«..Δεῦτε, οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου·»
«Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾽ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε»
«..Πορεύεσθε ἀπ᾽ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ·»
«Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾽ ὅσον οὐκ ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἐλαχίστων, οὐδὲ ἐμοὶ ἐποιήσατε».
Η φοβερή Κρίση! Ο Κριτής έρχεται περιστοιχισμένος από το άπειρο πλήθος των Ασωμάτων Δυνάμεων. Οι σάλπιγγες ηχούν σε κάθε γωνιά της γης και ανιστούν τους νεκρούς. Τα πλήθη των αναστημένων ανθρώπων συρρέουν στον προκαθορισμένο τόπο, ενώπιον του θρόνου του Κριτού, έχοντας κάποιο προαίσθημα της ετυμηγορίας που θα αφήσει στ’ αυτιά τους. Και ο διαχωρισμός στους εξ αριστερών και εκ δεξιών γίνεται από μόνος του.
Όλα έχουν τελειώσει! Βαθειά σιγή επικρατεί. Το επόμενο λεπτό, ακούγεται η τελική ετυμηγορία: Σε κάποιους Δεύτε, οι ευλογημένοι του Πατρός μου, σε κάποιους άλλους Πορεύεσθε απ’ εμού… «Ελέησέ μας, Κύριε, ελέησέ μας. Ας έρθει το έλεός Σου και σ’ εμάς», θα πουν τότε οι τελευταίοι, αλλά είναι πολύ αργά για να ικετεύσουν.
Τώρα είναι η στιγμή που θα μπούμε στον κόπο να ξεπλένουμε ό,τι αμαυρώνει τη φύση μας. Την ώρα της Κρίσεως, μπορεί να είμαστε έτοιμοι να χύσουμε ποταμούς δάκρυα για να καθαρίσουμε την ψυχή μας, αλλά τότε δεν θα ωφελεί.
Ας κλάψουμε τώρα, αν όχι με ποταμούς δακρύων, τουλάχιστον μ’ ένα ρυάκι‧ κι αν όχι μ’ ένα ρυάκι, έστω με μερικές σταγόνες. Αν πάλι ούτε τόσο λίγα δάκρυα δεν μας βρίσκονται, τουλάχιστον ας νιώσουμε συντριβή καρδιάς κι ας εξομολογηθούμε τις αμαρτίες μας ενώπιον του Κυρίου, παρακαλώντας Τον να μας συγχωρήσει και υποσχόμενοι να μην Τον προσβάλουμε άλλη φορά, παραβαίνοντας τις εντολές Του. Μετά, ας δείξουμε ζήλο για να τηρήσουμε πιστά την υπόσχεση.
Από το βιβλίο «Ψωμί για το Ταξίδι» Οδοιπορικό Μεγάλης Τεσσαρακοστής, Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος, Εκδόσεις Αρμός σελ. 35-36.
Ας δώσουμε την δέουσα προσοχή και σημασία στους φοβερούς λόγους της Τελικής Κρίσεως του Κυρίου, για να επιθυμήσουμε να ζήσουμε εδώ στη γη την κατά Χριστόν ζωή, μετέχοντας στο χώρο της Θείας παρουσίας, με έκδηλη την αγάπη μας στον πλησίον, που είναι εικόνα του Θεού. Τότε η εν Χριστώ ζωή μας θα έχει αιώνιο αντίκρισμα και μακαριότητα.
Ἐξαποστειλάριον τοῦ Τριῳδίου. Τοῖς Μαθηταῖς συνέλθωμεν.
Τὴν φοβερὰν τῆς κρίσεως, καὶ ἀῤῥήτου σου δόξης, ἡμέραν ἐνθυμούμενος, φρίττω, Κύριε ὅλως, καὶ τρέμων φόβῳ κραυγάζω· ἐπὶ γῆς ὅταν ἔλθης, κρῖναι, Χριστέ, τὰ σύμπαντα, ὁ Θεὸς μετὰ δόξης, τότε οἰκτρόν, ἀπὸ πάσης ῥῦσαί με τιμωρίας, ἐκ δεξιῶν σου, Δέσποτα, ἀξιώσας με στῆναι.
Ἕτερον. Γυναῖκες ἀκουτίσθητε.
Ἰδοὺ ἡμέρα ἔρχεται, Κυρίου παντοκράτορος, καὶ τὶς ὑποίσει τὸν φόβον, τῆς παρουσίας ἐκείνου, ἡμέρα γὰρ θυμοῦ ἐστι, καὶ κλίβανος καιόμενος, ἐν ᾗ Κριτὴς καθέζεται, καὶ κατ’ ἀξίαν ἑκάστῳ τῶν πράξεων ἀπονέμων.
Θεοτοκίον, ὅμοιον
Τὴν ὥραν τῆς ἐτάσεως, καὶ τῆς φρικτῆς ἐλεύσεως, τοῦ φιλανθρώπου Δεσπότου, κατανοῶν ὅλως τρέμω, καὶ σκυθρωπάζων κράζω σοι. Κριτά μου δικαιότατε, καὶ μόνε πολυέλεε, μετανοοῦντά με δέξαι, τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς