«..Κύριε, οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς ἵνα μου ὑπὸ τὴν στέγην εἰσέλθῃς·
ἀλλὰ μόνον εἰπὲ λόγῳ, καὶ ἰαθήσεται ὁ παῖς μου..»
Στη σημερινή Ευαγγελική περικοπή, ο ρωμαίος εκατόνταρχος πλησίασε τον Χριστό ταπεινά, με συναίσθηση της αμαρτωλότητός του και τον παρακάλεσε να βοηθήσει τον παράλυτο δούλο του. Όχι μόνο δεν προσκαλεί τον Χριστό στο σπίτι του, όπως θα έκαναν πολλοί άλλοι, όταν ο Κύριος προσφέρθηκε να τον επισκεφθεί, αλλά με πρωτόγνωρη πίστη και ακράδαντη βεβαιότητα απάντησε ότι αρκεί ένας μόνο λόγος Του και ο υπηρέτης του θα γίνει καλά.
Η αρετή της αυτογνωσίας και της ταπείνωσης του εκατόνταρχου δείχνει την καθαρότητα της συνειδήσεώς του, τη διάθεση να βλέπει τις αδυναμίες του μπροστά στο μεγαλείο του Ιησού και καταθέτει ολόψυχα την αναξιότητά του να δεχθεί στο σπίτι του έναν Μεγάλο Διδάσκαλο και θαυματουργό. Έτσι παραμένει στην ταπεινή θέση που του ανήκει και δεν αισθάνεται τον εαυτό του άξιο να Τον δεχθεί κάτω από τη στέγη του σπιτιού του.
Στην απάντηση του εκατοντάρχου διαφαίνονται τρεις μεγάλες χριστιανικές Αρετές: η Ταπείνωση → η Πίστη → η Αγάπη !!!
Η ταπείνωσή του είναι παραδειγματική. Η πίστη του στον Θεό γνήσια και αληθινή. Κατανοεί ότι ο Χριστός έχει δύναμη και εξουσία στη ζωή των ανθρώπων και στους φυσικούς νόμους. Και η αγάπη του είναι αξιοθαύμαστη, αφού δεν ζητά κάτι για τον εαυτό του, αλλά παρακαλεί για την θεραπεία του παράλυτου υπηρέτη του. Πιστεύει ότι με μία διαταγή του Κυρίου, με ένα Του λόγο ο δούλος του θα ιαθεί. Είναι μία Πίστη βιωματική, εδραιωμένη στην Ταπείνωση μπροστά στον Κύριο του παντός και στην Αγάπη για τον δούλο του.
Ο Χριστός θαυμάζει και επαινεί τον χαριτωμένο αυτόν άνθρωπο και αναφωνεί: «Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐδὲ ἐν τῷ Ἰσραὴλ τοσαύτην πίστιν εὗρον».
Αυτήν την Πίστη αναζητά ο Κύριος από τους μαθητές Του και από όλους τους χριστιανούς. Πίστη αληθινή, απλή, άδολη, ταπεινή, θυσιαστική σαν του εκατόνταρχου της σημερινής Ευαγγελικής περικοπής. Ο ρωμαίος εκατόνταρχος γίνεται ένα υπόδειγμα απόλυτης και γνήσιας πίστης, με συνακόλουθες την αυτογνωσία, την ταπείνωση και την αγάπη στο συνάνθρωπό του. Είναι γεγονός ότι η πίστη, με περιεχόμενο την ταπείνωση και την αγάπη οδηγούν στο θαύμα και στη σωτηρία. Το βεβαιώνει ο λόγος του Θεού, το βεβαιώνουν όλοι οι Άγιοι και οι μάρτυρες, οι οποίοι αισθάνονταν ανάξιοι μπροστά στο μεγαλείο του Θεού. «Κύριε, οὐκ εἰμί ἱκανός ἵνα μου ὑπό τήν στέγην εἰσέλθῃς» ψελλίζουν οι πιστοί χριστιανοί, όταν πλησιάζουν να κοινωνήσουν τον Χριστό από το άγιο Ποτήριο.
Ας παρακαλούμε τον Κύριο να μας
προσθέτει καθημερινά περισσότερη πίστη στην πίστη μας, γιατί αυτή θα μας
οδηγήσει στην ταπείνωση του εκατόνταρχου, η οποία θα γίνει αιτία να αγαπήσουμε
τον Χριστό ως Θεό και Σωτήρα μας και ακολούθως τον συνάνθρωπο, και έτσι να
οδηγηθούμε στη Βασιλεία του Θεού.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς