Ο Γεώργιος ήταν Κύπριος από γονείς ευσεβείς και ευκατάστατους, που προσπορίζονταν τα αναγκαία προς το ζην από το αγρόκτημά τους. Είχε και ένα μεγαλύτερο αδελφό, τον Ηρακλείδη, ο οποίος, όταν ακόμη ζούσαν οι γονείς τους, ήλθε στην αγία Πόλη του Χριστού την Ιερουσαλήμ για να προσευχηθεί, κατέβηκε μετά στον Ιορδάνη για προσκύνημα και τέλος πήγε σε μια λαύρα, την λεγομένη του Καλαμώνος, στην Παλαιστίνη όπου και έγινε μοναχός. Έτσι ο Γεώργιος, αφού εναπέμεινε μόνος στους γονείς του, διαπαιδαγωγείτο και διέπρεπε σε κάθε ευσέβεια και σεμνότητα.
Όταν απεβίωσαν οι γονείς την κηδεμονία του παιδιού ανέλαβε ο θείος του, ο οποίος σκόπευε να τον νυμφεύσει με την κόρη του. Αλλά ο νέος απεστρέφετο τα κοσμικά και έχοντας ένα άλλο θείο ηγούμενο μοναστηριού, κατέφυγε σ’ αυτόν, για να ασπασθεί τη μοναχική πολιτεία, όπως και ο αδελφός του ο Ηρακλείδης. - Όμως ο θείος που είχε την κηδεμονία του, ήλθε εκεί και απαιτούσε από τον ίδιο τον αδελφό του, να του επιστρέψει το νέο. Όταν αντελήφθη ο νέος τη διαμάχη των δύο θείων του γι’ αυτόν, αφού εγκατέλειψε τα πάντα, έφυγε κρυφά από την Κύπρο και αφού ανέβηκε στην Ιερουσαλήμ, προσκύνησε τους αγίους Τόπους του Χριστού, κατέβηκε στον Ιορδάνη για να προσευχηθεί και πήγε στον αδελφό του στη λαύρα του Καλαμώνος.
Άλλ' επειδή ήταν νεαρός και αγένειος, τον οδήγησε στη Μονή της Υπεραγίας Θεοτόκου, την λεγόμενη Χοζεβά που βρίσκεται σε μία ερημική και άγρια χαράδρα κι είναι κοντά στην αρχαία Ρωμαϊκή οδό, που οδηγεί από τα Ιεροσόλυμα στην Ιεριχώ. Εκεί πλέον ο Γεώργιος αφού έγινε μοναχός, έζησε αυστηρά ασκητική μοναχική ζωή. Η φήμη της αρετής του ήταν μεγάλη και τα άγια έργα του δίδαξαν πολλούς. Τελικά, ειρηνικά παρέδωσε την αγία του ψυχή στον Θεό.
Από τον βίο και τα θαύματα του οσίου Γεωργίου
Ήταν κάποιος γεωργός από την Ιεριχώ, που τον είχαν φίλο και τον αγαπούσαν πολύ. Αυτός είχε ένα μοναχογιό σε νηπιακή ηλικία που πέθανε. Τον έβαλε, λοιπόν, ο πατέρας σ’ ένα καλάθι μαζί με μερικούς καρπούς από τις απαρχές της συγκομιδής του, τα σκέπασε με αμπελόφυλλα και παίρνοντάς τα έτρεξε στη λαύρα. Χτύπησε την πόρτα του κελλιού κι αφού βγήκε ο Γεώργιος, του άνοιξε και τον οδήγησε μέσα.
Πλησίασε, λοιπόν, ο αγαπητός το γέροντα, έβαλε μετάνοια, έβαλε το καλάθι μπροστά τους, τους παρακάλεσε να ευλογήσουν τους καρπούς της συγκομιδής του και ο ίδιος βγήκε έξω. Κι οι αδελφοί βγάζοντας τους καρπούς από το καλάθι, βρήκαν και το νεκρό νήπιο. Ταράχθηκε ο γέροντας, ο αββάς Ηρακλείδης, όταν το είδε• είπε στον αδελφό του: «Κάλεσε αυτόν τον άνθρωπο, σαν πειρασμός μάς ήλθε σήμερα εδώ πέρα• γιατί απ’ ό,τι βλέπω, ήλθε για να πειράξει εμάς τους αμαρτωλούς».
Ο αδελφός του, ο Γεώργιος, του έβαλε μετάνοια (ήταν τότε σαράντα χρονών περίπου ή και περισσότερο) και του είπε: «Μην λυπάσαι και μην οργίζεσαι, πάτερ, αλλά έλα να παρακαλέσουμε με πίστη τον πολυεύσπλαχνο και πανοικτίρμονα Θεό• κι αν παραβλέψει τις αμαρτίες μας και δεχθεί την παράκλησή μας κι αναστήσει το παιδί, φεύγει παίρνοντας το παιδί του ζωντανό σύμφωνα με την πίστη του. Αν δεν θέλει η αγαθότης Του να το κάνει αυτό, ας τον καλέσουμε και να του πούμε, σαν αμαρτωλοί που είμαστε, δεν εφθάσαμε σε τέτοια μέτρα, ούτε έχουμε τέτοια παρρησία».
Πείσθηκε, λοιπόν, ο γέροντας και στάθηκαν σε προσευχή με δάκρυα και καρδιά συντετριμμένη. Και ο παντελεήμων και φιλάνθρωπος Κύριος, ο ποιών το θέλημα των φοβουμένων Αυτόν, και άκουσε την προσευχή των και το παιδί ανέστησε. Τότε κάλεσαν τον πατέρα του και του είπαν: «Να, έχεις το γιο σου ζωντανό χάρις στην ευσπλαχνία του Θεού. Κοίταξε μην πεις τίποτε και μας βάλεις σε κόπους και θλίψεις». Αυτός το πήρε και έφυγε ευλογώντας και δοξάζοντας τον ευεργέτη και ελεήμονα και ζωοδότη Θεό.
ΠΗΓΗ: Ο όσιος Γεώργιος ο Χοζεβίτης. Έκδ. «Ενωμένη Ρωμηοσύνη» 2016, σ. 15 και 25.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α'. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Γεωργήσας τὸν λόγον Πάτερ τῆς χάριτος, δικαιοσύνης ἐδρέψω καρποφορίαν λαμπράν, ὡς τὴν ἔνθεον ζωήν αἰρετισάμενος, ὅθεν τῆς δόξης κοινωνός, ἀνεδείχθης τοῦ Χριστοῦ, Γεώργιε θεοφόρε' ὦ καὶ πρεσβεύεις ἀπαύστως, ἐλεηθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς