτορος ἀρὰ λυθήσεται.
Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς.
Ἀδὰμ ἐπανόρθωσις, χαῖρε Παρθένε Θεόνυμφε, τοῦ ᾅδου ἡ νέκρωσις, χαῖρε πανάμωμε, τὸ παλάτιον, τοῦ μόνου Βασιλέως. χαῖρε θρόνε πύρινε, τοῦ Παντοκράτορος,
Δόξα Πατρὶ… Ῥόδον τὸ ἀμάραντον, χαῖρε ἡ μόνη βλαστήσασα, τὸ μῆλον τὸ εὔοσμον, χαῖρε ἡ τέξασα, τὸ ὀσφράδιον, τοῦ πάντων Βασιλέως, χαῖρε ἀπειρόγαμε, κόσμου διάσωσμα.
Καὶ νῦν… Ἁγνείας θησαύρισμα, χαῖρε δι’ ἧς ἐκ τοῦ πτώματος, ἡμῶν ἐξανέστημεν, χαῖρε ἡδύπνοον, κρίνον Δέσποινα, πιστοὺς εὐωδιάζον, θυμίαμα εὔοσμον, μύρον πολύτιμον.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς