Τη Δ´ του μηνός Ιουνίου Μνήμη των Αγίων και Δικαίων Γυναικών και Μυροφόρων Μάρθας και Μαρίας, αδελφών του τετραημέρου φίλου του Χριστού Αγίου Λαζάρου.
(Λουκ. 10, 38-42)
Φαίνεται να ανακύπτει ένα ερώτημα-δίλημμα με τη στάση των αδελφών Μάρθας και Μαρίας. Η πράξη ή η θεωρία μετράει πιο πολύ στη ζωή, ο «πρακτικός» τύπος ή ο «θεωρητικός» είναι πιο αποδεκτός;
Και οι δύο αυτοί χαρακτήρες και ρόλοι είναι πολύ σημαντικοί στη ζωή του χριστιανού. Ο ένας της πράξης ο άλλος της θεωρίας. Και οι δύο αγάπησαν και διακόνησαν τον Κύριο. Αλλά λόγω χαρακτήρος εκδήλωσαν την αγάπη τους με διαφορετικό τρόπο. Και οι δύο αποτελούν έναν άριστο συνδυασμό, όταν προσφέρονται στον Κύριο και είναι άξιοι μιμήσεως. Με τη διαφορά όμως ότι η θεωρία είναι ανώτερη από την πράξη όσο ανώτερη είναι η ψυχή από το σώμα και όσο ανώτερο είναι το πνεύμα από την ύλη. Αυτό διδάσκει ο Κύριος με την επίσκεψή Του στο σπίτι του Λαζάρου και τα μηνύματα που εκπέμπει.
«Μάρθα, Μάρθα μεριμνᾶς καὶ τυρβάζη περί πολλά». Η Μάρθα πολυάσχολη και φιλόπονη εκφράζει το παράπονό της στον Κύριο. Ο Χριστός την επιτίμησε για όλες τις μέριμνες που την απασχολούσαν (Λουκ.ι’,41-42). Με την απάντησή Του θέλει να την βοηθήσει να καταλάβει ότι Ένα είναι το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή όλων των ανθρώπων. Η Βασιλεία του Θεού, για την οποία αξίζει να αγωνιζόμαστε. Ο Χριστός έδειξε με τη ζωή Του πώς θα ζήσουμε τη χαρά της Βασιλείας του Θεού. Με την Πίστη και την Αγάπη προς τον Θεό και τον συνάνθρωπο! Αργότερα η Μάρθα ανέπτυξε με τον Κύριο ένα πνευματικό διάλογο περί ζωής και θανάτου και εδραίωσε την πίστη της στην ανάσταση και την αιώνιο ζωή.
Η Μαρία δεν χάνει την ευκαιρία να
ακούσει τη διδασκαλία του Χριστού. Είχε διαλέξει την «αγαθή μερίδα» (Λουκ. ι’,
38-42). Η καρδιά της λαχταρά, πιστεύει στο λόγο του Χριστού κι επιθυμεί να
είναι μαζί με τον Χριστό. Η Μαρία μάλιστα από αγάπη κι ευγνωμοσύνη κάποια φορά
άλειψε με μύρο τα πόδια του Χριστού και τα σκούπισε με τα μαλλιά της.
«Μακάριοι οἱ ἀκούοντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ φυλάσσοντες αὐτόν»: Η χαρά της Μαρίας την κάνει να αφοσιώνεται στο λόγο του Κυρίου και να προσπαθεί να τον εφαρμόσει. Αυτή τη χαρά την ζούμε μέσα στην Εκκλησία μας με τη μυστηριακή ζωή, η οποία μας ενώνει όλους τους ανθρώπους που συμμετέχουν στη ζωή αυτή και προσπαθούν να εφαρμόζουν το Ευαγγέλιο.
Τελικά η στροφή «προς τα έσω», η αυτοεξέταση και αυτοκριτική, το «ένδον σκάπτε» που συνιστούσαν οι αρχαίοι φιλόσοφοι και οι Πατέρες της Εκκλησίας μας είναι το καλύτερο και χρησιμότερο έργο της ζωής αυτής. Η δράση μπορεί να επιφέρει την εξωστρέφεια, τη στροφή προς τα έξω, τον καταναλωτισμό, το άγχος και τα επακόλουθά του. Η στροφή προς τα έσω, η αναζήτηση ειρήνης ωθεί σε προσευχή και ισορροπία όλων των ψυχικών δυνάμεων, που αναφέρονται στον Θεό.
Κοντάκιον. Ἦχος β´. Τοῖς τῶν αἱμάτων σου…
Τῶν ἀδελφῶν τὴν δυάδα τὴν πάντιμον, τὰς τοῦ Λαζάρου συγγόνους τιμήσωμεν, Μαρίαν καὶ Μάρθαν ἐν ᾄσμασιν, ὡς ἂν αὐτῶν ἱκεσίαις πρὸς Κύριον, πταισμάτων συγχώρησιν λάβωμεν.
Κάθισμα. Ἦχος γ´. Τὴν ὡραιότητα…
Χριστοῦ διάκονοι, ὄντως ἐδείχθησαν, ὡς πλήρεις πίστεως, καὶ σκεύη τίμια, αἱ τοῦ Λαζάρου ἀδελφαί, ἡ Μάρθα καὶ ἡ Μαρία· ἡ μὲν γὰρ ἐδέσματα, τούτῳ πίστει ἡτοίμασεν, ἡ δὲ μύρῳ ἤλειψε, καὶ θριξὶ κεφαλῆς αὐτῆς, ἐξέμαξε Κυρίου τοὺς πόδας· ὅθεν αὐτὰς ἄμφω τιμῶμεν.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς