(Eἰς τὸν Δανιήλ). Ὕπαρ, Θεέ, βλέπει σε νῦν ἐπὶ θρόνου, Τμηθεὶς Δανιήλ, οὐκ ὄναρ καθὼς πάλαι. (=Αποκεφαλισθείς ο Δανιήλ, Θεέ μου, Σε βλέπει τώρα στ’ αλήθεια, όχι ως οπτασία όπως παλιά)
(Eἰς τοὺς τρεῖς Παίδας). Εἰ μὴ θανεῖν τρεῖς Παῖδες ἤρων ἐκτόπως, Ὡς τοῦ πυρὸς πρίν, ἦρχον ἂν καὶ τοῦ ξίφους. (=Αν οι Τρεις Παίδες δεν επιθυμούσαν ολόψυχα να πεθάνουν, όπως προηγουμένως το πυρ και το ξίφος θα εξουσίαζαν)
Ο προφήτης Δανιήλ γεννήθηκε στην Άνω Βηθαρά, καταγόταν από γένος βασιλικό και από τη φυλή Ιούδα. Ήταν μεγάλος προφήτης και έζησε στα τέλη του 7ου με αρχές 6ου π.Χ. αιώνα. Νήπιο οδηγήθηκε αιχμάλωτος στη Βαβυλώνα και προφήτευσε την επί εβδομήντα έτη αιχμαλωσία των Ιουδαίων και την Ενάρκωση του Χριστού. Οι Τρεις Παίδες κατάγονταν από την Ιερουσαλήμ και όταν ο βασιλιάς των Βαβυλωνίων Ναβουχοδονόσορ το 587 π.Χ. κατέστρεψε την Ιερουσαλήμ, μαζί με τον Δανιήλ απήχθησαν αιχμάλωτοι στη Βαβυλώνα και οι τρεις Παίδες. Εκεί διακρίθηκαν για την αρετή τους, σπούδασαν στην αυτοκρατορική αυλή και έλαβαν τιμές και αξιώματα.
Κάποτε βασιλιάς έστησε τη δική του χρυσή εικόνα και απαίτησε από όλους να την προσκυνήσουν. Οι τρεις Παίδες δεν την προσκύνησαν κι ενώ ο βασιλιάς τους απείλησε ότι τους περιμένει το καμίνι της φωτιάς, εκείνοι ομολόγησαν την πίστη τους στο Θεό, στον ουράνιο βασιλιά, λέγοντας ότι θα τους βγάλει από τη φωτιά σώους και αβλαβείς. Πράγματι, όταν τους έριξαν στη φωτιά, οι τρεις παίδες με τη βοήθεια Αγγέλου βγήκαν σώοι και αβλαβείς. Το ίδιο συνέβη αργότερα και με το Δανιήλ, όταν ο Δαρείος τον έριξε στο λάκκο των λεόντων, επειδή έκανε την προσευχή του, ενώ ο βασιλιάς είχε διατάξει για 30 μέρες να μην κάνει κανείς ιδιαίτερη προσευχή. Βλέποντας το θαύμα ο Δαρείος, κράτησε το Δανιήλ στην αυλή του, όπου παρέμεινε και πέθανε σε βαθιά γεράματα, πιθανότατα, στα Σούσα.
Ο Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης εμπνεόμενος από την ομολογία των Τριών Παίδων εν τη καμίνω, μας παρέδωσε μία υπέροχη διδαχή για την γνήσια και αληθινή μετάνοια.
Ο άνθρωπος με την μετάνοια μπορεί να αλλάξει την απόφαση του Θεού!
Πόσο με συγκινεί η προσευχή που έκαναν οι Τρεις Παίδες, όταν βρίσκονταν μέσα στο καμίνι!» Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης
«Αδελφέ μου, γράφει σε επιστολή του, μη ζητάς τίποτε άλλο στην προσευχή σου από την μετάνοια… Η μετάνοια θα σου φέρει την ταπείνωση, η ταπείνωση θα σου φέρει την Χάρη του Θεού, και ο Θεός θα σου έχει μέσα στην Χάρη Του ό,τι χρειάζεται για την δική σου σωτηρία και ό,τι άλλο, σε περίπτωση που χρειασθεί, για να βοηθήσεις μία άλλη ψυχή. Όταν ζητούμε μετάνοια από τον Θεό για τον κόσμο, να βάζουμε και τον εαυτό μας μέσα σ’ αυτούς που έχουν φταίξει και να μη λέμε: «Βοήθησε τον κόσμο που είναι αμαρτωλός».
Οι Τρεις Παίδες γεννήθηκαν στην αιχμαλωσία, και όμως δεν είπαν «τί φταίμε εμείς;», αλλά είπαν: «Δικαίως πάθαμε, έπρεπε και περισσότερα να πάθουμε». Μιλούσαν σαν να ήταν από αυτούς που παρέβησαν τις εντολές του Θεού πριν από την Βαβυλώνια αιχμαλωσία, σαν να ήταν και αυτοί συμμέτοχοι στην αμαρτία, ενώ ήταν αμέτοχοι, αφού δεν είχαν ακόμη γεννηθή. Πόσο με συγκινεί η προσευχή που έκαναν, όταν βρίσκονταν μέσα στο καμίνι!
«Εὐλογητός εἶ, Κύριε ὁ Θεός τῶν πατέρων ἡμῶν καὶ δεδοξασμένον τὸ ὄνομά Σου εἰς τοὺς αἰώνας ὅτι Δίκαιος εἶ, Κύριε, ἐπί πᾶσιν οἷς ἐποίησας ἡμῖν… Ὅτι ἡμάρτομεν καὶ ἠνομήσαμεν… Και νῦν οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἀνοῖξαι τὸ στόμα ἡμῶν. Μή δή παραδώης ἡμᾶς εἰς τέλος… καὶ μὴ ἀποστήσης τὸ ἔλεός σου ἀφ᾿ ἡμῶν διά Ἀβραάμ τὸν ἠγαπημένον ὑπό σοῦ». (Δαν.Γ΄ 3-11 -Προσευχή Αζαρίου καὶ ὕμνος τῶν Τριῶν Παίδων)
Δηλαδή, «δίκαια μας τιμωρείς, Κύριε, γιατί αμαρτήσαμε, αλλά μόνο για χατίρι του Αβραάμ που τον αγαπάς, γιατί δεν αμάρτησε, μη μας εγκαταλείπης». Έβαζαν και τον εαυτό τους μέσα στους αμαρτωλούς, και το πίστευαν, γι’ αυτό έγινε το καμίνι δροσιά. Ενώ τον ειδωλολάτρη που πήγε να δει το καμίνι, τον πήραν οι φλόγες.
Ο άνθρωπος, αν δεν δουλεύει έτσι, αρχίζει συνέχεια να δικαιολογείται. «Ο διάβολος με έβαλε και αμάρτησα» ή «ο Αδάμ φταίει, η Εύα φταίει· δεν φταίω εγώ». Ένας θεολόγος μου είπε μια φορά: «Και τί χρωστάμε εμείς τώρα να ταλαιπωρούμαστε εξ αιτίας της Εύας;». «Ευλογημένε άνθρωπε, του λέω, σε πειράζει αυτό για να σωθείς;». Τί φταίει ο Αδάμ ο καημένος ή η Εύα η φουκαριάρα; Ένα σφάλμα έκαναν και πόσους αιώνες ήταν στον Άδη, ενώ εμάς ήρθε ο Χριστός και μας λύτρωσε. «Ἑβδομηκοντάκις ἑπτά φορές ἄν ἁμαρτήσετε και μετανοήσετε, εἶπε, σᾶς συγχωρῶ!» (Ματθ. 18,22). Χιλιάδες φορές αμαρτάνουμε και ο Χριστός μας συγχωράει –αρκεί να μετανοούμε ειλικρινά–, και να λέμε ότι φταίει ο Αδάμ και η Εύα; Και να δείτε δεν βάζουν το όνομα Εύα – να δώσουμε το όνομα Εύα σε μια αδελφή, ή τουλάχιστον Ζωή, αν είναι δύσκολο Εύα!
Μα είναι πολύ αδικημένη! Αυτή είναι η μάνα μας, η μητέρα όλου του κόσμου, και ούτε καν το όνομά της δεν θέλουμε να ακούσουμε. Και την κατάρα, στην ουσία, στον διάβολο την έδωσε ο Θεός. «Και ο όφις ήταν φρόνιμος» (Γέν. 3, 1). Μπήκε ο διάβολος στο φίδι, για να ξεγελάσει τον άνθρωπο.
ΠΗΓΗ: Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου – Πνευματική αφύπνιση, Λόγοι Β’, σελ. 353 -354, Ι. Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος β’.
Μεγάλα τὰ τῆς πίστεως κατορθώματα! ἐν τῇ πηγῇ τῆς φλογός, ὡς ἐπὶ ὕδατος ἀναπαύσεως, οἱ ἅγιοι τρεῖς παῖδες ἠγάλλοντο· καὶ ὁ Προφήτης Δανιήλ, λεόντωv ποιμήv, ὡς προβάτων ἐδείκνυτο. Ταῖς αὐτῶν ἰκεσίαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς.