Ὁ θαυματουργὸς κἂν τέθνηκε Σπυρίδων, τοῦ θαυματουργεῖν οὐκ ἔληξεν εἰσέτι. (=Ο θαυματουργός Σπυρίδων, κι αν πέθανε, δεν έπαυσε ακόμη και τώρα να θαυματουργεί).
Στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας, η υμνολογία στις εορτές των Αγίων περιστρέφεται γύρω από τη ζωή και τα θαύματά τους. Το Απολυτίκιο του Αγίου Σπυρίδωνος εκφράζει αντιπροσωπευτικά τέσσερα από τα αναρίθμητα θαύματά του. Ο άγιος Σπυρίδων διέθετε φλογερή πίστη, απλότητα, ταπείνωση και πραότητα και ο Δωρεοδότης Κύριος τον προίκισε με το χάρισμα της θαυματουργίας.
Η Εκκλησία στο απολυτίκιό του τον εγκωμιάζει: πρώτον για την ομολογία της πίστεώς του στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο και τον ονομάζει Υπέρμαχο της πίστεως. Στην ιστορική αυτή Σύνοδο της Ορθοδοξίας μας, κάποια στιγμή ένας από τους καλούς ρήτορες του Αρείου ο Ευλόγιος πρόβαλε με τέχνη τέτοια επιχειρήματα που όλοι σώπασαν. Εκείνη τη στιγμή ο άγιος Σπυρίδων σηκώθηκε και ομολόγησε με απλότητα και σαφήνεια τη θεότητα του Χριστού με το θαύμα του κεραμιδιού και των συστατικών του, το οποίο συνέβαλε αποφασιστικά στην κατάλυση της πλάνης του Αρείου. Κατέδειξε ότι η Αγία Τριάς αποτελείται από τρία διακριτά πρόσωπα, τρεις υποστάσεις, αλλά τα πρόσωπα αυτά είναι ένας Θεός, μία Ουσία άρρητος και ακατάληπτος.
Δεύτερο θαύμα του Αγίου είναι προσφώνηση στη νεκρά κόρη του. Ο Θεός όρισε και πήρε νωρίς την κόρη του Ειρήνη κοντά Του. Κάποια μέρα μία γυναίκα ζήτησε από τον άγιο ένα πολύτιμο αντικείμενο που της έδωσε να το φυλάξει. Ο άγιος δεν το έβρισκε και πήγε στο μνήμα, σκύβει στον τάφο με φυσικότητα και την ρωτά, πού έβαλε το αντικείμενο κι εκείνη του επέδειξε το μέρος που το είχε φυλάξει. Και ο άγιος της είπε: «Κοιμήσου κόρη μου, μέχρι να σε αναστήσει ο Κύριος στην κοινή ανάσταση!» Ο άγιος βρήκε το πολύτιμο αντικείμενο και το επέστρεψε.
Τρίτο θαύμα του Αγίου που αναφέρεται στο Απολυτίκιό του είναι η μεταβολή ενός φιδιού σε χρυσό. Ένα φτωχός πήγε στον Επίσκοπο Σπυρίδωνα και ζήτησε δάνειο να εξοφλήσει το χρέος καθώς τον απειλούσε ένας πλούσιος να εκποιήσει το σπίτι του. Άγιος δεν είχε τόσο μεγάλο ποσό, κατέβηκε στον κήπο, είδε στους θάμνους ένα φίδι, προσευχήθηκε και το φίδι έγινε χρυσό. Το πήρε και το έδωσε στον άνθρωπο που έμεινε κατάπληκτος, πήρε το χρυσό φίδι το έδωσε ενέχυρο στον πλούσιο κι όταν τον εξόφλησε πήρε πίσω το φίδι και το ξαναέδωσε στον Άγιο ευχαριστώντας τον. Ο Άγιος το έριξε στη γη κι εκείνο ζωντάνεψε και έφυγε.
Τέταρτο θαύμα του Αγίου είναι η παράδοση των χριστιανών που άκουγαν αγγέλους να ψάλλουν και να συλλειτουργούν με τον Άγιο. Όταν αυτός έλεγε «Εἰρήνη πᾶσι!», οι άγγελοι απαντούσαν: «καὶ τῷ πνεύματί σου» κ.ο.κ. Αυτό δείνειε την μεγάλη παρρησία που είχε στο Θεό.
Το Απολυτίκιο καταλήγει σε δοξολογία στο Θεό. Όλα τα θαύματα των Αγίων είναι του Θεού. Αυτός τα ενεργεί, όταν βλέπει πίστη ακλόνητη και αγάπη αληθινή. Διότι ο άγιος Ιάκωβος λέγει: «πᾶσα δόσις ἀγαθή καὶ πᾶν δώρημα τέλειον ἄνωθεν ἐστί καταβαῖνο ἐκ τοῦ Πατρός τῶν φώτων» (Ἰακ. 1,17).
12 Δεκεμβρίου, στη χάρη Του δεόμεθα!
«Άγιε Σπυρίδωνα και Θαυματουργέ, πρέσβευε υπέρ ημών!»
Ο Ελεήμων Κύριος να μας οδηγήσει στη Μετάνοια και να ελευθερωθούμε από την προκείμενη θλίψη και δοκιμασία.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α’. Τοῦ λίθου σφραγισθέντος.
Τῆς Συνόδου τῆς πρώτης ἀνεδείχθης ὑπέρμαχος, καὶ θαυματουργὸς θεοφόρε, Σπυρίδων Πατὴρ ἡμῶν· διὸ νεκρᾷ σὺ ἐν τάφῳ προσφωνεῖς, καὶ ὄφιν εἰς χρυσοῦν μετέβαλες· καὶ ἐν τῷ μέλπειν τὰς ἁγίας σου εὐχάς, Ἀγγέλους ἔσχες συλλειτουργούντάς σοι Ἱερώτατε. Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ· δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι· δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ, πᾶσιν ἰάματα.
Μεγαλυνάριον
Χαίροις των θαυμάτων ο ποταμός· Χαίροις ασθενούντων, και πασχόντων ο ιατρός· Χαίροις των λογίων του Πνεύματος ο σπόρος, Σπυρίδων Τριμυθοῦντος, ποιμήν τρισόλβιε.
Κάθισμα. Ἦχος πλ. δ’. Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον.
Ἐκ ποιμνίων προβάτων τὴν τοῦ Χριστοῦ, Ἐκκλησίαν ποιμαίνειν προχειρισθείς, ποιμὴν θεοπρόβλητος, σὺ Σπυρίδων ἀνέλαμψας, κακοδοξίας λύκους, ἐλάσας τοῖς λόγοις σου, ἐν εὐσεβείας πόᾳ, αὐτὴν ἐκτρεφόμενος· ὅθεν ἀναμέσον, θεοφόρων Πατέρων, τὴν πίστιν ἐτράνωσας, τῇ σοφίᾳ τοῦ Πνεύματος, Ἱεράρχα μακάριε· Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν ἁγίαν μνήμην σου.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς