Τῇ 9η τοῦ αὐτοῦ μηνός, ἡ Σύλληψις τῆς Ἁγίας Ἄννης,
μητρὸς τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου.
«Οὐχ ὥσπερ Εὔα καὶ σὺ τίκτεις ἐν λύπαις.
Χαρὰν γὰρ Ἄννα ἔνδον κοιλίας φέρεις..»
(=Εσύ, Άννα δεν γεννάς με πόνους, όπως η Εύα,
διότι όντως μέσα στην κοιλία σου κυοφορεί τη χαρά.)
Η Αγία Άννα είναι προστάτης των παιδιών και της μητρότητος. Πολλές είναι οι αφηγήσεις των μοναχών της Σκήτης της Αγίας Άννης για ζευγάρια που είχαν χάσει κάθε ελπίδα τεκνοποίησης και έγιναν γονείς με τη βοήθεια της Αγίας Άννας, όταν με ευλάβεια και πίστη κατέφυγαν σ’ αυτήν και ζήτησαν τη βοήθειά της. Χαρακτηριστική είναι η παρακάτω αφήγηση:
(Μία αληθινή ιστορία που δείχνει ένα θαύμα από τα πολλά θαύματα, που επιτέλεσε η Αγία Άννα σε σύγχρονη γυναίκα)
Επιγράφεται: ΑΓΙΑ ΜΟΥ ΑΝΝΑ...
Η καριέρα της πάνω από όλους και όλα… κουβέντα δεν ήθελε να ακούσει για παιδιά και σκοτούρες… έχουμε χρόνο έλεγε. Kαι δυσφορούσε εμφανώς, όποτε κανείς ... τολμούσε να της απευθύνει ευχή για τεκνογονία… Oπότε ο καλός της σύζυγος, όπως συνήθιζε να τον αποκαλεί, χάζευε με παραπονεμένο βλέμμα μικρά αγγελούδια, στους σπάνιους περιπάτους τους… Είπαμε…. όποτε θέλω Εγώ! Εσύ δεν θα γεννήσεις! Λίγο πριν τα σαράντα της, του το ανακοίνωσε … Θα κάνω παιδί! Έτσι του είπε… Λίγο μετά τα σαράντα της, τα μάτια της ήταν πάντα κοκκινισμένα … Οι κουβέντες της πλέον μετρημένες και το βλέμμα της, όπως…του καλού της!... Πόσο αφελής ήμουν, που νόμιζα ότι όλα τα κανονίζω εγώ!….
Αυτά ήταν τα πρώτα λόγια που ξεστόμισε, μόλις συνάντησε για πρώτη φορά στη ζωή της τον ιατρό της ψυχής… Δεν φορούσε λευκή μπλούζα, όπως οι τόσοι που συνάντησε για το… πρόβλημά της, μα στολή αγιασμένη, με χρυσοκέντητους σταυρούς, ποτισμένη από λιβάνι και δάκρυα διαμαντένια... Και αυτός, της έδωσε την καλύτερη συνταγή… μία μικρή ευχούλα, που από κείνη την ημέρα αντηχούσε συνέχεια μέσα της.
Την άκουσε και ο σύζυγος να την ψιθυρίζει, με φωνή τρεμάμενη, γλυκιά και ικετευτική… Αγία μου Άννα, κάνε με μάνα!…. Αγία μου Άννα, κάνε με μάνα!…. Αγία μου Άννα, κάνε με μάνα!….
Την άκουσε να την επαναλαμβάνει και στη βάπτιση των διδύμων τους παιδιών, που απέκτησαν! Μα ήταν κάπως αλλιώτικη, τούτη τη φορά, η ευχή: Αγία μου Άννα, κάνε με καλή μάνα! Αγία μου Άννα, κάνε με καλή μάνα! Αγία μου Άννα, κάνε με καλή μάνα!
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ´.
Σήμερον τῆς ἀτεκνίας δεσμὰ διαλύονται, τοῦ Ἰωακεὶμ γὰρ καὶ τῆς Ἄννης εἰσακούων Θεός, παρ’ ἐλπίδα τεκεῖν αὐτοὺς σαφῶς, ὑπισχνεῖται θεόπαιδα, ἐξ ἧς αὐτός ἐτέχθη ὁ ἀπερίγραπτος, βροτὸς γεγονώς, δι’ Ἀγγέλου κελεύσας βοῆσαι αὐτῇ, Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ.
Ἔτερον Ἀπολυτίκιον τῆς Ἁγίας Ἄννης. Ἦχος δ΄.
Ταχύ προκατάλαβε
Ζωήν τήν κυήσασαν ἐκυοφόρησας, Ἁγνήν Θεομήτορα, θεόφρον, Ἄννα, δι’ ὁ πρός λῆξιν οὐράνιον, ἔνθα εὐφραινομένων, κατοικία ἐν δόξη, χαίρουσα νῦν μετέστης, τοῖς τιμῶσι σέ πόθω, πταισμάτων αἰτουμένη ἱλασμόν, ἀειμακάριστε.»
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς