Κυριακή Α’ Λουκά 2020 (Λουκ. ε’ 1 – 11)

 Η ακρόαση του θείου λόγου και η υπακοή στη ζωή μας

«…Κα καθίσας δίδασκεν κ το πλοίου τος χλους»

 


 

Ο Χριστός, ο Αιώνιος Διδάσκαλος άρχισε να κηρύττει στα μέρη της Γαλιλαίας και στη λίμνη Γεννησαρέτ, ανέβηκε στο πλοίο του Σίμωνος Πέτρου και δίδασκε τα πλήθη των ανθρώπων, που Τον αναζητούσαν και έτρεχαν να ακούσουν τη θεϊκή Του διδασκαλία. Ο Ιησούς Χριστός ήλθε στον κόσμο για να μας φωτίσει με το Ευαγγέλιό Του και να μας δείξει τον δρόμο προς την αιώνια σωτηρία μας. Με τρόπο απλό και παραστατικό, με λόγο ζωντανό και γοητευτικό η διδασκαλία Του ανάπαυε τις ψυχές των ανθρώπων με τη θεϊκή Του αγάπη. Επιβεβαίωση του λόγου Του ήταν τα θαύματά Του, με τα οποία ευεργετούσε τον λαό και τον έκανε να πιστέψει στο θείο κήρυγμα. Ο Κύριος δίδασκε με το λόγο, αλλά και ενεργούσε με τα θαύματα. Ήταν υπόδειγμα Διδασκάλου λόγων και έργων.

 

Μετά την ακρόαση του θείου λόγου, ο Χριστός δίδει εντολή στον Πέτρο να ρίξει τα δίκτυα για ψάρεμα μέρα μεσημέρι. Ο έμπειρος ψαράς σαγηνεμένος από το κήρυγμα του Κυρίου αμέσως υπάκουσε: «Επιστάτα, δι λης τς νυκτς κοπιάσαντες, οδν λάβομεν΄π δ τ ήματί σου χαλάσω τ δίκτυα». Η υπακοή αμέσως αμείφθηκε, τα δίκτυα γέμισαν ψάρια και ο Πέτρος συναισθάνθηκε την ανταπόδοση και είπε: «Εξελθε π μο, τι νρ μαρτωλός εμι, Κύριε».

 

Η πίστη του ευλογημένου μαθητή στον Ανεπανάληπτο Διδάσκαλο εκφράστηκε με την υπακοή. Υπακοή στον Χριστό και στη θεϊκή Του διδασκαλία. Όταν ο  σπόρος του θείου λόγου πέφτει σε πρόσφορο έδαφος, βρίσκει απήχηση στη ζωή μας. Εκείνος είναι ο Πάνσοφος και Πανάγαθος Θεός, ο οποίος γνωρίζει το αληθινό συμφέρον της ψυχής μας και με την άπειρη αγάπη Του μας βοηθάει να το επιτύχουμε. Με την υπακοή στο θέλημά Του ανταποκρινόμαστε στην αγάπη Του και εκδηλώνουμε την αφοσίωση και τη δική μας αγάπη και λατρεία της ψυχής μας στο πρόσωπό Του. 

 


 

 

Η υπακοή μας στον Θεό εμπεριέχει την μεγάλη αρετή της Πίστης και Εμπιστοσύνης στο Θεό Πατέρα. Σημαίνει παραδοχή, συμμόρφωση με τη διδασκαλία Του και εφαρμογή του θελήματός Του. Σημαίνει παράθεση της ζωής μας στα Χέρια Του και βεβαιότητα ότι αυτό που ζητά ο Θεός είναι το καλύτερο για την ζωή και την ψυχή μας. Έτσι παραδίδουμε τον εαυτό μας χωρίς επιφυλάξεις στον Θεό.  Η υπακοή στο θέλημα του Θεού εμπεριέχει και την βαθειά ταπείνωση. Ο Σίμων Πέτρος είχε βαθειά ταπείνωση και παραδοχή του θελήματος του Κυρίου. Με την ταπείνωση κατανοούμε την πνευματική αξία και το κύρος των λόγων του Κυρίου και επιτυγχάνεται η εξάρτηση και η προσωπική σύνδεση μαζί Του. Όλο το μεγαλείο της υπακοής βρίσκεται στην ταπείνωση, η οποία συντρίβει τον εγωϊσμό και την υπερηφάνεια, πάθη τα οποία σκληραίνουν τον χαρακτήρα του ανθρώπου και τον οδηγούν στην αυτοκαταστροφή. Η υπακοή οδηγεί και στην αυτοθυσία, την αφιέρωση και προσφορά στον Θεό και στους συνανθρώπους. Αυτή η υπακοή προσφέρεται ολόψυχα με πλήρη υποταγή και επανάπαυση στις εντολές του Κυρίου και επιφέρει πολλές ευλογίες στην παρούσα ζωή αλλά και στην αιωνιότητα.

 

Στην υπακοή και την ταπείνωση του Σίμωνος Πέτρου, ο Κύριος απάντησε με την κλήση των τριών μαθητών Του: του Πέτρου, του Ιακώβου και του Ιωάννου.

 

«Μ φοβο· π το νν νθρώπους σ ζωγρν. Κα καταγαγόντες τ πλοα    π τν γν, φέντες παντα, κολούθησαν ατ».

 

Ας ακολουθήσουμε κι εμείς τον Χριστό,

αφού Τον θέσουμε πρώτη επιλογή στη ζωή μας.

 


 

 

κ τς ερς Μονς