25η Μαρτίου – Διπλή εορτή Ηλία Μηνιάτη, Επσκόπου Κερνίτζης και Καλαβρύτων

      Είναι η ημέρα του Ευαγγελισμού της σωτηρίας της Οικουμένης και της Αναστάσεως του ξεπεσμένου ανθρώπου και παράλληλα είναι η ημέρα του Ευαγγελισμού της ελευθερίας του σκλαβωμένου Γένους των Ελλήνων.

 


 

 Είναι το χαρμόσυνο μήνυμα του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου, (όπως χαρμόσυνο είναι το μήνυμα της Αναστάσεως του Σωτήρα μας Ιησού Χριστού) αλλά και της Επαναστάσεως του 1821.

 

Για το "Χαίρε" ο διδάχος του Γένους Ηλίας Μηνιάτης ανέπεμψε δέηση προς την Αειπάρθενο Μητέρα του Σωτήρα μας σε κήρυγμά του, στη Βενετία, στις 25 Μαρτίου του 1688, λέγοντας μεταξύ άλλων:

 

«Λοιπόν εύσπλαγχνε Μαριάμ, παρακαλούμεν σε διά το "Χαίρε" εκείνο, οπού μας επροξένησε την χαράν. Διά τον αγγελικόν εκείνον Ευαγγελισμόν, οπού εστάθη της σωτηρίας μας το προοίμιον · Χάρισε του Γένους μας την προτέραν τιμήν. Ασήκωσέ το από την κοπρίαν της δουλείας εις τον θρόνον του βασιλικού αξιώματος, από τα δεσμά εις το σκήπτρον, από την αιχμαλωσίαν εις το βασίλειον. Καί αν ετούταις η φωναίς δεν σε παρακινούσι εις σπλάγχνος, ας σε παρακινήσωσιν ετούτα τα πικρά δάκρυα, οπού μας πέφτουσιν από τα μάτια. Αλλ' ανίσως και ετούτα δεν φθάνουσιν, ας σε παρακινήσωσιν αι φωναί, και η παρακάλεσες των Αγίων σου, οπού ακαταπαύστως φωνάζουσιν από όλα τα μέρη της τρισαθλίου Ελλάδος. Φωνάζει ο Ανδρέας από την Κρήτην. Φωνάζει ο Σπυρίδων από την Κύπρον. Φωνάζει ο Ιγνάτιος από την Αντιόχειαν. Φωνάζει ο Διονύσιος από τας Αθήνας. Φωνάζει ο Πολύκαρπος από την Σμύρνην. Φωνάζει η Αικατερίνη από την Αλεξάνδρειαν. Φωνάζει ο Χρυσόστομος από την Βασιλεύουσαν Πόλιν. Και δείχνοντάς σου την σκληροτάτην τυραννίδα των αθέων Αγαρηνών, ελπίζουσιν από την άκραν σου ευσπλαγχνίαν του Ελληνικού  Γένους την απολύτρωσιν".

 

Η Υπεραγία Θεοτόκος εισήκουσε τις δεήσεις των αγίων Μαρτύρων και Νεομαρτύρων του Γένους και το απελευθέρωσε.

 

Και τώρα, αυτό το Γένος μας βρίσκεται μπροστά στη νέα πρόκληση της Ιστορίας του, δηλονότι στην πορεία που ξεκίνησε εντός της Ενωμένης Ευρώπης.

 

Επί αιώνες, οι πρόγονοί μας μέσα από χιλιάδες δυσκολίες, ταλαιπωρίες, βασανιστήρια, μαρτύρια μίας βάρβαρης τυραννίας παρέδωσαν σε εμάς ένα Έθνος εύρωστο, που έχει διατηρήσει τη μνήμη του, τις ρίζες του, την πνευματικότητά του. Τώρα εμείς έχουμε όσο ποτέ άλλοτε ανάγκη να σφικταγκαλιάσουμε τον Κύριό μας και να ζητήσουμε την προστασία της Μητέρας του Παναγίας.

 

Τώρα οφείλουμε να ακούσουμε το λόγο του ήρωα του Αγώνα του 1821 Στρατηγού Γιάννη Μακρυγιάννη, που έγραψε στα Απομνημονεύματά του:

 

 «Το λοιπόν αν θέλωμε το λίγο να γένη μεγάλο, πρέπει να λατρεύωμεν τον Θεόν, ν' αγαπάμε πατρίδα «νάχωμεν αρετή· τα παιδιά μας να τα μαθαίνωμε γράμματα».

 

Τώρα πρέπει να αρθούμε στο ύψος των περιστάσεων και μαζί με τον εαυτό μας να περισώσουμε το νόημα του 1821 και το χαροποιό Μήνυμα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και της Αναστάσεως του Γένους!

 


 

 

Κοντκιον. χος πλ. δ’ Ατμελον.

Τ περμχ στρατηγ τ νικητρια, ς λυτρωθεσα τν δεινν, εχαριστρια, ναγρφω σοι Πλις σου, Θεοτκε, λλ’ ς χουσα τ κρτος προσμχητον, κ παντοων με κινδνων λευθρωσον να κρζω σοι, Χαρε, Νμφη νμφευτε.

 


 


 

 

κ τς ερς Μονς