Ο ΧΑΡΙΤΙ ΘΕΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΟΣΜΑΣ ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ
Πρός τό Χριστεπώνυμον Πλήρωμα τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.
Σήμερα, Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας, ὡς γνήσια τέκνα τῆς μεγάλης μητέρας μας, τῆς ἁγίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐλᾶτε, ἀγαπητοὶ πατέρες καὶ ἀδελφοὶ, νὰ τὴν γνωρίσουμε καλύτερα, νὰ τὴν τιμήσουμε, νὰ τὴν εὐχαριστήσουμε, ἀλλὰ καὶ νὰ πανηγυρίσουμε γιὰ τὸν θρίαμβό της καὶ τὴν ἐπικράτησί της στὸν ἀμυντικὸ πνευματικὸ πόλεμο, ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν της.
Δοξάζουμε καὶ ὑμνοῦμε τὸν Τριαδικό μας Θεὸ γιατί μᾶς ἔκανε μέλη τῆς μόνης, ἐν τῷ κόσμῳ, ἀληθινῆς θεοπαραδότου Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἡ ἐν οὐρανοῖς θριαμβεύουσα καὶ ἡ ἐπὶ γῆς στρατευομένη Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ἀποτελοῦν τὴν μία, ἁγία καί ἀδιαίρετη Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μας.
Τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεώς μας, ὁμιλεῖ περὶ «μίας, ἁγίας, καθολικῆς καὶ ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας». Οἱ ἅγιοι καὶ θεοφόροι Πατέρες, ἐμμένουν στὴν ἔννοια τῆς μίας Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.
Ἡ Ἐκκλησία μας εἶναι μία, διότι ἔχει μία ὑπέρτατη ἀρχή, τὴν Ἁγία Τριάδα. Ἔχει μία ζωοποιοῦσα καὶ ἁγία ζῶσα ψυχή, τὸ Πανάγιο Πνεῦμα. Ἔχει μία κεφαλή, τὸν Θεάνθρωπο Κύριο Ἰησοῦ Χριστό (Κολασ. α’, 18). Νὰ ὁμολογήσουμε καὶ πάλι ὅτι αὐτὴ ἡ μία καὶ ἁγία Ἐκκλησία ἔχει καὶ κατέχει ἀκαινοτόμητη τὴν ἀποκαλυφθεῖσα θεία Ἀλήθεια, ἀνόθευτη καὶ ἀκεραία, ὅπως τὴν δίδαξε ὁ Κύριός μας καὶ ὅπως τὴν ἐκήρυξαν οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι.
Ἡ Ἁγία Γραφὴ ἔχει ὕψιστο κῦρος στὴν Ὀρθοδοξία. Σὲ αὐτὴν περιέχονται οἱ λόγοι τοῦ Τριαδικοῦ μας Θεοῦ, ὅπως τοὺς ἀπεκάλυψε τὸ Πανάγιο Πνεῦμα στοὺς ἁγίους Ἀποστόλους καὶ Εὐαγγελιστάς.
Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, μὲ τὴν βοήθεια τῆς ἀποστολικῆς καὶ τῆς, ἐν γένει, ἁγιοπατερικῆς Παραδόσεως, διεφύλαξε καὶ διαφυλάσσει ἀνόθευτο τὴν Πίστι τοῦ Χριστοῦ μας, χωρὶς ἀνθρώπινες παρεμβάσεις καὶ καινοτομίες.
Πάντοτε ἡ μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ ἡ λατρεία τῆς Ἐκκλησίας μας, γίνεται μέσα στὴν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία, κάτω ἀπὸ τὸ φῶς τῆς Ἀποστολικῆς καὶ Πατερικῆς θεοπνεύστου Παραδόσεως.
Ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος βεβαιώνει ὅτι, γιὰ νὰ ἑρμηνεύσουμε γνήσια καὶ αὐθεντικὰ τὴν Ἁγία Γραφή, ὀφείλουμε νὰ λάβουμε ὑπ’ ὄψιν τοὺς μακαρίους διδασκάλους τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ ὁποῖοι διασῴζουν τὴν ἱερὰ Παράδοσι καί, διὰ τῶν ὁποίων ἔλαμψε ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Κατ’ αὐτόν τὸν τρόπο ἡ Ἅγια Γραφὴ καὶ ἡ Ὀρθόδοξος Ἀλήθεια ἀποβαίνουν ταμιοῦχοι τῆς καθαρᾶς Πίστεως, κάτω ἀπὸ τὸ ζωογόνο φῶς τῆς ἁγιοπνευματικῆς καὶ πατερικῆς Παραδόσεως.
Μὲ ὅλα αὐτὰ τὰ ἅγια καὶ πνευματέμφορα χαρακτηριστικὰ, ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία λάμπουσα, ἀστράπτουσα, κεκοσμημένη μὲ τὴν ἀδαμαντίνη καθαρότητά της, τὴν ἁγιότητά της, τὴν μοναδικότητά της, δοξάζει τὸν Τριαδικό μας Θεό, ἀλλὰ μὲ τὴν Ὀρθόδοξο Ἀλήθεια καὶ τὴ θυσιαστική της ἀγάπη διακονεῖ καὶ τὸν ἄνθρωπο. Ἀπὸ τὴν Πεντηκοστὴ μέχρι σήμερα καὶ μέχρι τῶν ἐσχάτων, ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἀποδεικνύεται καὶ θὰ ἀποδεικνύεται ἐργαστήριο φωτισμένης κοινωνικῆς προνοίας καὶ ἐκπολιτισμοῦ, προπάντων ὅμως ἐργαστήριο ἁγιασμοῦ καὶ σωτηρίας ἀθανάτων ψυχῶν.
Ἡ Ὀρθοδοξία μας δὲν εἶναι ἀνθρωποκεντρική, ἀλλὰ Χριστοκεντρική. Ἀγαπᾶ τὸν ἄνθρωπο ὅπως τὸν ἀγάπησε καὶ τὸν ἀγαπᾶ ἡ κεφαλὴ της, ὁ Κύριος καὶ Θεός μας Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Ὁποῖος «διῆλθεν εὐεργετῶν καὶ ἰώμενος πάντας» (Πράξ. ι’, 38).
Ἡ Ἐκκλησία βλέπει τὸν ἄνθρωπο ὡς πρόσωπο, ὡς εἰκόνα τοῦ Θεοῦ καὶ ὄχι ὡς νούμερο. Τὸν βλέπει ὡς ψυχοσωματικὴ ὀντότητα. Διακονεῖ τὸν ἄνθρωπο, τοῦ συμπαρίσταται στὰ προβλήματά του, στὶς ἀσθένειες, στὶς δυστυχίες του, μὲ θυσιαστική ἀγάπη καὶ ἀνυστερόβουλη προσφορὰ τῶν συνειδητῶν στελεχῶν της. Κυρίως ὅμως φροντίζει, ἡ Ἐκκλησία μας, γιὰ τὸν φωτισμό, τὴν ἀνακαίνισι, τὴν μεταμόρφωσι, τὴν καλλιέργεια, τὸν ἁγιασμὸ τοῦ ἀνθρώπου.
Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία δὲν κάνει ἁπλῶς τὸν ἄνθρωπο καλό, ἀλλὰ ἅγιο. Μὲ τὴν ἀνόθευτη καὶ γνησία λατρεία της, ἑνώνει ἀληθινὰ τὸν ἄνθρωπο μὲ τὸν Σαρκωθέντα, Σταυρωθέντα καὶ Ἀναστάντα Χριστό μας, τοῦ χαρίζει Ἀνάστασι, ἀφθαρσία, ἀθανασία, τὸν ἀναδεικνύει κατὰ χάριν Θεό, ὅπως ὅλους τοὺς ἁγίους Της. Οἱ ἅγιοι τῆς Ὁρθοδόξου Ἐκκλησίας μας εἶναι οἱ μεγάλοι ἀδιάσειστοι μάρτυρες τῆς ἁγιοπνευματικῆς Ἀληθείας, ἀλλά καὶ τῆς μοναδικότητός της, ὡς ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μας.
Γιὰ τὴν ἀνόθευτη Ἀλήθειά της, γιὰ τὴν ἁγιάζουσα λατρεία της, γιὰ τὴν βεβαία σωτηρία ποὺ μόνη Αὐτὴ προσφέρει στὸν ἄνθρωπο, ἐμίσησε καὶ μισεῖ τὴν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία ὁ ἀρχέκακος δράκων καὶ τὰ ὄργανά του.
Τά ὄργανά του εἶναι οἱ ἀνὰ τοὺς αἰῶνες αἱρεσιάρχες, οἱ ὁποῖοι ἐδημιούργησαν τὶς αἱρέσεις καὶ πολέμησαν τὴν Ὁρθοδοξία μὲ σατανικὸ μίσος. Ἐπεχείρησαν καὶ ἐπιχειροῦν νὰ διασπάσουν τὴν ἑνότητα τῆς Πίστεως τῆς μόνης καὶ ἀδιαιρέτου Ἐκκλησίας μας.
Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μας, διασώζουσα τὸ ἑνιαῖον καὶ ἀδιαίρετον, ἀπέκοπτε πάντοτε ἐκ τοῦ σώματός της, ὡς σεσηπότα μέλη, ὅλους ὅσοι ἐπιμένουν στήν πλάνη τῆς αἱρέσεως.
Ἔτσι ἀκριβῶς, οἱ Ἀρειανοί, οἱ Μοδεστιανοί, οἱ Νεστοριανοί, οἱ Ἀπολλιναρισταί, οἱ Εὐνομιανοί, οἱ Μονοφυσίται, οἱ Παπικοί, οἱ Προτεστάντες, ἀπεκόπησαν. Στοὺς πονηροὺς καὶ σκοτισμένους καιρούς μας ἔχουμε καὶ τὴν παναίρεσι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἡ ὁποία μὲ τὴν ἐπιδιωκομένη παγκοσμιοποίησι μάχεται σκληρὰ ἐναντίον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας σήμερα.
Οἱ ἅγιοι Πατέρες τῆς Ὀρθοδοξίας ἔδωσαν αἱματηρὲς πνευματικὲς μάχες, σφαγιάσθηκαν, ὑπέστησαν πολυώδινα βάσανα γιὰ νὰ ἀποτρέψουν τὴν ἀλλοίωσι τῆς Ἐκκλησίας μας. Χάριτι Θεοῦ ἐνίκησαν, κατέβαλαν τοὺς αἱρεσιάρχες, ὕψωσαν τὸν Σταυρὸ τῆς Ὀρθοδοξίας, διεφύλαξαν τὸ Ὀρθόδοξο Δόγμα καὶ Ἦθος, παρέδωσαν σὲ ἐμᾶς ἀκηλίδωτη τὴν Ὀρθόδοξο Πίστι καὶ τὴν Ἀλήθεια. Αὐτὸν τὸν θρίαμβο ἑορτάζουμε σήμερα!
Ὀφείλουμε κι ἐμεῖς, ἀγαπητοὶ, νὰ τοὺς μιμηθοῦμε, νὰ διαφυλάξουμε ὡς κόρη ὀφθαλμοῦ τὴν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία μας ἑνωμένη καὶ ὀρθοτομοῦσα. Ὄχι γιατί κινδυνεύει ἡ ὀρθόδοξος ἀλήθεια. Εἶναι ἁγιοπνευματικὴ ἀλήθεια, τοῦ Θεοῦ ἡ Ἀλήθεια, καὶ δὲν διατρέχει κίνδυνο. Ἐμεῖς κινδυνεύουμε. Ὅταν ἐρωτοτροποῦμε μὲ τοὺς αἱρετικούς, κινδυνεύουμε νὰ ἀμβλυνθοῦμε, νὰ παρασυρθοῦμε, νὰ ἀκολουθήσουμε ὅλους ἐκείνους ποὺ κάνουν συμβιβασμοὺς καὶ νὰ ὁδηγηθοῦμε στὴν ἀπώλεια. «Ὁ ἐκ τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας ἀποκοπτόμενος, λόγῳ αἱρετικῶν φρονημάτων, καθίσταται θηριάλωτος» λέει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος. Χάνει, δηλαδὴ, τὴ σωτηρία του.
Ἀγαπητοὶ ὀρθόδοξοι ἀδελφοί,
Αὐτὴ τὴ μεγάλη ἡμέρα ποὺ ζοῦμε, Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας, ἄς δοξάσουμε τὸν Κύριό μας. Εἴμαστε μέλη, ὄχι μιᾶς ὀνομαζομένης συγχρόνου ἐκκλησίας ἀνὰ τὸν κόσμο. Εἴμαστε μέλη τῆς μίας, ἀληθινῆς καὶ μόνης ἐν τῷ κόσμῳ Ἐκκλησίας τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ μας. Προσευχώμαστε καὶ οἱ αἱρετικοὶ νὰ μετανοήσουν καὶ οἱ ἀπεσχισμένοι ἑτερόδοξοι νὰ ἐπιστρέψουν. Τοὺς ἀγαποῦμε καὶ προσευχόμαστε γιὰ τὴν μετάνοιά τους.
Ἐμεῖς, μὲ τὴν Ὀρθοδοξία στὸ νοῦ, στὴν καρδιά, στὸν ἀγῶνα μας, στὴν ὁμολογία μας, ἂς δώσουμε ἀνύστακτες μάχες γιὰ νὰ μείνουμε στὴν ἀλήθεια, νὰ διατηρήσουμε τὴν ἀλήθεια, νὰ ἀπλώσουμε παντοῦ τὴν Ὀρθόδοξη Ἀλήθεια, ἀλλὰ καὶ νὰ ἐπιτύχουμε τὴν σωτηρία μας ὅπως ὅλοι οἱ ἅγιοί μας. Ἀμήν!
Μετὰ πατρικῶν εὐχῶν,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ