Καταγόταν από μικρή πόλη της Ανατολικής Θράκης, τους Επιβάτες, κοντά στη Σηλυβρία. Γεννήθηκε από ευσεβείς γονείς και ανατράφηκε εν παδεία και νουθεσία Κυρίου. Γι’αυτό από πολύ μικρή αγωνιζόταν να εφαρμόζει τις εντολές του Ευαγγελίου. Είχε μεγάλη καλωσύνη και αγάπη πολλή για τους άλλους. Ενώ είχε υλικά πλούτη, η ίδια παρέμεινε πτωχή. Έδινε με ευκολία κάθε βοήθεια στους φτωχούς που έβρισκε μπροστά της.
Κάποτε έδωσε σε κάποια φτωχή το χρυσό της σταυρό. Άλλοτε, ενώ ήταν χειμώνας, έβγαλε το επανωφόρι της και έντυσε ένα ρακένδυτο κοριτσάκι. Η ίδια επέστρεψε στο σπίτι της φορώντας τα τριμμένα ρούχα του φτωχού παιδιού που ευεργέτησε. Οι γονείς της Παρασκευής έβλεπαν πολύ υπερβολικά όλα αυτά και την μάλωναν αυστηρά. Αυτή όμως συνέχιζε να σκορπίζει και να δίδει εφαρμόζοντας το Ευαγγέλιο: «Μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται» (Ματθ. ε' 7). Από αγάπη προς τον Νυμφίο Χριστό, αρνήθηκε τις προτάσεις γάμου, και έφυγε σε ηλικία 16 ετών για την Κωνσταντινούπολη.
Στην Πόλη επισκέφθηκε τους λαμπρούς Ναούς και τις Μονές της, προσκύνησε με ευλάβεια ιερά Λείψανα, ζήτησε συμβουλές και ευλογίες εναρέτων και οσίων ανθρώπων. Γεμάτη θεία χάρη και δύναμη, πανευτυχής πέρασε στην απέναντι όχθη, στην Ηράκλεια τού Πόντου, όπου παρέμεινε σε Μονή της Υπεραγίας Θεοτόκου. Έζησε πέντε χρόνια ησυχίας, προσευχής, μελέτης, αυτοκριτικής και πνευματικού καταρτισμού. Στη συνέχεια, επισκέφθηκε τους Αγίους Τόπους και αφού έλαβε μεγάλες ευλογίες από τα Ιερά Προσκυνήματα, επέλεξε ένα αυστηρό γυναικείο κοινόβιο για να μονάσει στην έρημο του Ιορδάνη.
Έζησε με αδιάλειπτη προσευχή, τη διακονία της αγάπης, την καλλιέργεια της υπομονής και της ταπείνωσης και ήταν 25 ετών. Με παρόρμηση του Αγίου Πνεύματος επέστρεψε στην Κων/πολη και στην Καλλικράτεια της Θράκης συνέχισε την άσκησή της στο Ναό των Αποστόλων, φωτίζοντας τους ανθρώπους με «φως Χριστού». Μετά δύο χρόνια ο Κύριος την κάλεσε ειρηνικά κοντά Του.
Το λείψανό της επιτέλεσε πολλά θαύματα στο Ναό των Αγίων Αποστόλων. Από το 1641 το ιερό λείψανο της οσίας Παρασκευής της Έπιβατηνής βρίσκεται στον Ιερό Ναό των αγίων Τριών Ιεραρχών στο Ιάσιο της Ρουμανίας, και την τιμούν ως πολιούχο και προστάτη τους.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α΄, Ἐν Ἰορδάνη.
Τῆς χαμαιζήλου τρυφῆς σοφῶς τὴν ἀπόλαυσιν, ὑπεριδοῦσα πρὸς θεῖα ἤρθης σκηνώματα, καὶ τῶν ἰάσεων τοῖς πιστοῖς πηγὴν κατέλιπες, τὸ ἱερόν σου σκῆνος Μῆτερ πανεύφημε, Ἐπιβατῶν τὸ καύχημα τὸ σεπτόν, καὶ βεβαία προστάτις Παρασκευή, μὴ παύσῃ θερμῶς Χριστῷ τῷ Θεῷ, ὑπὲρ ἡμῶν ἀεὶ πρεσβεύουσα.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς