Ο Άγιος της Φιλανθρωπίας και της Αγάπης

 « Νικλαος, πρέσβυς ν ν γ μέγας,

Κα γς ποστς ες τ πρεσβεειν ζει..»

 

 

 

Το Δοξαστικό των Αίνων της ακολουθίας του Όρθρου του Αγίου Νικολάου είναι ένα σάλπισμα που μας καλεί να εορτάσουμε όλοι πανηγυρικά τη μνήμη του Αγίου Νικολάου με τιμή και χριστιανική ευλάβεια.

 

Καλούμαστε όλοι σε αυτό το ετήσιο πανηγύρι να συνέλθουμε και να ευφημήσουμε τον θεοφόρο Πατέρα Νικόλαο, προτρέπει το Δοξαστικό. Οι βασιλείς και οι άρχοντες ας συντρέξουν, διότι ο Άγιος διά ονείρου έπεισε τον βασιλέα να απολύσει τους τρεις αναίτιους κρατούμενους. Οι Ποιμένες και Διδάσκαλοι ας συνέλθουν να υμνήσουν τον ομόζηλο Ποιμένα του Καλού Ποιμένος. Οι ασθενείς να τιμήσουν τον ιατρό, αυτοί που κινδυνεύουν τον ελευθερωτή, οι αμαρτωλοί τον προστάτη, οι πτωχοί τον θησαυρό, αυτοί που θλίβονται ας καλέσουν τον άγιο για παραμυθία, οι οδοιπόροι τον συνοδίτη, οι εν θαλάσση τον κυβερνήτη, οι πάντες αυτόν που τους προφθάνει όλους, τον μέγιστο Ιεράρχη ας εγκωμιάσουμε με την ευχή:

 

Πανάγιε Νικόλαε, πρόφθασε και βγάλε μας από την παρούσα ανάγκη  και σώσε με τις ικεσίες σου την ποίμνη σου!

 

Είναι αποδεδειγμένο ότι ο Άγιος Νικόλαος ανταποκρίνεται σε όλες τις επικλήσεις των αναγκεμένων ψυχών, διότι όσοι τον επικαλούνται αισθάνονται ζωντανή την παρουσία του και σήμερα. Ας έχουμε την προστασία του και τις πρεσβείες του. Γένοιτο!

 


 

 

Δοξαστικόν τν Ανων γίου Νικολάου.

Δξα Πατρί… χος πλ. α’

 

Σαλπσωμεν ν σλπιγγι σμτων, σκιρτσωμεν ἑόρτια, κα χορεσωμεν γαλλμενοι, τ τησίῳ πανηγρει το θεοφρου Πατρς, βασιλες κα ρχοντες συντρεχτωσαν, κα τν δι’ νερου φρικτς πιστασας, βασιλα πεθοντα, ναιτους κρατουμνους τρες, πολσαι στρατηλτας, νυμνετωσαν. Ποιμνες κα Διδσκαλοι, τν το καλο Ποιμνος, μζηλον Ποιμνα, συνελθντες εφημσωμεν. Ο ν νσοις τν ατρν, ο ν κινδνοις τν ῥύστην, ο μαρτωλο τν προσττην, ο πνητες τν θησαυρν, ο ν θλψεσι τν παραμυθαν, τν συνοδτην ο δοιπροι, ο ν θαλσσ τν κυβερντην΄ ο πντες τν πανταχο θερμς προφθνοντα, μγιστον ερρχην, γκωμιζοντες οτως επωμεν΄ Πανγιε Νικλαε, πρφθασον, ξελο μς τς νεστσης νγκης, κα σσον τν πομνην σου τας κεσαις σου.

 


 

 

 

κ τς ερς Μονς